__Skip__
បន្ទាប់ពីរស្ថានការណ៍រញ៉េរញ៉ៃបានចប់សព្វគ្រប់អស់ហើយjiminក៏ចូលទៅអង្គុយធម្មតាវិញបន្ទាប់ពីរធ្វើចិត្តអោយត្រជាក់រួចរាល់។
"សរុបមកឯងមករកយើងមានការអី?"Yoongiសួរទៅកាន់Jiminទាំងទឹកមុខស្មើរធឹង
"ឥលូវខ្ញុំមករកទាល់តែមានហេតុផលមែនទេ?jiminដកដង្ហើមធំបន្តិចតបទៅyoongiទាំងហួសចិត្តជាខ្លាំង.ឥលូវសូម្បីតែមករកគេក៏ត្រូវមានហេតុផលដែរមិនដូចពីរមុនសោះឡើយគេចង់មករកពេលណាក៏បានគ្មានទាស់ខុសឬចាំបាច់មានការឬហេតុផលនោះទេ។
"យើងរវល់ធ្វើការឯងក៏ឃើញមិនអីញ្ចឹងហ៎?"
"មិនអីទេ.ខ្ញុំយល់ហើយ"និយាយរួចJiminក៏ដើរចេញពីរបន្ទប់ធ្វើការរបស់yoongiទាំងទឹកភ្នែកចាប់ផ្តើមហូរស្រក់មកតក់ៗ។
"ចៅហ្វាយ.."
"ឯងមិនបាច់និយាយអ្វីទាំងអស់!"
"បាទ..សុំទោសចៅហ្វាយ"
"រឿងអ៉ីងឡុងយ៉ាងម៉េចដែរ?"
"ខ្ញុំគ្រាន់តែអូសនាងចេញនិងប្រដៅនាងតិចតួចតែប៉ុណ្ណោះមិនបានធ្វើអ្វីលើសពីរនេះតែចៅហ្វាយ"
"អឹម..ចេញទៅបានហើយ"
"បងអុី.ត្រឡប់ទៅវិញ"jiminរត់ចេញពីរក្រុមហ៊ុនបើកទ្វាចូលឡាងឮសូរគ្រាំងធ្វើអោយចាងអុីដែលនៅចាំក្នុងឡាននោះភ័យលោះព្រលឹងមិនស្ទើរ។
"អ្នកប្រុសកើតអីដែរទេ?"ចាងអុីធ្វើមុខឆ្ងល់ៗមិនយល់សាច់ការអ្វីទាំងអស់ពេលដែលឃើញប្រតិកម្មរបស់jiminពេលនេះ។
"ខ្ញុំប្រាប់អោយត្រឡប់ទៅវិញ"
"បាទអ្នកប្រុស.."មិនហ៊ានគិតមិនហ៊ានឆ្ងល់យូរចាងអុីក៏បើកឡានត្រឡប់ទៅវិញតែម្តង។
#វិមានមីន
"អ្មកប្រុសតូចត្រឡប់មកវិញហើយហេស៎?"ម៉ែដោះដើរមកទទួលJiminស្របដៃក៏លូកទទួលយកកាតាបរៀនរបស់jiminផងដែរ។
"បាទ.ម៉ែដោះ!"
"អ្នកប្រុសឃ្លានដែរទេ?ចាំម៉ែដោះទៅរៀបចំបាយទឹកជូន"
"មិនអីទេ.ខ្ញុំសុំទៅខាងលើសិនហើយ"និយាយរួចJiminក៏បានដើរចេញទៅ។
YOU ARE READING
កម្មស្នេហ៍ប្រែបេះដូង
Randomរឿងរ៉ាវស្នេហាដែលមានតែព្យុះបក់បោកឧបសគ្គរាប់មិនអស់បញ្ហាមិនចេះចប់ចេះហើយ!តើពួកគេទាំងពីរអាចបន្តទៅមុខបានដែរឬទេ?តើបពួកគេអាចជម្នះភាពវឹកវរទាំងនោះដោយរបៀបណា?
