Home -1

1.1K 95 3
                                    

'ဒုန္း...ဒုန္း...ဒုန္း....'

"ကင္မ္အာဂ်ီမား....အာဂ်ီးမား....
တံခါးဖြင့္ပါဦး"

"ဟဲ့...ဘယ္သူကတံခါးကိုပ်က္စီးေအာင္ထုေနရ
တာလဲ"

တံခါးထုသံတဒုန္းဒုန္းကအိမ္ထဲမွအေဒၚႀကီး
ရဲ႕ေအာ္သံေအာက္ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္

အေဒၚႀကီးကျခံတံခါးကိုသြားဖြင့္ေပးကာ

"ဘာျဖစ္လာတာလဲ"

"အေဒၚႀကီး အိမ္ငွါးေတြေလ မနက္ေစာေစာ
ပီယာႏိုတီးသံဆူညံေနတာပဲ
ၿပီးေတာ့ ဆိုင္ကယ္သံတဗ်င္းဗ်င္းနဲ႔
ပတ္ဝန္းက်င္ကိုအားနာဖို႔ေျပာေပးပါဦး
ေကာင္းေကာင္းအိပ္ရတယ္ကိုမ႐ွိဘူး"

လာတိုင္သူကသူေျပာခ်င္ရာေျပာၿပီးအိမ္ေ႐ွ႕
ကထြက္သြားသည္
ကင္မ္အာဂ်ီးမား ကသူ႔စကပ္စကိုဆြဲ၍ အိမ္ထဲ
သို႔ေဒါႏွင့္ေမာႏွင့္ျပန္ဝင္သြားၿပီး

"ေယာက်္ားေရ....ငါဟိုဘက္အိမ္ကိုခဏသြား
ဦးမယ္ မီးေသြးပို႔တဲ့ေကာင္ေလးလာရင္
ဧည့္ခန္းထဲကစားပြဲေပၚမွာပိုက္ဆံတင္ထား
တယ္ အဲ့ဒါေပးလိုက္ၾကားလား"

"ေအးေအး..."

ကင္မ္အာဂ်ီးမားတစ္ေယာက္ပိုက္ဆံအိတ္ဂ်ိဳင္း
ၾကားညႇပ္ကာငွါးထားသည့္အိမ္ဘက္သို႔ထြက္လာ
ခဲ့သည္
အိမ္ေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့ လူရိပ္လူေယာင္မျမင္ရပဲတိတ္
ဆိတ္ေနတာေၾကာင့္

"ေက်ာင္းသူေတြ....ေက်ာင္းသူေတြ..
ေဟ့...မိန္းကေလးေတ..."

အိမ္အျပင္ဘက္ကေအာ္ေခၚသံေၾကာင့္
Jisoo သြားတိုက္ေနရင္းမွဝရံတာတံခါး
ကိုသြားဖြင့္၍ၾကည့္လိုက္သည္

မ်က္မွန္မပါ၍ ျခံထဲကရပ္ေနသူကိုေကာင္း
ေကာင္းမျမင္ရ မ်က္လံုးထဲျပားျပားႀကီးသာ
ျမင္ေနရေပမယ့္အသံေၾကာင့္အိမ္႐ွင္အေဒၚ
ႀကီးဆိုတာေတာ့သိလိုက္သည္

"ဘာေျပာစရာ႐ွိလို႔လဲအာဂ်ီးမား"

"ညည္းခဏေအာက္ဆင္းခဲ့ဦး
ေအာက္ထပ္ကတစ္ေယာက္ကေကာ
အခုထိမႏိုးေသးတာလား"

အေဒၚႀကီးကဂိုေဒါင္ဘက္တစ္ခ်က္သြား
ၾကည့္ကာဆိုင္ကယ္႐ွိမ႐ွိၾကည့္သည္

ဆိုင္ကယ္ႏွစ္စီးလံုး႐ွိေနေသးတာမလို႔
ေအာက္ထပ္ကတံခါးမျကီးေ႐ွ႕ရပ္ကာ
တံခါးေခါက္လိုက္သည္

HOMEWhere stories live. Discover now