Jeongguk kanını emdiği insanların bedenine sahip oluyordu. Birinin bedenine sahip olduktan seneler sonra basit bir üniversitenin bahçesinde Park Jimin'i sevgilisi Jeon Jungkook'un kollarında görmüştü ve gün geçtikçe ona daha da çekildiğini hissediyo...
BÖLÜM ATMAYI UNUTTUM LAN ALSNWŞSNWĞSNWĞS Üzgünüm şimdi aklıma geldi, geç olsun güç olmasın diyor ve sizi bölümle başbaşa bırakıyorum. Keyifli okumalar 💘💕💜
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*****
"Jungkookie, bak ne kadar da tatlı!"
Nazlanmak, mızmızlanmak, şımartılmak, sevilmek, ilgi görmek... Jimin resmen bebek gibiydi. Sevdiği kadar sevip ilgi gördüğü kadar ilgi veriyordu.
Elindeki kedi onu sevmişe benziyordu, Jimin de kediyi en az onun kadar sevmişti. Kediden aldığı ilgi ise şüphesiz gün boyu yüzündeki en büyük gülümsemeye sebep olmuştu. Jeongguk şaşkındı. Kendine geldiğinden beri Jungkook'un yoğun hayatına adapte olmaya çalışıyordu. Başlarda hep alışmaya çalışırdı kurbanının hayatına ve bu zor bir süreçti. Evi, ailesi, sevgilisi, arkadaşları, okulu, hobileri. Kimseye bir şey çaktırmamak için çok uğraşırdı. Şüphesiz Jungkook onu en çok yoran kişiydi. Çünkü hayatında, onu çok iyi tanıyan bir sürü insana sahipti. Hafifçe tebessüm etti Jeongguk.
"Evet Jimin, gerçekten çok tatlı."
Jimin'e karşı hissettiği tuhaf şeyler son günlerde rahatsız hissettirecek boyuta gelmişti. Günün çoğunu beraber geçiriyorlardı ve bu gece daha önceden Jungkook ile planlanmış bir şekilde Jimin'in evinde kalacaklardı. Jeongguk bunu ilk duyduğunda plandan haberi olmadığı için unutmuş gibi yapmış ve Jimin'den trip yemişti. Böyle şeylerle ilk defa karşılaşıyordu ve Jungkook olsaydı ne yapardı, ya da ne yapılması gerekiyordu bilmiyordu. Kısacası, etrafında Jungkook'u bu kadar iyi tanıyan biri varken rol yapmak çok zordu. Özellikle o kişi Jimin'ken.
Çok güzeldi, çok iyiydi ve her şeyiyle Jeongguk'u büyülüyordu. Onu kandırdığının bilincinde olmak iğrenç bir histi fakat böyle hissetmeside bir o kadar saçmaydı. Jimin kimdi ki? Diğerlerinden farkı neydi? Tenleri birbirine değdiğinde ya da dudaklarından sevgi dolu cümleler çıktığında onların kendisine ait olmadığını, kendisine söylenmediğini bildiği halde neden midesinde tatlı bir his oluşuyor kalbi hızlanıyordu?
El ele tutuşmuş nehrin kenarında yürürken sessizdi Jeongguk. Kafası çok karışıktı. Belki bir süre yalnız kalabilseydi bir plan yapar her şeyi düzeltirdi ama Jungkook'un ailesini atlatsa bile Jimin'i atlatamazdı. Küçük olan ne yapar ne eder yine yanına kıvrılırdı.
"Haberin olsun sana küstüm Jungkookie."
Jungkook gülümseyip kafasını çevirerek Jimin'e baktı. Tuhaf huylarından biri de buydu. Jungkook bir şey unuttuğu zaman bu cümleyi kurup birkaç dakikada eski haline dönüyordu. Nazlıydı.
"Ama bana hala Jungkookie diyorsun. Bence o kadar da küsmedin."
