Jeongguk kanını emdiği insanların bedenine sahip oluyordu. Birinin bedenine sahip olduktan seneler sonra basit bir üniversitenin bahçesinde Park Jimin'i sevgilisi Jeon Jungkook'un kollarında görmüştü ve gün geçtikçe ona daha da çekildiğini hissediyo...
Son soft bölümdür, bundan sonrası full kaos ve gizem. Tadını çıkarın😎🤭
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*****
Büyük bir yalanın içindeydi. Öyle bir yalandıki bu, tek bir kişiyi değil onlarca kişiyi kandırıyordu. Mutsuzdu, halsizdi. Onun için tuhaf değildi bu durum, o senelerdir böyleydi. Gülmezdi, ağlamazdı, mutlu olmazdı, sevmezdi, sevilmezdi. O alışıktı, ama diğerleri değildi. Jungkook bu değildi.
"Ondaki değişikliği fark eden sadece ben olamam."
Seokjin derin bir nefes alıp kafasını iki yana salladı.
"Junghyun ortadan kaybolmadan önce onu son gören kişi Jungkook'tu. Ne yaşadıklarını bilmiyoruz Taehyung. Onu bu hale getirenin ne olduğunu bilmiyoruz."
Yoongi kaşlarını çattı.
"Çünkü anlatmıyor. Eskiden bunu asla yapmazdı. En azından birimize anlatırdı, yardım isterdi. Sorunlarıyla tek başına mücadele etmezdi. Jimin'e bile anlatmamış! "
Son cümlesinde hafifçe bağırdığında Jimin oturduğu köşede sessizce mırıldandı.
"Demek ki anlatamayacağı kadar etkiledi onu bu durum. Ne olduğunu bilsekte bilmesekte, o değişsede değişmesede bizim arkadaşımız, sevgilim olduğu kadar benimde arkadaşım. Değişti ve bizden uzaklaştı diye onu suçlayıp destek çıkmamamız ne kadar doğru? Ya bizden sessizce yardım bekliyorsa?"
Ortam bir süre sessizleşti. Az önce Jungkook sararan yüzüyle beraber oturduğu koltuktan hızla kalkmış ve tek kelime etmeden evden çıkıp gitmişti. O kadar hızlıydıki kimsenin gücü onu durdurmaya yetmemişti. Şimdi ise beşi birden oturmuş sorunun ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. Kimisi kızgındı, kimisi şaşkın. Ortak noktaları ise hepsinin üzgün olmasıydı.
Sarışın olan daha fazla dayanamayıp ayağa kalkarak evden çıktı. Evin etrafını dolaşıp arka bahçeye geldiğinde tahmin ettiği gibi Jungkook'u salıncakta otururken gördü. Yanına gidip bir süre karşısında dikildi. Jungkook kafasını kaldırıp Jimin gibi sessizce onu izlerken arkasını dönüp ters bir şekilde kucağına yerleşen miniğiyle o fark etmeden yüzüne bir tebessüm yerleşti. Elleri beline dolanıp karnını sardı. Jimin de sırtını onun göğsüne tamamen yaslayıp başını omzuna yerleştirdi. Elleri Jimin'in kucağında birbirine kenetlenmişti.
Bir süre sessizlik içinde sallandılar. Jimin gözlerini yummuş anın tadını çıkarıyor, sorun ne bilmese bile Jungkook'a yanında olduğunu göstererek destek olmaya çalışıyordu. Jungkook kafasını eğip burnu boynuna gelecek şekilde alnını Jimin'in omuzuna yasladı.
"Özür dilerim. Eskisi gibi olmadığımın ve seni endişelendirdiğimin farkındayım ama elimden bir şey gelmiyor."
Oldukları pozisyonu hiç değiştirmeden yüzlerini birbirine çevirdiler. Jimin oldukça yakınında duran büyük gözlerin içine şefkatle baktı.
