The Great Pretender

TGP 5

Casper's POV

Di ko na alam kung anong mafifeel ko ngayon. Ang hirap naman kasi ng ganito eh. Ilang araw na syang di kumakain, ni hindi mo nga rin sya makikitang nakangiti. Ilang linggo na din ang nakaraan nung nakalabas sya sa ospital pero wala pa rin nagbabago sa kanya.

"Ma'am Sarah, meron pong invitation na pinapabigay sainyo." Sabi nung maid dito sa kanila. Nandito kami ni Anna ngayon sa bahay nila Sarah, Halos araw araw yata nandito kami para mapilit lang syang kumain at lumabas ng kwarto nya.

Tiningnan nya lang yung invitation at pinagmasdan, "The Art of Constellations." Basa nya sa title nito, "By... J-james F-ford." Mahina nyang sabi pero narinig namin. "Next week na pala 'to. Gusto ko pumunta." Nagulat kami sa sinabi nya kaya nagkatinginan kami ni Anna.

"Ah, Sarah pwede ko bang mahiram saglit yan?" Binigay naman ni Sarah yung invitation na hawak nya, "Black and White, hmm. May theme pa talaga ha." Sabi ni Anna.

"Y-yeah, black.. That was my favorite color. And red? Yun yung favorite nyang gamitin sa lahat ng mga arts nya, so he always combine Black and Red that symbolizes Love and Lost for him. Pero, im wondering why he choose white." Tuloy tuloy na sabi ni Sarah. Ganito talaga sya pag dating kay James.

"Ah Sarah, siguro kasi makakabuti sayo kung dito ka muna. Tutal under observation pa naman ang health mo. Makakasama siguro kung..." Sabi ko.

"NO! Pupunta ako dun whether you like it or not." Pagmamatigas nya. "Don't worry, I prepared for this. Please let me." Sabi nya habang nakatingin sa invitation. "I won't do such thing na ikakasama ko."

"Pero kasi..."

"PLEASE! LET ME." Pagmamatigas nya, tumayo sya at bumalik ulit sa kwarto nya. Hindi ko alam kung paano nya nakakayanan na nandun lang buong araw, ngayon nga lang sya nakalabas tapos babalik nanamn sya dun? Hay.

---

Sarah's POV

"WAAAAAAAAAAAAH!!!!!" Sigaw ko pag kapasok ko ng kwarto. "I HATE MY LIFE!!!!!" Sigaw ko ulit.

Naririnig kong kinakatok nila Anna ang pinto pero di ko sila pinansin. Bakit ba kasi ayaw nalang nila ko hayaan kung dun nalang ako sasaya. Kahit makita ko lang sya, kahit di nya ko kausapin basta nakita kong okay sya kontento nako dun.

Honestly, I really don't understand myself. The half of me, wants to 'get over' and the half one, 'i do really love him so i'll fight.' Can someone please explain me on what's going on with myself?

Humiga nalang ako sa kama at binuksan ang phone ko. I opened my twitter account as I mostly do.

@_sarahmanuel: happy yet sad

Napatigil ako at tumingin sa kisame. "I need some escape." I whispered. Nagscroll ako sa timeline ko.

@JamesFord_: So excited for The Art of Constellations. :)))

@JamesFord_: I miss you, b.

B? Who is B?! May bago na sya agad? Ay i forgot, he left me hangging because of Amanda. Pero, si Amanda ba talaga? Sila na ba?

Nagbackread ako at inistalk ang profile nya.

James Ford Retweeted
"@AmandaGorg: Preparation day tomorrow. Busy weekend with @JamesFord_ :)"

Pinatay ko nalang ang phone ko. Dahil di ko na alam kung ano ang mafifeel ko. Jealousy, Anger or what?! I don't know.

I wish ako yun. I wish he was busy working with me.. again. I wish i could help him on every plans he'll do.

I wish he could love me as the way i love him. I wish he cared. I wish he was here beside me and help me to avoid this heart from breaking.

But all of this is Just a wish.

I stood up and run towards my Cabinet. Kinuha ko ang isang box doon at binuksan, "There you are. I missed you so much." Kinuha ko ang blade ko. "Nagiisa ka nalang, i won't set you free as he did to me."

Iyak lang ako ng iyak, "I thought everything was made to cherish. I thought they all made to be alive and to feel freedom. But everything was just a thought."

I left a scratch on my wrist, I missed this.

"Ikaw nalang yata nilalang para sakin. Lahat nalang sa buhay ko umaalis..." I laughed, "Si papa, iniwan kami.. si mama, busy sa work nya. Tapos si J-james, sya na nga lang meron ako, nawala pa. Ikaw nalang nandito, para sakin. May mga kaibigan nga ako, pero i don't think na maiintindihan nila ako sa lahat ng struggles ko sa buhay. Pero ikaw, kahit di ko ipaliwanag nandyan ka, Always."

Hindi ba ako maganda kaya ako iniiwan?

Hindi ba 'ko kasing Ganda ni Kathryn Bernardo, kaya walang Daniel Padilla na dumadating sa buhay ko?

Hindi ba 'ko katulad ni Doremon na kayang ibigay sayo lahat ng pangangailangan mo?

Hindi ba ko katulad ni Dora na kaya kang samahan sa mga struggles mo sa buhay?

Ano ba talagang wala sakin at lagi nalang akong naiiwan?

Parang airport talaga buhay no? May umaalis, may dumadating. Sa bagay, Si Zayn nga nagleft sa One Direction. Hindi na nabuo ulit ang Parking Five. Sa EXO ang daming natanggal. Ano, Chicser nalang magpapatunay na may Forever?

"You're my escape." I left a scratch. "This is my life. Im with anyone, but i got nothing." I added.

Patuloy lang sa pagagos ang mga dugo sa braso ko. Pero wala akong pakialam dahil wala naman akong nararamdaman. Siguro, sanay na.

"Napaka manhid ko na ba?" Tanong ko sa sarili ko at humarap sa salamin. "Kung manhid nako, bakit nasasaktan pa din 'to?" I pointed my heart. "Tumitibok ka nga, wala naman saysay. Im just living in this world full that was full of Heartaches. Im so tired of living. Can someone teach me how to feel that I am Alive and not Just Living?" I cut my wrist, pero this time mas sagad. Mas madiin, mas malalim.

I know, cutting wrist is not a solution. Pero this is me, this is my life. There was a big differences between MY world and YOUR world. If some of you have colors in your world, well all i see is Black and White.

I burst up to tears as my blood burst out on my wrist, i can feel the pain now.

"Without you, life is black and white."

---
Woo! Ilang araw na 'tong nakasave sa drafts ko pero ngayon ko lang naisipan ituloy. Hahaha!

Credits kay Rica nung sa Chicser. Havey na havey talaga sakin. :( HAHAHAHA woo, sikat kana. Lol.

xoxo.