Ölüm Kokanlar|Tanıtım

48 26 6
                                    


Ölüm Kokanlar

Ölüm Kokanlar

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


'Anne?!Tamam Birdaha
y-yapmayacağım?! Anne!? A...Anne?'

Hıçkırıklarımı tuttamazken annemin neden beni duymadığını düşünüyordum yoksa...yoksa beni terkmi etmişti?!Endişeyle küçük kutunun tahta duvarını yumruk vurarken hiç kimse beni duymamıştı.Tahta tavana yumruk savururken yağmur sesine karışan sesle kutu kapağı yavaşça açıldı, ellerimden akan kanla ayaklanırken yağmur damlalarına bedenime sertçe düşmeye başladı; soğuk hava ince ve yırtıklarla dolu elbisemden içeri süzülürken kısa kızıl saçlarım sert rüzgardan savruldu.Koşarak iki katlı harabe evin kırık kapısına ulaştım, duraklayarak kapıyı yavaşça ittirdim; gıcırdayarak açılan kapı ile yavaş adımlarla içeri tetikle girdim.Evin içerisini dolduran yağmur sesleriyle beraber parmak uçlarında ilerlemeye başladım, ilk katta tek çıt çıkmazken duyulan inilti sesleriyle merdivenlere yöneldim.

İnilti seslerinin oldukça fazla geldiği annemin odasının önünde durmam la aralık kapıdan içeriye baktım; açık olan ışık sayesinde içeriyi kolaylıkla görürken annemle bir erkeğin yatağın içinde olduğunu fark ettim.Gözlerim şaşkınlıkla irileşirken erkek annemin dudaklarını sertçe öpüp;

'Fahişe!Seni bugüne kadar kimsenin becermediği gibi becereceğim!'

Fahişe? Anneme herkesin seslenendiği bir hitap şekliydi ne olduğunu bilmiyorum ama iyi bir şey olduğundan şüpheliyim, annem kıkırdayarak erkeğe biraz daha sokuldu; erkek birkaç saniyenin ardından;

'O piçini geçenlerde gördüm büyüdüğünde çok güzel olacağına şüphe yok!'

Piç kelimesini duymamla göz kapaklarım titredi; beni buradaki herkes piç diye çağırırdı.Annem kötücül bir ses tonuyla konuştu;

'Yakında onu satacağım.'

Duyduğum kelimelerin gerçekliğiyle gözlerimden yaşlar süzülürken iniltiler artmaya devam etmişti, elimden akan kanlarla yavaş yavaş merdivenlerden inmeye başladım.Çoğu kelimeyi bilmesem dahi annemin ne dediğini çok iyi anlamıştım, dışarıya çıkmamla soğuk hava sıska bedenime çarparken ilerleyip karanlığın ortasında yerde öylece duran küçük kutuya girdim; kutunun kapağını kapattıp hıçkırarak ağlamaya başladım.

Annem beni satacak kadar gözden çıkarmışken onu bu denli sevmekte neydi, sahi ben gerçektende dedikleri gibi bir piçmiydim?

Tanıtım bölümü hakkında ne düşünüyorsunuz?

| ÁREİZ YAPIMI |




Ölüm KokanlarHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin