Adamlar - zombi
SFB - 80
18 : Aile
Arin Aksoy
Babamın aldığı hamburgerden yavaş yavaş yerken derin bir nefes aldım. 5 gündür yemek yemiyordum ve hızlı yersem mideme oturacaktı biliyordum. Yavaşça çiğneyip yiyordum kola yerine su istemiştim ben diğerlerinin aksine.
Kimse bir şey demiyor sadece yemek yiyorduk. Anlaşılan onlarda pek bir şey yememişti çünkü her biri 3er hamburger yemişti.
Ben " telefonum... nerede " dedim aklıma Barkın gelmesiyle. 5 gün boyunca bana ulaşamamıştı. Ve kim bilir nasıl endişelenmişti.
" telefonun kayalıklarda kırılmıştı" dedi üzgünce Ardıç abim.
" Barkına ulaşmam gerek" dedim ensemi kaşıyarak gergince.
" barkın bahçede " demesiyle babamın ona şaşkınca döndüm.
" ne ? " dedim afallayarak
" Bize ulaştı sana ulaşamayınca. Biz de anlattık. Senin yerini bulmamızda yardımcı oldu" barkın o depoyu biliyordu onu götürmüştüm daha önce.
" bizimle bekliyordu da ... babam onu kovdu" Alperin mutlu sesini duymamla şaşkınca ona döndüm.
" ne ? Neden! "
" gerek yoktu " demesiyle babama dumura uğramış gibi baktım. Omuzlarını silkti.
" ya çağırır mısınız! Lütfen" dememle hepsi koordine olmuş gibi gözlerini devirdi.
" çağırmazsanız ben gideceğim" dedim doğrularak karnıma giren ağrıyla duraksadım yüzümü buruşturdum.
" arin! Kıpırdanma! " dedi Alper abim otoriter ses tonuyla. Gözlerimi devirdim.
" ya lütfen! Çağırır mısınız" dedim isyanla Ardıç abim duraksadı bana döndü ciddi ifadesiyle
"bizden ilk kez bir şey istedin ve bu denyoyu çağırmak mı?" İlk kez onlardan bir şey istemiştim.
" evet gayet değecek bir şey bence!" Dedim sinirle ardından yavaşça doğruldum elim karnımın üstündeydi. Hepsi aynı anda sinirli bir şekilde bana baktı.
" tamam abartmayın Asır Barkını çağırda gel oğlum" demesiyle Asır kafa sallayıp ayağa kalktı sonra gitti. Mutlu gözükmüyordu. Morali bozuk gibiydi. Dudağımı dişledim. Başlarına bela olmuştum.
" ağrın var mı? " diye sordu Alper abim yumuşak sesiyle. Hayır anlamında kafa salladım.
Barkını düşündüm dudağımı ısırdım kim bilir neler düşünmüştü annesiyle babasından sonra tekrar aynı şeyleri yaşamasını istemiyordum.
Kapının açılmasıyla hızlı adımlar duydum ardından görüş açıma Barkın girdi.
Göz altları mosmor yüzü solgun saçları dağınık göz içleri kıpkırmızıydı hızlı adımlarla yanıma geldi ve yatağa eğilip kollarını belime sardı. Ellerimi beline sardım. Yarama dikkat ediyordu ama sımsıkı sarılıyordu derin nefesler alıyordu. Bir şeyler fısıldadı ama anlayamadım omzuma öpücükler bıraktı. Ona çok kötü bir şey yaşatmıştım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Geçmişin İzleri
Novela Juvenil" o zaman bu konuşma her şeyin başlangıcı olacak" dedi ardından gülümseyerek devam etti. "Biz bir aile olacağız. Ve her şey düzene girecek her şeyi en baştan yaratacağız. Bu konuşmadan sonra kimse bu odadan çıkmayacak bu odadaki herkes mutlu olacak"...
