4.bölüm

1.9K 36 2
                                    

Yorum ve beğeni yapmayı unutmayınn

Başımın ağrımasıyla gözlerimi acmıştım. Karanlık bir odadaydım,buraya nasıl gelmiştim hiç birşeyi hatırlamıyordum. Oda çok pis kokuyordu bu benim irkilmeme sebep olmuştu

Ayağa kalkmaya çalıştığımda sandalye'de
bağlı olduuğumu gördüm. Haraket etmeye calıştıkca canım çok fazla acıyordu, Gözlerimden yaşlar gelene
kadar ağladığımı fark etmemiştim" yardım edin kimse yok mu! Lütfen"diye bağırmaya başladım

Kapının açılmasıyla odaya biri girdi. Işıktan dolayı onu göremiyordum.ışığı açınca,Bi anlığına gözümü kapattım alışınca gözlerimi açmıştım gözlerime inanmamıştım

Üstünde takım elbise olan baran abi bana doğru yaklaşınca ne yapacağımı bilemedim kafam çok karışmıştı tiz çıkan sesimle

"B Baran abi  noluyor burda"dedim

En sonunda yanıma yaklaşınca dik durup "ne istiyorsun benden neden buradayız baran abi delirdin mi sen dedim" bana dokunmasıyla geri gitmeye çalıştım fakat bunu fark edince çenemi sıkıca tutup ona bakmamı sağladı

"D-dokunma bana. Ne istiyorsun dedim"

Sakin ama bi o kadar tehlikeli bir sesle

"BESRA SENİ SEVİYORUM AŞIĞIM SANA KAÇ YILDIR GÖRMÜYORSUN BENİ SADECE ABİ DİYİRSUN SİKERİM ABİNİ SEV BİRAZ BENİ"

"N-ne diyorsun baran abi çıkar beni burdan lütfen annemler beni merak etmiştir"

"Besra eğer bana bir daha abi dersen seni hemen burda sikerim tamam mı azcık benim seni sevdiğim kadar sevsen ne olur lan herkes farketti bir sen farketmedin" dedi ve halatları çözdü

Tutuğum göz yaşlarımı bırakmıştım. o çoktan odadan çıkmıştı .herhalde deliydi bu adam, evet evet deli ayağa kalmaya calıştım fakat halatı çok sıkı bağladığınden dolayı ayağımda iz çıkmış ve acıyordu  baran bu zamana kadar bana abilik yapmıştı bana şimdi nasıl böyle davranır anlamıyordum hıçkırarak ağlıyordum

hem çok acıkmıştım hemde canım yanıyordu bunları düşünürken kapı tekrardan açılmış ve yine baran  gelmişti kendime hemen çeki düzen verip dik durmaya çalıştım

"Baran ab- yani baran bak pişman olucağın şeyleri yapma lütfen beni bırakırsan kimseye birşey demem yemin ederim" demek beni gizlice arayan fotoğrafları gönderen barandı cidden aklım almıyordu bana karşılık vermedi

elindeki tepside yemek vardı iç sesimi falan mı duydu acaba, ne kadar acıkmış olsamda onu görünce midem kalkıyordu yüzünü görünce bile midemin bulanmasına yetiyordu onca sene yakın olduğum kişi nasıl böyle birine dönüşmüştü

"Ben gelene kadar bitecek"

Diyip odadan çıktı tepsinin içinde çesit çesit yemek vardı ama ne kadar aç olsamda midem bulanıyordu kaşığı alıp pilavın içine koydum fakat midem almadığı için yiyemedim az önce çok açtım ama şimdi midem bulanıyordu ayağa kalkıp etrafı incelemeye başladım ne kadar incelemek denirse eski kırık dökük bir depodaydım galiba ve içimi bunaltıyordu burası kendimi o kadar yorgun hissediyordum ki üstümdeki hırkayı çıkarıp top haline getirdim ve kafama koyup uyumaya çalıştım en yakın zamanda buradan kurtulacaktım

Saçımın çekilmesiyle güzel (ne kadar güzel olabilirse) uykumdan uyandım

"Ah.. ne yapıyorsun canımı acıtıyorsun"

Zorla Güzellik Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin