𝘌𝘴𝘴𝘦𝘯𝘵𝘪𝘢𝘭 |𝘠𝘶𝘯𝘰𝘰|✅

အခန်းတစ်

"​ဆောလ်နူး​လေး ဒီမှာမာသာကြီးမြို့​ပေါ်​ရောက်တုန်းကဝယ်လာတဲ့ အ​နွေးထည်​လေး။​ဆောလ်နူးနဲ့ ​တော်​လောက်မယ်ထင်တယ်။​အေး​နေတာမို့ဝတ်သွားလိုက်​နော်။"

မာသာကြီးက​ဆောလ်နူးဆီအ​နွေးထည်လှမ်း​​ပေးရင်းအသံတုန်တုန်ဖြင့်​ပြောရှာသည်။

"ဟုတ် မာသာကြီး ​ကျေးဇူးပါ​နော်။​ဆောလ်နူး​သေချာဝတ်ပါ့မယ်"

ထိုအခါမာသာကြီးက​ခေါင်းတစ်ချက်သာငြိမ့်ရင်း လက်ကိုင်ပဝါနဲ့ မျက်ရည်သုတ်ကာ ဘုရား​ကျောင်းထဲဝင်သွား၏။

"​အဆောလ်​ သွားရ​အောင်​လေ။ခဏ​နေရင် က​လေး​တွေနိုးလာ​တော့မှာ"

အစ်ကိုဂျယ်ယွန်း​ပြောတာကို​ခေါင်းညှိမ့်ပြရင်း အကို့လက်ကိုဆွဲလို့ ​​ဂေဟာကထွက်ခဲ့၏။

​နောက်ကိုပြန်မလှည့်ကြည့်ခဲ့ အဘယ်​ကြောင့်ဆို​သော် ဆောလ်နူးသာ လှည့်ကြည့်မိမယ်ဆိုရင် ထွက်သွားနိုင်​တော့မှာမဟုတ်​တော့​ချေ။

══════════
ရထားပြတင်း​ပေါက်မှန်က​နေမြင်​နေရ​​သောအရာမှန်သမျှက ​မာသာကြီးနဲ့​မြို့ကိုစျေးသွားဝယ်တုန်း မြင်ဖူးပြီးသား​ပေမယ့် ​ဆောလ်နူးအတွက်​တော့အထူးအဆန်းနဲ့လိုက်ကြည့်​နေမိတုန်းပင်။

"​အဆောလ်​ ​ပေါင်မုန့်ထပ်ယူဦးမလား"

​ဆောလ်နူးက​ခေါင်းခါပြ​တော့ဂျယ်ယွန်းက ​ပေါင်မုန့်ထုတ်ကိုပြန်သိမ်းလိုက်သည်။

​ဆောလ်နူး​ရော ဂျယ်ယွန်း​ရောက  မိဘမဲ့​တွေဖြစ်ပြီး သိတတ်စအရွယ်ကတည်း ​ဂေဟာကို​ရောက်​နေခဲ့တာဖြစ်သည်။ဂျယ်ယွန်းက ​ဆောလ်နူးထက်တစ်နှစ်မျှသာကြီး​သော်လည်း အရာရာကိုအစ်ကိုကြီးတစ်​ယောက်လို ဦး​ဆောင်တတ်သည်။