Gokyuzu;
Duyduklarim beynimide kalbimide delip gecti."hastayi kaybediyoruz"cumlesini duydugum anda yasam benim icn son bulmustu.gidemez.Berke hayatimdan cikip gidemez.Onu bir daha goremeyecek olmanin dusuncesi bile beynimin ve kalbimin islevini yitirmesine sebeb oluyordu.Dusunmeyi bir kenera birakip geriye dogru kosmaya basladim.Onu yanliz birakamazdim.O benim hayatima dahil oldugundan beri mutlulugu tatmistim.Onu ve enfes kokusunun dudaklarinin o nazik dokunuslarini tekrar yasamak istiyordum.Bu duygulara bir isim veremesemde Ask oldugundan adim gibi emindin.Yuzu kanlar icinde sedyede yatan berkenin ameliyathaneye alinmasini izlerken bir yanimi kaybetmis gibi hissettim.Nefes almakta dahiz zorlaniyordum.Onu benden alma hayat .Yalvaririm.Annemi babami aldin onu alma.....
Berke ameliyathaneye gireli iki saat olmus ama hala cikmamisti.Allahim kafayi yicem.Etrafa bos gozlerle bakinirken elinde kucuk bir posetle bir hemsire yanima geldi.coktugum duvarin dibinden kalkip hemsireye "noldu "dercesine bakiyordum.elindeki poseti bana uzatip "hastanin uzerinden cikan ozel esyalari "deyip yanimdan uzaklasti.Ellerim titriyordu.Yavasca poseti actim.İcinde saati,evinin anahtari,ve cep telefonu vardi.Cep telefonunu elime alip incelemeye basladim.Hadi ama merak ettim .Rehberine girip rehbere goz attim.İsmimi "Gecemin huzuru "olarak ki kaydetmis.Oha!cus! Yanlis mi goruyorum diye tekrar tekrar numaraya baktim.Dogruydu.Benim numaram bu.Yuzumde istemsizce bir siritis olusmustu.Sonra galerisine girdi.Benim fotograflarimla doluydu telefonun galerisi.Hepside habersiz cekimdi.Daha fazla kurcalamaya gerek duymadigim icin telefonu kapattim.Berke cikinca ilk isim ona bunlarin anlamini sormak olacakti.O ameliyathaneden cikmaz zorundasin bayim.Cikip bana hesap vereceksin.Kurtulusun yok diye fisildayip tekrar duvarin kosesine coktum.Ve beklemeye devam ettim....
