23- Karşı Komşu

25.7K 2.6K 2.4K
                                    

Medya: Kunt

Bölüm Şarkısı: Yedinci Ev, Anlat Ona...
Kartaldan devam edecek bölüm... keyifli okumalar...

Cengiz (erkek)

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Cengiz (erkek)

Hayatımda en büyük yaşadığım şok annemin ve babamın ölüm haberini aldığım zaman sanırdım. Bazı acıların, bazı hislerin daha üstü olamaz derdim.

Şu an bunu tadıyordum, öyle beklemediğim, öyle hissetmediğim bir anda yaşıyordum ki bunu, öyle hazırlıksız yakalanmıştım ki kıpırdayamıyordum bile.

Dikiz aynasından bakıyordu bana, siyah gözlerini anında tanımıştım. Oydu. Üzerinde siyah bir kaban, ellerinde siyah eldivenleri, kısa kestirdiği siyah saçları ve esmer teniyle Kunt buradaydı.

Elim kapının kolundaydı, telefon hala kulağımdaydı ve Devrim'in sesini duyabiliyordum ama cevap veremiyordum.

Kunt arabayı çalıştırdı, tepki veremedim. Sürmeye başladı, ağzımı açıp tek kelime edemedim.

Kulağımdaki telefon kucağıma otururken kapı kolunu tutup açmaya çalıştım, açılsa bu psikolojiyle kendimi arabadan dahi atardım ama kapıları kilitlemişti. Midem sancıyordu.

"Durdur arabayı" dedim, sesim fısıltı gibi çıktı ama o beni duydu ve dikiz aynasından bana baktı. Arabayı durdurdu.

Kapıyı tekrar açmak istedim kilitli olduğunu bile bile, art arda açmaya çalıştım kapıyı. Sinirim sanki yeni yeni damarımda kaynıyordu.

"Kiliti aç" dedim çatallı sesimle, açmadı. "Aç şunu" diye tısladım kolu sertçe kendime çekip bırakırken.

"Açacağım" dediğinde sesini duymak kaşlarımın istemsizce yukarı doğru kıvrılmasını sağladığında dikiz aynasından ona baktım.

Benim gibi değildi, daha güçlü duruyordu.

"Şimdi açacaksın" dedim, kafasını olumsuz anlamda salladı.

"Apartmana süreceğim" dedi tekrar arabayı çalıştırırken, gözlerim irileşti. "Sadece on dakika, sonra kapıları açacağım"

Elimi sertçe oturduğum koltuğun camına vurdum. "Şimdi açacaksın lan!" diye bağırdığımda derin bir nefes alıp dikiz aynasından bana baktı ve sakince tekrar önüne döndü.

Arabayı sürmeye başladığında ne yapacağımı bilemeyerek öylece durdum. Koca iki yıl sonra, en beklemediğim yerde onu görmek elimin ayağımın gücünün çekilmesini sağlamıştı.

Abisi yaşıyordu, çalışmaya başladığım yerin patronuyla tanışıyordu... neler olup bittiğini anlayamıyordum.

Evime giden yola girdiğinde titreyen ellerimi bacaklarımın arasına sıkıştırdım, üşüme gelmişti.

yara izi tacirleriHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin