✓Book of Curse #1: "Love Slave" (Ολοκληρωμένη)

Κεφάλαιο 17

Αλκινόη

Έμεινα ακίνητη για ώρες, ακούγοντας τον Αλέξανδρο να αναπνέει, ήρεμα, γαλήνια, καθώς κοιμόταν πίσω μου. Είχε έναν μηρό φωλιασμένο σφιχτά ανάμεσα στα πόδια μου και ένα μπράτσο τυλιγμένο στη μέση μου.

Η αίσθηση του κορμιού του γύρω από το δικό μου έκανε την καρδιά μου να πάλλεται από λαχτάρα.

Και η μυρωδιά του...

Λίγο ήθελα για να μην αναποδογυρίσω και να θάψω τη μύτη μου στο ζεστό, πικάντικο άρωμα του δέρματός του. Κανείς δεν με είχε κάνει ποτέ να νιώθω έτσι. Τόσο μεγάλη επιθυμία και ταυτόχρονα ασφάλεια.

Ήταν τόσο επιθυμητός.

Αναρωτιόμουν πώς γινόταν κι ένιωθα έτσι, δεδομένου του γεγονότος ότι μετά βίας τον γνώριζα. Ο Αλέξανδρος άγγιξε κάτι μέσα μου σε ένα επίπεδο που ξεπερνούσε το φυσικό.

Ήταν τόσο δυνατός, τόσο επιβλητικός. Και αστείος. Με έκανε να γελάω και άγγιζε την καρδιά μου με έναν τρόπο που κανείς δεν την έχει αγγίξει έτσι.

Άπλωσα το χέρι μου και πέρασα τα δάχτυλά μου ελαφρά πάνω από το χέρι του που βρισκόταν μπροστά μου, ακριβώς κάτω από το πηγούνι μου. Είχε τόσο όμορφα χέρια. Μακριά και δυνατά. Ακόμη και όταν ήταν χαλαρά στον ύπνο, η δύναμή τους ήταν αναμφισβήτητη. Και η μαγεία που μπορούσαν να εξασκήσουν στο σώμα μου...!

Πέρασα τον αντίχειρά μου από πάνω από το δαχτυλίδι του στρατηγού και αναρωτήθηκα πώς να ήταν τότε ο Αλέξανδρος.

Εκτός κι αν η κατάρα είχε αλλάξει τη φυσική ηλικία του, δεν φαινόταν πολύ
μεγάλος.

Σίγουρα, όχι πολύ μεγαλύτερος από τριάντα.

Πώς ήταν στρατηγός στρατού σε τόσο νεαρή ηλικία; Αλλά από την άλλη ο Μέγας Αλέξανδρος είχε ξεκινήσει τις εκστρατείες του από πολύ μικρότερη ηλικία.

Ο Αλέξανδρος πρέπει να ήταν υπέροχος στο πεδίο της μάχης. Κλείνοντας τα μάτια μου, προσπάθησα να τον φανταστώ να ηγείται του στρατού και να τον οδηγεί εναντίον των εχθρών του. Είχα μια ζωντανή εικόνα του με την πανοπλία του, την περικεφαλαία, το σπαθί του υψωμένο καθώς πολεμούσε σώμα με σώμα εναντίον των Περσών.

- Αριστόδημε;

Τεντώθηκα καθώς τον άκουσα να ψιθυρίζει στον ύπνο του. Γυρίζοντας, τον κοίταξα.

- Αλέξανδρε;

Τεντώθηκε πίσω μου και άρχισε να παραμιλά.

- Μη...όχι! ΟΧΙ!