✓Book of Curse #1: "Love Slave" (Ολοκληρωμένη)

Κεφάλαιο 15

Αλκινόη

- Τί θα έλεγες λοιπόν για ένα ωραίο ήσυχο βράδυ στο σπίτι;

- Εντάξει.

Είπα.

- Προτιμώ μέσα στο σπίτι. Δεν ξέρω αν μπορώ να τα βγάλω πέρα έξω...μετά το ατύχημα με το παιδί, τα αυτοκίνητα, η φασαρία έξω στο δρόμο, όλα είναι διαφορετικά. Πραγματικά δεν ανήκω εδώ Αλκινόη...

Είπε κάτω από την ανάσα του.

- Αλέξανδρε...

- Ξέρεις ότι είναι αλήθεια. Ας πούμε ότι σπάμε την κατάρα Αλκινόη. Τί καλό θα μου κάνει εκτός απ' την ελευθερία μου; Τί πρέπει να κάνω μετά εδώ; Δεν μπορώ να διαβάσω τη γλώσσα σου. Δεν μπορώ να οδηγήσω το αυτοκίνητό σου ή να δουλέψω. Είναι τόσα πολλά που δεν καταλαβαίνω. Είμαι χαμένος εδώ.

Χαμήλωσα το κεφάλι θλιμένη από την υποβόσκουσα αγωνία που προσπαθούσε τόσο σκληρά να κρύψει ο Αλέξανδρος.

- Απλώς είσαι συγκλονισμένος από όλα αυτά. Θα το κάνουμε όμως με μικρά βήματα. Μπορώ να σου μάθω να οδηγείς και να διαβάζεις. Όσο για τη δουλειά είναι πράγματα που μπορείς να κάνεις.

- Όπως;

- Δεν ξέρω. Εκτός από το να πολεμάς, τί άλλο έκανες στη Σπάρτη;

- Ήμουν διοικητής. Το μόνο που ξέρω να κάνω, είναι να εκπαιδεύω και να οδηγώ έναν αρχαίο στρατό στη μάχη. Αυτό είναι όλο.

Έβαλα τα χέρια μου γύρω από το πρόσωπό του και του έριξα ένα βλέμμα αυστηρό.

- Μην τολμήσεις να τα παρατήσεις Αλέξανδρε. Είπες ότι δεν φοβάσαι στη μάχη, τότε πώς μπορείς να το φοβάσαι αυτό;

- Απλώς φοβάμαι.

Κάτι περίεργο συνέβη τότε καθώς συνειδητοποίησα ότι με είχε αφήσει να εισχωρήσω μέσα του. Όχι πολύ βαθιά, αλλά μπορούσα να καταλάβω από το πρόσωπό του ότι είχε γίνει ευάλωτος απέναντί ​​μου με το να παραδεχτεί κάτι τέτοιο. Ήξερα μέσα μου ότι δεν ήταν το είδος του άντρα που παραδεχόταν συχνά κάποια αδυναμία του.

- Θα σε βοηθήσω.

Η αμφιβολία σε εκείνα τα γαλάζια μάτια του, έσφιξαν την καρδιά μου.

- Γιατί;

- Είμαστε φίλοι.

Είπα απαλά καθώς χάιδευα το μάγουλό του με τον αντίχειρά μου.

- Αυτό δεν είπες στον Έρωτα;

- Και άκουσες την απάντησή του. Δεν έχω φίλους.