✓Book of Curse #1: "Love Slave" (Ολοκληρωμένη)

Κεφάλαιο 6

Αλκινόη

Είχα ακόμα τις πιτζάμες του πατέρα μου στην κρεβατοκάμαρα των γονιών μου όπου κρατούσα όλα τα υπάρχοντά τους φυλαγμένα. Δεδομένου του πλάτους των ώμων του Αλέξανδρου, ήμουν σίγουρη ότι το πάνω μέρος της πιτζάμας δεν θα τον χωρούσε ποτέ, αλλά το κάτω μέρος είχε κορδόνια και ακόμα κι αν δεν ταίριαζαν σε μήκος, τουλάχιστον θα έμεναν ψηλά.

- Περίμενε εδώ. Επιστρέφω αμέσως.

Του είπα.

Αλέξανδρος

Αφού βγήκε η Αλκινόη από την πόρτα, προχώρησα στα μεγάλα παράθυρα και τράβηξα τις λευκές δαντελένιες κουρτίνες. Παρακολούθησα περίεργα πράγματα σαν κουτιά που πρέπει να είναι αυτοκίνητα να περνούν δίπλα από το σπίτι της, κάνοντας περίεργους θορύβους που έπεφταν σαν παλίρροια. Φώτα φώτιζαν το δρόμο και άλλα κτίρια παντού, όπως έκαναν κάποτε οι δάδες στην ίδια μου την πατρίδα.

Πόσο παράξενος ήταν αυτός ο κόσμος! Τόσο παράξενα παρόμοιος με το δικό μου και όμως τόσο πολύ διαφορετικός.

Προσπάθησα να συνδέσω τα αξιοθέατα με όλες τις λέξεις που είχα ακούσει εδώ και δεκαετίες, λέξεις που δεν καταλάβαινα. Λέξεις όπως τηλεόραση και λάμπα.

Και για πρώτη φορά από τα παιδικά μου χρόνια φοβήθηκα. Δεν μου άρεσαν οι αλλαγές που έβλεπα, η ταχύτητα με την οποία είχαν έρθει σε αυτόν τον κόσμο.

Πώς θα ήταν ο κόσμος την επόμενη φορά που θα με καλέσουν;
Πόσο πιο διαφορετικά θα μπορούσαν να γίνουν τα πράγματα;

Ή ακόμα πιο τρομακτικό, τί θα γινόταν αν δεν με καλέσουν ποτέ ξανά;

Κατάπια τη σκέψη αυτή.

Πώς θα ήταν να είσαι παγιδευμένος για μια αιωνιότητα; Μόνος και σε εγρήγορση. Να νιώθεις το καταπιεστικό σκοτάδι να κλείνεται γύρω σου, να σβήνει την ανάσα από τους πνεύμονές σου καθώς λιώνει το σώμα σου αργά από πόνο;

Να μην περπατήσεις ποτέ ξανά; Ποτέ να μην μιλήσεις ή να αγγίξεις;

Αυτοί οι άνθρωποι είχαν πράγματα τώρα που ονομάζονταν υπολογιστές. Είχα ακούσει τον ιδιοκτήτη του καταστήματος να μιλά για αυτά με πολλούς πελάτες. Και ένας από αυτούς τους πελάτες είχε πει ότι μια μέρα, μάλλον σύντομα, θα αντικαθιστούσαν εντελώς τα βιβλία.

Τί θα απογίνω τότε;

Αλκινόη

Έκανα μια παύση στην κρεβατοκάμαρα των γονιών μου, δίπλα στο κρυστάλλινο πιάτο στη συρταριέρα όπου είχα βάλει τις βέρες της μητέρας μου και του πατέρα μου την επόμενη μέρα της κηδείας.