Admit It, You Want Me🐚 With A Badboy Roommate NL

45 Jij Bent Gemener

Ik ren voor mijn leven richting de zee.
Hij haalt me bijna in. Net voor het strand heeft hij me ingehaald. Hij gooit zijn spullen ter plekke op de grond en tilt me op.

"Alec! Wat doe je?!"

"Met jou zwemmen." en hij rent met me in het water. Wanneer we het water hebben bereikt, gooit hij me erin. Als een verzopen kat wandel ik er voorzichtig terug uit. Alec proest het uit van het lachen.

"Auw Alec ! Mijn arm!"

Alec komt naar me toe gerend, wanneer hij bijna bij me is, steek ik mijn been uit. Hij valt er als een blok overheen. Recht op zijn buik ligt hij in het water. Hij heeft zowat de hele zee in zijn mond gekregen.

"Ik wou even zeggen dat alles goed gaat met mijn arm." ik lach hem uit.

"Jij bent echt gemeen weet je dat?" jammert hij terwijl hij weer op beide voeten probeert te staan.

"Jij bent gemener."

"Oké Evans zullen we eindelijk zwemmen zonder gekloot."

"Dat kan ik niet beloven, maar ik zal proberen."

Dan bedenk ik me dat ik hem nog moet vragen of hij vandaag met me wilt varen. Voor ik de kans krijg, is hij al weggezwommen. Ik ga hem achterna, maar hij zwemt veels te snel.

"Alec wacht !" hij kijkt niet op.

Wanneer ik eindelijk tot bij hem ben gezwommen ben ik bek af. We zijn nog net niet aan de andere kant van de zee volgens mij. Ik zie in de verte een oud surfboard drijven. Ik ga er op af en ga er op liggen. Ik peddel met mijn handen terug naar Alec.

"Waar heb je die nu weer vandaan gehaald ?"

"Ik zag hem toevallig drijven, dus ik zwom er op af."

"Is er ook nog plaats voor de mooiste jongen in Italië?"

"Ja vast wel, maar hij is niet hier, dus ik blijf er nog wel even alleen op liggen."

Voor ik het weet kiept hij het surfboard om. Ik val met een grote slag in het water. Terwijl ik terug boven water kom zie ik hoe hij zich al op het surfboard heeft genesteld. Hij heeft zich lang uit erop gelegd.
Ik bedenk me niet en ga boven op hem zitten om hem te irriteren.

"Schat ik weet dat jij dit doet om mij te vervelen, maar weet dat dit geen marteling voor mij is, echter jij mag wel vaker op me zitten."

"Sukkel."

"Als jij wilt dat ik hard wordt, dan zou ik zo door blijven gaan."

Ik ga op het surfboard staan en probeer hem eraf te trappen. Dat blijkt een slecht idee te zijn aangezien hij besluit precies hetzelfde te doen.
We blijven stoeien ik verschrik ervan hoeveel evenwicht hij heeft en hoe stabiel hij kan blijven staan.

"Hoe kan jij zo stabiel blijven staan?"

"Ik surf al sinds mn 6de, ik ga bijna iedere zomer naar Costa Rica, alleen maar om te surfen. Het maakt me rustig in mijn hoofd."

"Hoezo wist ik dit niet? Je bent toch interessanter dan ik dacht."

"En bedankt."

"Als je zovaak surft, gun je het mij wel om hier alleen op te gaan toch. Dit is niet gemaakt voor twee."

"Ja daar heb je gelijk in, dit is voor één persoon."

Hij gaat zitten en maakt schommelbewegingen. Hij weet dat ik geen evenwicht kan houden en probeert me op die manier er van af te krijgen. Maar ik weet wel beter.
Ik duw hem in de hoop dat hij in het water valt, maar hij valt er net iets voor. Tijdens dat hij achterover kiept, trekt hij me mee. We vallen pijnlijk op het surfboard zelf. Hij ligt op zijn rug en ik lig boven op hem.

"Wou je dat ik een gebroken rug zou krijgen of zo?"

"Nee ik wou dat je eindelijk van mijn gevonden surfboard zou afgaan."