Herkez küçükken annesinin dediği seyleri yapmak zorundadır aynı Hayal gibi oda annesinin dediklerini yapmak zorundaydı ama artık büyüdü ve oda kararlarına saygı duyulmasını istiyor artık birileri onu dinlesin istiyor başkasına göre değil kendine gör...
Burası diğer çocuklara sorsan çok korkutucu bir yerdi fakat baran yetimhane den korkmuyordu aksine hoşuna gitmişi çünkü o normal bi insan değildi bunu o da biliyordu zaman zaman teyzesi ne lanetler okuyordu o topu gönderdiği için seneler geciyorudu aradan... bazen kaçıyordu yetimhane den kendine ormanda bi kulube yapıyordu yavaş yavaş ,parası yoktu tabi herşeyi çalıyordu tuglayi çimentoyu kapıları pencereleri herşeyi en sonunda ev bitmişti bitmesi 7 yılını almıştı ve şu an 17 yaşındaydı Artık son kaçışıydı bu kaçtı ve bir daha gelmedi _______________________
Hayal se o gün egzersiz e gitmisti bacaklarını geliştirmeye çalışıyordu ama nafile hiç ilerleme yoktu çok zorlanıyordu eve geldiler "Anne ben hep böyle yürüyemeyecek miyim"dedi 15 yaşındaki hayal Annesinin gözleri dolduğunu fark etti "Hayır tabiki bebeğim yürüyeceksin sende sadece biraz zamana ihtiyacın var" "İnanmıyorum hayır asla yürüyemyecem asla asla asla..."diyerek bağırmaya başladı annesiyle beraber ağladılar babaları ise uzaktan ağlayarak onları izliyordu, hep kendini suçluyordu herkez , annesi sürekli kontürol etmeliydim daha önce fark etmeliydim diyor, babası arabayı daha hızlı surmeliydim diyor , Hayal se keşke o gün ölseydim diyor ama herkez susup ağlamakla yetiniyor __________________________ 5 sene sonra__ Hayal annesine arkadaşına gideceğini söyleyip taksi çağırmışı normal bi şekilde yolda ilerliyorlardı şöför orman yoluna saptı sonra bi anda taksi stop etti taksici indi ve sorunu buldu "Hanım kızım sorun ciddi ilerde tamirhane varmış sen araba da bekle ben gidip bakıp geleyim"dedi yaşlı adam "Tamam amca bekliyorum" Adam gitti hayal de beklemeye başladı başka ne yapabilirdi ki zaten beklerken ormanın arasından bi çift kırmızı göz ona doğru koştu kız ne yapacağını şaşırdı sadece çığlık atıyordu yürür müyüm diye ileri bi adım attı ama yere düşmesi bir oldu adam ona doğru sert adımlar attı
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ağzı kanla kıza bakıyordu kız i ısırmak için ona yaklaşıyordu ki arkadan biri onu tutup hayal in üstünden attı. "Git burdan"dedi hayal e bilinmez adam. "Gidemem yuruyemiyorum"dedi kız adam kıza 1 saniye şaşkın şaşkın baktı ve direk karşısındaki o adama saldırdı 2 si de çok hızlıydı kim kime vuruyor göremiyordu bile en son gelen adam öbürünü yakaladı yere yatırdı "Şimdi burdan defol yoksa parcalarinı ayirirm senin" adam koşarak ormanın içine girdi kapşonlu döndü ve kıza baktı "Evine gi..."deyince kız ağlamaya başladı adam sasirdi "ııı tamam şöyle yapalım sakin ol benim evim var ilerde oraya götüreyim seni sakinleş sonra seni evine bırakırım yada taksi çağırırız ha nasıl" Kız çağresizce baktı başka seçeneği yoktu git dese o vahşi geri gelebilirdi tamam der gibi kafasını salladı adam dönüp arkasını yürümeye başladı "Hey...ben yürüyemem"dedi kız birdaha "Ah evet geliyorum"dedi ve kızı kucağına aldı şimdi çok yakınlardı birbirlerine bakıyorlardı adam kucağında benle yürümeye başladı "Bana bakmayı kes"dedi adam "Üzgünüm dalmışım"dedim ve önüme döndüm ama nafile önümde boynu vardı ve kokusunu çok iyi hissediyordum. en son bi kulube gibi bir yere geldik
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Evin hem içi hem dışı loş ışıklarla doluydu huzur verici bi yapısı vardı samimi bi evdi beni evdeki tek oturacak yer olan yatağına oturttu
derin bi nefes alıp yanıma oturdu ve sakin ,etkileyici bi şekilde konuşmaya başladı "Ee ne işin var burda sakatsan nasıl arabayla buraya geldin"dedi. dediği cümleyle başımı öne eğdim "E şey üzgünüm sadece anlayamadım"dedi adam. "Arkadaşıma gidiyordum araba bozuldu yolda kaldım sonra bi bişey geldi bana doğru...çok...çok korkunçtu..." "Tamam anladım sakin ol şimdi "dediği sırada kapı çaldı "Sakın sesini çıkarma"dedi bana sonra kapıyı açtı __________________________ Baran ın anlatımıyla
"Ne var niye geldin"dedim karşımdakine "Kara bey izin ver onu alalım" "Neden bahsediyorsun sen" "Burda o biliyoruz o insanı bize ver sen zaten insan sevmiyorsun" "Neden bahsettiğin hakkında bi fikrim yok " "Ama kara be..." "Uzatma kapa ceneni ve git burdan bidaha gelme" deyip yüzüne kapıyı çarptım. ve kıza döndüm "Seni nasıl eve götüreceğiz" "Bilmiyorum...ben yolları da bilmiyorum" "Kendi evinin yolunu bilmiyor musun" "Normalde hiç dışarı çıkmıyorum arkadaşım hastaydı onu ziyarete gidecektim" "Anladım ama sonsuza kadar burda kalama..." "Kalmam zaten biran önce beni yola geri götür" "Seni şimdi yola götüremem gelip gidip seni soruyorlar " kız bana acayip acayip baktı "neden beni soruyorlar" "Şey...seni istiyorlar" "Neden ne yapacaklar beni" "Eeee şey çünkü bu orman şeylerle dolu" "Neylerle" "Vampirlerle" "N'e nasıl" "Onlar seni akşam yemeği yapmak istiyor" "Ne!" Kız korkuyordu büyük ihtimal benden kaçacaktı ama onu tutacaktım gerçi nasıl kaçacak. "Tamam sakin ol" "Nasıl sakin olim karşımda bi vampir var ve beni akşma yemeği yapmayı planlıyor" "Hayır hayır öyle bi düşüncem yok insan yemek adetim değil ama onlar tehlikeli"dedim dışarıyı göstererek." "Güzel kandırmaca ama yemezler" "seni kandırmıyorum" "Götür o zaman beni bırak otobana" "Seni otobana bırakamam" "Neden yemeksiz mi kalırsın" Son raddeye gelmiştim artık kendimi tutamayıp ona bağırdim "Sen tam bi aptal sın bırakayım da diğerleri gelip seni alsın zonra gerçekten akşam yemeği ol tamam mı" Biraz sert konusumuş olabilirdim ama hak etmişti sustu ve öylece dışarı bakmaya başladı uzun bir sessizlik oluştu o sessizliği bölen kapı çarpması oldu iceri vampir şovalyeler gelip hayal i ve beni iki kolumdan tuttular ve bu ışık hızında oldu bu bize has bişeydi insanlradan kat ve kat hızlıydık hayal çıglık atıp duruyor onu nereye götürdüklerini soruyordu bense şovalyelerin boş bi anını bekliyordum kaçnak için ama nafile pür dikkat beni izliyorlardı en son bizi hükümdarımızın önüne oturttular tam olarak bana bakıyordu
"Kara bey kurallarımızı neden çiğnedin" "Affedin ama ben kural çiğnemedim hükümdarım"dedim sakince. "Vampirler vampirlerle insanlar insanlarla aramıza insan alamayız ,aksi taktirde ondan melez bir çocuk meydana gelirse bu kimse için iyi olmaz. "Yanlış anladınız böyle bişey söz konusu değil ben sadece ona yardım et..." "Biz ne zamandan beri insanlara yardım eder olduk " Hüküdar ın bağırması açıkcası beni korkutmuşu. "Üzgünüm hükümdarım birdaha olmayacak" "Madem öyle bişey söz konusu değil veriyorum digerlerine kizı" "Verin"dedim net bi şekilde arkama bakmıyordum çünkü şu an hayal in bakışlarını üzerimde hissediyordum ,ona ihanet etmiş gibi hissediyordum gözlerim korku dolu bekliyordu sadece. Arkamdaki selserden onların kızın üstüne gittiklerini anladım. "Gelmeyin lütfen gidin vit gitsene baran yardım et lütfen baran korkuyorum" Hükümdar yüzüme bakiyor benim ufacık bir mimik kaybımı ölçüyordu bense umrumda değilmiş gibi yapmakta çok zorlanıyordum. "Baran nolur yardım et baraaaaan" Hayal in çığlık atmasına dayanamadım ve arkamı döndüğüm gibi hayal in üstüne giden vampirleri bi anda savuşurdum ama geç kalmıştım hayal yerde heryeri kan içinde yatıyordu...
(Bir bölümün daha sonuna geldik umarım sevmişsinizdir 😊😊😊)
