Herkez küçükken annesinin dediği seyleri yapmak zorundadır aynı Hayal gibi oda annesinin dediklerini yapmak zorundaydı ama artık büyüdü ve oda kararlarına saygı duyulmasını istiyor artık birileri onu dinlesin istiyor başkasına göre değil kendine gör...
Ama çok geç kalmıştım hayal heryeri kan içinde yerde yatıyorudu... "Hayal kendine gel hayal duyuyor mus..." Sesimi bastıran hükümdar ın sesi oldu. "Sen kendini bilmiyorsun kara bey önce kendini bilmelisin ,al o kızı ve git burdan kendini bilmeden asla geri gelme"
Hayatımda ilk defa bu kadar titriyordum ne yapacağım hakkında hiçbir bilgim yoktu bu kıza nasıl bakacaktım birşeyler düşünmeliydim önce hükümdarın bana verdiği eski tip bi arabayla yola çıktım nerde kalacağımı hiç bilmiyordum ayrıca yanımda bu kız da vardı 5 saatlik bir yolun ardında, yanında nehir akan bi ev gördüm üstünde kiralık yaziyorudu
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
hemen arabadan inip evin yanına ilerledim su şırıltısı insanın içini okşuyordu ,yanıma gelen adamı bile fark etmemiştim "Buyrun"dedi adam sakince "Şey ben bu evi kiralamak istiyorum ama şu an yanımda nakit para yok size bikaç gün sonra getirsem olur mu" "Gitmeyeceğini nerden bilecem"dedi yaşlı adam. Çaresizce etrafıma bakındım ve o sırada araba gözüme çarptı "Araba,arabayı versem parayı 1hafta sonra getirsem" deyip elimi uzattım adam gülerek elimi sıktı cebimden araba nın anahtarını çıkarıp adama verdim oda bana evin anahtarını verdi araba ya yürüyüp hayal in telefonunu cebime koydum onu da kucağıma aldım adam beni izliyordu "Şey bişey sorabilir miyim"dedi adam çekinerek büyük ihtimal hayal i soracaktı "Kız neyiniz oluyor yani şey güvenlik açısından soruyorum aksi bi durum varsa polise haber vermek zorunda kalacağım" Kendimden emin bi şekilde gülümsedim sessiz konuşmaya calisiyoruduk ikimizde galiba hayal in uyuya kaldığını düşünüyordu adam "Hayır sakin olun o benim kız arkadaşım ve uzun yoldan geldik ve oda yolda uyuya kaldı" adam gözlerini kıstı ve hayal in kafasını işaret etti "Peki ya bu kan ve neden uzun yoldan geldiniz nereye gidiyordunuz" "Amcacaım çok soru sordun yorgunum diyorum" "3 gün sonra geri gelecem" Deyip arkasına bakmadan gitti kesin polislere söyliyecekti
hızlı davranıp eve girdim hayal i koltuğa yatırıp yaralarına bakmaya başladım bikaç yarası vardı yaşıyordu ama kalbi yavaş atıyordu ve benim tek seçeneğim vardı ama kızda ciddi izler bırakacak bi iz en iyisi beklemekti
beklerken cebimde bir titreşim hissettim hayal in telefonu çalıyordu elime aldım
Annem❤ arıyor...
bi telefona bi hayal e baktım ve en son telefonu açtım
"Alo alo kızım iyi misin annem nerdesin kaç kere aradım, heryerde seni arıyoruz bi tanem nerdesin" "Hanfendi sakin olun " "Se..sen kimsin" "Ben öylesine biriyim yoldan geçiyordum kizınız yerde yatıyordu onu alıp hastane ye götürmek istedim fakat"
"Ne fakat söylesene be adam" "Fakat o...Ölmüştü " bi anda patırtı sesleri geldi ve telefon dan şu ses geldi _Aradığınız kişiye şu anda ulasilamiyor sinyal sesinden sonra mesaj bırakabilirsiniz
Telefonu kapattım ve dönüp hayal e baktım artık kararım kesindi beklemeye vakit yoktu onu da kendim gibi yapacaktım
ona doğru yaklaştım yanına uzandım...
(Yukardaki müziği açarak devam edin)
Boynuna doğru uzandım kokusunu içime cektim beynimi durduranbi kokusu vardı istemsizce ağzımı açtım ve onu isirmak için daha da yaklaştım dişlerim boynuna deyiyordu yavaş ve ne kadar nazik olabilirse nazik bi şekilde ısırmaya başladım biraz daha bekledikten sonra kalktım ve içimden 3 e kadar saydım
Bir,iki,üc veee derken bi anda kalktı derin bir nefes alarak etrafa bakındı
"Be...ben nasıl.. yaşıyor muyum" "Sakin ol hayal yaşıyorsun" "Se..sen dokunma bana bırak sen beni onlara bıraktın onlar ben...ben ölüyorüm sandım"
"Hayal bana bak sakin ol"deyip yüzünü ellerim arasına aldım
"şimdi sakin ol ,bak seni onların eline bırakmadım bıraksaydım burda olmazdık"
etrafına bakındı "burası neresi nerdeyiz" "Şimdi bunları düşünme sadece sana bişey söyliyeceğim ve sende dediğimi yapacaksın tamam mı" ifadesizce suratıma baktı "Ayağa kalkmayı dene"dedim bi anda Bana mal mışım gibi bakıyordu elimi uzattım elimi tuttu ve kendini bana doğru bıraktı ve ayakta durdu
kafasını kaldırıp şaşkın şaşkın bana bakıyordu
"Gel"dedim sevinçle
Bana doğru bi adım attı ve bir adım da ve bir adım daha ve bir tane daha sonra bana sarıldı gülüyordu o güldükçe benim içim ısınıyordu bi anda geri çekildi
"Şey üzgünüm bi an şeye kapıldım"
"Önemli değil ve bişey daha söyliyeceğim be..ben seni ıssırdım"
Bana eskisinden daha değişik bakıyordu sonra güldü "Güzel şaka" "Şaka değil seni ıssırdığım için uyandın ve büyük ihtimla bu yüzden yürüyorsun"
Donup arkasındaki aynadan kendine baktı ve boynundaki izi gördü
"Bu hiç hoş değil ama bu iz yürümeme bagliysa umrumda bile değil"
"Son bişey daha bunu kestirip atabileceğinden emin değilim"
"Eminim önemsizdir yürümemden daha önemli ne olabilir "dedi heycanla
"Annen ve baban" "Ne oldu onlara" "Bisey olmadı onlar aradılar bende öldüğünü söyledim" "Naptın..naptın" "duydun işte" "Se...sen nasıl böyle bişey yaparsın"deyip bağırmaya başladı ____________________________ 2 saat sonra hayal in ağzından;
Nasıl böyle bişey yapardı nereye gideceğimi de bilmiyordum telefonum da yoktu ormanın ortasındaydık ne yapabilirdim ki
"içeri geç artık soğuk oldu hava "dedi baran "Sanane git burdan yanlız bırak beni" "Yaraların var iyileşemezsin ayrıca 1 kez bile sormadın neden yaptın diye"
"Neden" "Çünkü seni ıssırdım ve bu senin üzeinde cok değişik etkiler yaratacak bunu biliyorum belki öleceksin belki yaşayacaksın belki ilginç bişey olacak bilmiyoruz annene eğer yaşadığını söyleseydim seni almaya geleceklerdi" "Gelsinler olması gereken de bu" "ben seni iyileştirmeden bırakamam ayrıca zaten sana meraklı değilim"
"Sen iğrenç bi pisliksin kim bilir ne kadar üzülmüşlerdir " diyerek ağlamaya başladi
kelimelerim kifayesiz kalıyordu ne diyecektim hiçbirşey sadece gitmeliydim ama nereye yapacak bişe yoktu ceketimi alıp çıktım bilinmeze yürüyordum yanımda hayal in telefonu vardı elime aldım polisi aradım ve adresi verdim evden değişik sesler geldiğini ve sivil birinin olduğunu bildirdim ardından telefonu yolun kenarına atip taşla ezdimyola devam ettim yavaş yavaş yürüyordum yanımdan 2 polis arabası geçmişti beni gormemislerdi ben ağaçlık taraftan yürüyordum ama burdan yol gözüküyordu o kızı bi daha asla görmeyecektim ve bu kalbimi sıźlatıyordu elimde kalan tek şey onun kolyesiydi kolyeye baktıkça kokusu aklıma geliyor ve yüzüm gülüyordu
o ilkimdi ben ilk defa kendi irademle birini ıssırmıştım ve ona ne olacağını hiç bilmiyordum teyzem ölmüştü oda mı ölecekti öyleyse nasıl yaşayacaktım...
MERHABA SEVGILI OKURLARIM BIR BOLUMUN DAHA SONUNA GELDİK OYLARINIZI VE YORUMLARINIZI BEKLIYORUM
Sizce baran nereye gidiyor?
Hayal yaşayacak mı?
Polisler baran ı bulur mu?
sevgili okurlar yorumlarınızı bekliyorum diğer bolumd3 görüşmek üzere...
