Lanet / Hyunlix

2

"Hayır.. hayır burada uyumamalıyım.."

~

Duyduğu sesle daha kaç dakikadır gözlerini kapatıp uyuduğunu bilmediği evde irkilerek uyanmıştı Felix. Hızlanan kalbiyle gözlerini sonuna kadar açıp etrafı izlerken bulunduğu odanın kütüphane odası olmadığını anlamıştı. Kime ait olduğunu bilmediği bir yatak odasındaydı. Ve buraya nasıl gelmişti hatırlamıyordu. Bulunduğu büyük yatakta tam yanında kendisini izleyen Bulut'la karşılaştığında kaşlarını çattı.

"Heey, nerdeydin sen..beni korkuttun.." hiç beklemeden beyaz tavşanı kollarının arasına alıp yumuşak tüylerini hafifçe okşadı. "Burdan çıkacağız korkma tamam mı?" Dediği şeyin hemen ardından muhtemelen az önce uyanmasına neden olan sesi bir kez daha duymuştu. Konuşma sesleri geliyordu aşağı kattan. Bir kadın ve bir erkek arasında. Sesleri daha iyi duyabilmek için yataktan hiç ses çıkarmamaya özen göstererek ayağa kalkıp kapıya doğru yürüdü.

"Sanki eve bir girmiş gibi hissediyorum.."

"Anne ben yukarı odalara baktım, kimse yoktu merak etme."

Felix duyduğu seslerle elini ağzına götürüp sıkıca kapattı. Konuşulanlara anlam veremeyen çocuk karşılaştığı sessizliğin ardından karşısındaki tahta kapıyı ses çıkarmamaya özen göstererek açmaya çalıştı ama yok, kapı kilitlenmişti.. Oluşan sessizliği fırsat bilen Felix bir kaç kez daha kapıyı açmaya çalışmış ama yukarıya doğru yaklaşan ayak seslerini duyduğunda koşarak kapıdan uzaklaşıp saklanabileceği bir yer bulmak için hızla odaya göz gezdirmişti. Kucağında ki Bulutu bir an için bile bırakmıyorken odanın duvarının küçük bir kısmını kaplayan dolabın içine girmişti. Dolabın kapısını hızla kapattığında korkudan hızlanan nefes alış verişlerinin duyulmaması için eliyle ağzını kapattı.

Neyse ki adım sesleri bu odaya doğru daha fazla yaklaşmamış muhtemelen ikinci kattaki başka bir odaya gitmişti. Sıkıca kapattığı elini ağzından çekip derin bir nefes çekti ciğerlerine. Gerçekten şimdi ne yapması gerekiyordu? Sonsuza kadar burada saklanamazdı sonuçta. Kadın ve oğlunun uyumasını bekleyip öyle kaçabilirdi ama şu an bulunduğu odanın kapısı kilitliydi. Ve bu odaya nasıl geldiğinide hatırlamıyordu. Ama tahmin etmek zor değildi. Kadının oğlu kendisini uyurken buraya kapatmıştı.

Ya o kadın tarafından yakalanırsa diye düşünüyorken oğlu tarafından yakalanmıştı. Şimdi neler olucaktı hiç bir fikri yoktu ama evlerine izinsiz girmişti. Ve bu Evanora gibi ruhunu şeytana satmış bir büyücünün affetmeyeceği bir hataydı.

Arkadaşlarına onun oğlunun iyi biri olduğu hakkında bir şeyler söylemişti ama üzerinden yıllar geçmişti ve çocuk şimdi kendisine neler yapardı kim bilir.. Felix anlamıştı, burdan öyle kolayca kurtulamayacaktı.

Aklında canlanan tüm kötü senaryolar duyduğu tek bir sesle dağılmış yerine daha kötüleri eklenmişti. Buraya doğru geliyor.. Duyduğu adım sesleri artık o kadar yakından geliyordu ki gelen kişinin bu odaya gireceğinden emindi. Kafasını olabildiği kadar eğip eliyle ağzını kapattı. Ses yapmamalıydı. Nefesleri bile duyulmamalıydı.

Açılan kilit sesini işittiğinde tahminlerinin doğru olduğunu anlamış gözlerini sıkıca kapatmıştı. "Sonum geldi.."

Ama kapının açılmasının ardından oluşan sessizlik Felix'in beklediği bir şey değildi. Garip sessizlik gözlerini açmasına neden olmuşken hiç ses çıkarmamaya özen göstererek doğru düzgün nefes bile alamıyordu. Biri kapıyı açmış sessizce içeriyi gözetliyordu sanki.. Felix elinden geldiği kadar sessiz bir şekilde nefes alırken aniden kapanan kapı sesiyle yerinden irkilecek gibi oldu ama kendi tuttu. "Neler oluyor?" diye düşünmeye fırsat bulamamışken tekrar aynı kilit sesini duyduğunda gözlerini sonuna kadar açtı.