තද සුලං පාරවල් ඇවිත් කාර් එකේ වැදෙද්දි ඔම්මා දිගටම වාහනේ ඩ්‍රයිව් කලා..
හැම විදුලි කෙටීමකම එලියෙන් මන් ජිමින් දිහා බැලුවේ මට පිස්සු හැදිලද නැත්තන් ජිමින් මට විහිලුවක් කරනවද කියලා දැනගන්න..
මට හිතුනෙම ජිමින් ලොම් රෙද්දකින් මහපු ඇදුමක් ඇදගෙන ඉන්නවා කියලයි.
ඒත් ඒක වෙන්න බෑනේ එයාට කකුල් වෙනුවට කුර දෙකක්නේ තීන්නේ..
අනේ මන්දා..මට පිස්සු වගේ..
"ඔයයි මගෙ ඔම්මයි අදුනනවද..?"
මන් පිටිපස්සෙ ශීට් එකේ හිටිය ජිමින් දිහා බලන් ඇහුවා..
"හොදටම අදුනන්නේ නෑ.." ජිමින් පිටිපස්ස බල බල කතාකලා..
"අහ්.."
"මේ ජිමින් ඇත්තටම ඔයා මොකෙක්ද.."
ඒක ජිමින්ගෙන් අහන්න මොකක්ද වගේ උනත් කුතුහලේ නිසාම මන් ඇහුවා..
"මේ වෙලාවේ ඒක වැඩක් නෑ.."
"වැඩක් නැත්තේ කොහොමද ? මගේ හොදම යාලුවගෙ ඉනෙන් පහල බූරුවෙක් උනාම.."
"බ්ලා-හා-හා.."
මන් මුලින් හිතුවේ ජිමින් හිනා වුනා කියලා,ඒත් එයා කේන්තියෙන් උම්බෑ කියන විදිහ ඒක කියලා මට ඊලග තත්පරේ තේරුම් ගියා..
"එලුවෙක්..! මගේ ඉනෙන් පහල එලුවෙක්"
"ඔහ්.."
"ඔයා ඔහොම වෙන සැටර් කෙනෙක්ට කිව්වනම් එයා ඔයාව කුරෙන් පාගල මරන්නේ.."
"සැටර්?? මිස්ටර් ලීගේ මිත්‍යා කතාවල ඉන්න අයද ? "
"ඒවා මිත්‍යා කතා නෙමේ ටේටේ.."
"එහෙනම් ?"
"ඔයා ඒ ගැන නොදැන ඉන්න තරමට හොදයි..ඔයා මේවා දැනගන්න දැනගන්න රාක්ෂයන් ඔයාට ලන්වෙනවා.."
ජිමින් එහෙම කියනවත් එක්ක අමුතු සතෙකුගේ කෑගැහීමක් මට ඇහුනා..
මොකෙක් හරි අමුතු සතෙක් අපෙ කාර් එක පස්සෙන් එනගමන් හිටි බව මට තේරුනා..
"ඔම්මා කවුද ඒ අපෙ පස්සෙන් එන්නේ.."
"අහන්න ටේටේ..ඔයාට කියන්න ගොඩක් දේවල් තියේ ඒත් ඊට කලින් ඔයා ආරක්ෂිත තැනකට යන්න ඕනී.."
