İNSANLAR GARİP

:( Arden ):

Anda gözlerini birden fal taşı gibi açtı, sadece hafif kekeledi ardından" Peki" deyip koşarak Laboratuvardan çıktı. Açelya ne olduğunu anlayamamıştı daha Mete de aynı şekilde bir kızına bir o iğrenç elleriyle kızını sarsan adama bakıyordu .Altemur Bey'e ,Mete Arden'i bırak o daha çok küçük lütfen diye yalvarırken Açelya galiba Bir kriz geçirdiği için dona kalmıştı .

Arden ise hungür hüngür ağlıyordu. Hala hayal ettiği o sahnenin içindeymiş gibi hissediyordu kendisini. Sonra şeyi düşündü annem babam onlar da Altemur Bey gibi mi olacak Belki de vahşi Aslan'dan kasıt budur.

Arden daha 5 yaşında olan küçücük bir kız çocuğuydu hayalleri hep toz pembe olan. Basit bir plan kurmuştu kendince babasına ve annesine bağırıp çağıran, onları köleden farksız olarak değerlendiren, onları insandan bile saymayan adamdan intikam almak istemişti sadece. Onu korkutacaktı insan olduğunu hatırlatacaktı belki de. Daha çocuktu düşünceleri daha çok basitti . Daha basit anlıyordu daha basit düşünüyordu. İntikam alacaktı sadece.

Bazen insanlar der ya keşke dünyayı çocuklar yönetse diye intikamları bile ne kadar masum ne kadar düşünceli. Ama işte kimse yetişkin olarak doğmuyordu onlar da bir zaman çocuktu Belki de karşılaştıkları iğrenç davranışlar yüzünden böyle oluyorlardı öyle acımaz nefretle dolup taşan sevgisiz...

Arden hıçkırıklarla ağlıyor gözlerinden akan yaşlarla birlikte akan burnuna kızıyor ve burnunu delice çekiyordu. Altemur ise sinirle Arden'e söyleniyor susmuyordu. Ardından Arden'i birden yere fırlattı ve Arden' den bir iki adım uzaklaştı , kendi başını sıkmaya saç köklerine delicesine çekmeye başladı sinirden başının ağrıdığı çok belli oluyordu Zaten Altemur beyin sıklıkla başı ağrır hatta başı ağrıdığında olduğundan daha sinirli olurdu sanki bu mümkünmüş gibi...

Dakikalar sonra odaya Anda ve iri yarı bir adam girdi . Ellerinde de bir şey tutuyorlardı. Arden'i aldılar hasta odası gibi bir yere götürdüler.
Açelya ağlıyor lütfen bırakın kızımı ne isterseniz yaparım diyor yalvarıyor , Mete ise kızını pis elleriyle saran ve  odadaki yeni gözüken hasta yatağına yatırmaya çalışan adamları durdurmaya çalışıyordu . Ama durduramadı . Ensesine bir şeyin saplandığını hissetti ve kirpikleri ağır ağır hareket ederken kendini yerde buldu . Sesler çok uzaktan geliyordu sanki orda değilmiş gibi.
Anda ise köşeye sinmiş olanları izliyordu oda korktu ama yapabileceği bir şey yoktu kızın duyduklarını bir başkası daha öğrenirse iş biter tüm çaba plan çöp olurdu.
Çok zaman geçmedi odaya başkaları da girdi . Aleti çalıştırdılar hıçkırıklarla korkudan ağlayan küçük kız  çocuğu bu sefer acıdan çığlık atmaya başladı .
Gözlerinden yine yaşlar akıyordu , yanağından çenesine doğru süzülüyor ruhuna damlıyordu küçük kızın.
Canı çok yanıyordu . Başı ağrıyor beyni zonkluyordu sanki. Daha fazla dayanamadı bayıldı . Bir sürede ayılamadı . Komaya girdi , küçücük bedeni çok acı çekti . Gözlerini tekrar açtığında ise tek hatırladığı adının Arden olduğu  ve  komadayken hep rüyalarına giren vahşi korkunç aslanlardı.

O küçük kız çocuğu düşmanını korkutmak ve öcünü almak istemişti sadece  ama kaybeden  oldu . Yine kötüler kazanmıştı galiba.
Her şeyini kaybetti o güne kadar yaşadığı tüm güzel anıları annesinin ve babasının sevgiyle kucaklaması bile hayal oldu onun için eski de kalmadı hiç bir şey yok oldu sanki. Ufak tefek kalıntılar vardı sadece o günden kalan çığlıklar ve korku nüksetmişti onun beynine açık yaraya tuz basar gibi . Yaradan kanlar hafif hafif akarken , yaranın neden açıldığını bile bilmediği için acısı hep taze kaldı...