ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတို႔ဟူသည္ အဲ့ဒီဖိနပ္နီနီေလးက စတင္ခဲ့သည္။
🌼
ဒီေန႕ဟာ လိုတာထက္ပိုပူေနသည္။ႏြေရာသီမွာပူတာကမထူးဆန္းေပမဲ့ ကြၽန္မအတြက္ေတာ့ေခြၽးဒီးဒီးက်ေနသည္။
အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူမ၏အဖြားရွိရာနယ္ၿမိဳ႕ေလးကိုလာရင္းလမ္းတစ္ဝက္မွာကားပ်က္သြားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ခရီးကအေဝးႀကီးမဟုတ္တာေၾကာင့္ကားကိုေသခ်ာမစစ္ၾကည့္ခဲ့မိတာကိုက သူမရဲ႕ေပါ့ဆမႈ႕တစ္ခုပင္။
"ဒီလိုနဲ႕တစ္ျဖည္းျဖည္းေမွာင္လာေတာ့မွာပဲ"
နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ညေနသုံးနာရီ။
ကားအေရွ႕ဖုံးကိုဖြင့္ၿပီး ဟိုဟိုဒီဒီကလိၾကည့္ပင္ေသာ္ျငားလည္း ထူးျခားလာျခင္းမရွိပါ။
သူမကားပ်က္ေနတာတစ္နာရီခြဲခန့္ရွိေနၿပီ အခုထိပင္တစ္ျခားကားတစ္စီးတစ္ေလရဲ႕ အရိပ္အေယာင္ကိုမွ်မေတြ႕ရ။စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႕ ကားရပ္ထားရာေဘးမွျမက္ခင္းေပၚမွာကြၽန္မထိုင္ခ်လိဳက္သည္။
ပတ္ဝန္းက်င္ေဘးဘက္ဝဲယာမွာလည္း လယ္ကြင္းေတြသာရွိသည္။ေနလုံးကတစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႕ သူမမ်က္ႏွာမူရာအရပ္သို႔တိုးဝင္ေနသည္။အိပ္တန္းျပန္ငွက္တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း ဟိုဟိုဒီဒီဝဲျပန္ေနသည္။
လြန္ခဲ့တဲ့ မိနစ္အနည္းငယ္ခန့္ကမွေခြၽးဒီးဒီးက်ေနရာကေန အနည္းငယ္ ေအးစိမ့္စိမ့္ျဖစ္လာသည္ဟု ခံစားမိသည္။အျပင္ေလကိုေသခ်ာမထိေတြ႕ရတာ သူမအတြက္ေတာ္ေတာ္ၾကာေနေလၿပီ။
ေသခ်ာခံစားမိမွ လယ္ကြင္းစိမ္းစိမ္းေလးရဲ႕ရနံ႕ေလးေတြဆြတ္ပ်ံ့ဖြယ္ပါလာသည္။
ေျခာက္ေသြ႕ေသြ႕ေျမႀကီးနံ႕နဲ႕ ႏြေစပါးပင္အနံ႕ခပ္ပါးပါးက သူမအတြက္ငိုပစ္ျခင္စရာ။
ကြၽန္မမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေမးခြန္းထုတ္စရာေတြမ်ားေနသည္။သူမအဖြားရွိတာၿမိဳ႕နယ္ကိုလာခဲ့တာကမွားသလားဆိုတာကိုပင္မသိေတာ့။ေရွာင္ေျပးလာခဲ့တယ္ဆိုရင္ ပိုမွန္မလားပဲ။
တစ္ခါတစ္ေလမွာ တစ္ခ်ိဳ႕အရာေတြကရပ္ၾကည့္ေနရတာေတာင္ပင္ပန္းတယ္။ျဖစ္လြယ္ပ်က္လြယ္
ဒီေလာကႀကီးထဲမယ္ သူမကေတာ့အၿမဲရပ္က်န္ခဲ့ ရပ္က်န္ၿမဲပါပဲ။ရပ္က်န္ခဲ့ရတာေတာင္ ပင္ပန္းနာက်င္ေနရတာမလို႔ ထြက္ပါေျပးေနရၿပီ။
BẠN ĐANG ĐỌC
မွှေးရနံ့လှိုင်လှိုင်သင်းကြိုင်စေသော်
Lãng mạn"တို့ကိုတန်ဖိုးထားနော်ကလေး။ တို့ကဒေစီပန်းတွေအားလုံးထက်ပိုပြီး မင်းကိုမြတ်မြတ်နိုးနိုး ဖြူဖြူစင်စင်နဲ့ စစ်မှန်စွာမေတ္တာသက်ဝင်မိတာမို့လို့ တို့ကိုလက်မလွှတ်လိုက်နဲ့နော်။" "တို႔ကိုတန္ဖိုးထားေနာ္ကေလး။ တို႔ကေဒစီပန္းေတြအားလုံးထက္ပိုၿပီး မင္းကိုျမ...