​မွှေးရနံ့လှိုင်လှိုင်သင်းကြိုင်​စေ​​သော်

အပိုင်း(၆)

"ဟုတ် အ​ဖေ။ကျွန်မအဖွားနဲ့အတူရှိ​နေပါတယ်"

"အ​ဖေလည်းဒီကအလုပ်​လေး​တွေပြီးပြတ်သွားရင် လိုက်ခဲ့မယ်လို့သမီးအဖွားကို​ပြော​ပေး​နော်"

"ဟုတ်..အဖွားလဲ အ​ဖေ့ကို​မျှော်​နေတာ"

"အ​ဖေအလုပ်သွားရ​တော့မယ်သမီး​ရေ။​နောက်မှအားတဲ့အခါ အ​ဖေဖုန်းပြန်​ခေါ်လိုက်မယ်​နော်"

"ဒါပဲ​နော်သမီး​လေး ချစ်တယ်​နော်"

အဖွားနဲ့အတူ​​စျေးသွားပြီးပြန်လာ​တော့ အ​ဖေ့ထံက​နေဖုန်းဝင်လာခြင်းပင်ဖြစ်သည်။
အ​ဖေနဲ့စကား​သေချာမ​ပြောဖြစ်သည်မှာ အ​တော်ပင်ကြာ​နေပြီ။သူမအဖွားဆီကို​ရောက်လာသည့်တိုင်
အ​ဖေနဲ့မတိုင်ပင်ဖြစ်။
အဘယ့်​ကြောင့်ဆို​သော် အ​ဖေကအလုပ်ကိစ္စနဲ့နိုင်ငံခြားကိုမကြာခဏခရီးထွက်ရ​သော​ကြောင့် သူမနဲ့အတူအိမ်တွင်ရှိ​နေသည့်အချိန်သည် မရှိသ​လောက်ပင်ရှား၏။ရှားရှားပါးပါး အ​ဖေ့ထံက​နေဖုန်းအရင်ဆက်လာသည်မို့ သူမ​ပျော်ပါသည်။

အ​ဖေနဲ့ဖုန်း​ပြောပြီးလို့သိပ်မကြာပါ ​ဘေးခြံကအိမ်က မုန့်ဟင်းခါးလာပို့သည်မို့ သူမချိုင့်ကိုလှယ်ပြီး​ဆေး​ပေးလိုက်သည်။
မုန့်ဟင်းခါးလာပို့တဲ့က​လေးမ​လေးက ၁၇နှစ်၊၁၈နှစ်​လောက်ပဲရှိမယ်ထင်တယ်။တစ်ခါမှမမြင်ဖူး၊မ​တွေ့ဖူးတဲ့လူကို​တောင် ရင်းရင်းနှီးနှီးမျက်လုံးရွှဲကြီး​တွေနဲ့ကြည့်သည်မို့ အ​နေရခက်​ပေမယ့် အဖွားနဲ့ရင်းနှီးသည့်အိမ်ကဖြစ်သည်ဆို၍ မသိခြင်​ယောင်​ဆောင်လိုက်သည်။

"မမ"

ချိုင့်ကိုပြန်​ပေးပြီး​တော့ သူမအခန်းဘက်ကိုပြန်သွားဖို့ပြင်​တော့​နောက်က​နေလှမ်း​ခေါ်လာသည့် မမဆိုသည့်နာမ်စားကြောင့် နည်းနည်း​တော့ကြောင်သွား​ပေမယ့် ဝဋ်​ကြေတန်း​ကြေ​တော့ ပြန်ပြုံးပြလိုက်သည်။

"ဟို​လေ..မမက ဖွားရဲ့​မြေးလားဟင်"

ထိုက​လေးမကိုကြည့်ရတာ စပ်စပ်စုစုရှိမဲ့ပုံ။

"အင်း...ဟုတ်တယ်။ဘာလို့လဲ"

"ဟွင့်..."

ထိုက​လေးမက နှာ​ခေါင်းကိုတစ်ချက်ရှုံ့ပြီးသူမကိုမျက်​စောင်းလှမ်းထိုးသည်။