"ငါ့နှလုံးသားကိုငါကြိုက်သလိုစီရင်ချက်ချမယ် ယိမ်းရည်လွင်...မင်းကလေဒါ့ကြောင့်သိပ်စိတ်ကုန်စရာကောင်းတာ"
"၁၆နှစ်အရွယ်ကောင်မလေးတဲ့လား ကိုကောင်းဆက်ရာရယ်။ရှင်ရွေးချယ်လိုက်တာ ရှင့်တူမအရွယ်လောက် ကလေးမလေးတဲ့လား။အံ့သြလိုက်တာ
ကိုကောင်းဆက်ရာရယ်။ရှင်ဘယ်လိုစိတ်နဲ့များဒီလိုလုပ်ရက်ရတာလည်းဟင်။ကျွန်မအတွက်မဟုတ်တောင် သမီးလေးမျက်နှာကိုထောက်သင့်ပါတယ်ရှင်"
အဖေ၊အမေ ဘာလို့ကျွန်မခေါ်နေတာကိုတစ်ယောက်မှပြန်မထူးကြတာလဲ။အမေ့မျက်နှာကဝိုးတစ်ဝါးတားဖြစ်နေပေမဲ့ အဖေ့မျက်နှာကိုတော့သေချာမြင်ရသည်။ဒေါသအရှိန်ကြောင့်နီရဲနေ၏။
ကျေးဇူးပြုပြီးရန်မဖြစ်ကြပါနဲ့တော့။သူမငိုယိုပြီး
တားပေသော်လည်းမရ။အဖေရောအမေရောက သူမကိုမတွေ့တဲ့လူလို။
ဟင်...။သူမတို့အိမ်ရှေ့ခြံစည်းရိုးတံခါးပေါက်ကနေ
လာချောင်းကြည့်နေတဲ့ကောင်မလေးတစ်ယောက်။
ဆံပင်ရှည်ရှည် မျက်ဆံညိုညိုလေးနဲ့။သူကဘာကိစ္စလာချောင်းရတာလဲ။နေအုံး..ဒီမျက်နှာ။ဒီမျက်နှာ....
"မမခင်....."
သူမအိမ်ထဲကပြေးထွက်ပြီး မမခင်အရှေ့သွားရပ်လိုက်ပြီးခေါ်လိုက်တယ်။
"မမခင်ဒီမှာဘာရပ်လုပ်နေတာလဲဟင်"
မမခင်က ကျွန်မကိုသနားစရာကောင်းလိုက်တာဆိုတဲ့မျက်လုံးနဲ့ကြည့်ပြီး ဒီလိုပြောတယ်။
"ငါမွှေးခဲ့တဲ့မီး လောင် မလောင် လာပြန်ကြည့်တာလေ"
.......
"ရာရာ"
"ထတော့ရာရာ"
နားထဲမှာအဖွားကသူမကိုနှိုးနေတဲ့အသံကြားမှ အိပ်မက်ကမ္ဘာထဲမှသူမပြန်လည်နိုးထလာသည်။
တစ်ကိုယ်လုံးလည်းချွဲတွေနဲ့ စိုရွှဲနေ၏။
တော်သေးတာပေါ့ အိပ်မက်ဖြစ်နေလို့သာပေါ့။
"ပြန်ရောက်ထဲကအိပ်နေလိုက်တာ။အောက်မှာ ပန်းဆိုင်ကကောင်မလေးရောက်နေတယ်။ကားလာပေးတယ်ဆိုပဲ"
YOU ARE READING
မွှေးရနံ့လှိုင်လှိုင်သင်းကြိုင်စေသော်
Romance"တို့ကိုတန်ဖိုးထားနော်ကလေး။ တို့ကဒေစီပန်းတွေအားလုံးထက်ပိုပြီး မင်းကိုမြတ်မြတ်နိုးနိုး ဖြူဖြူစင်စင်နဲ့ စစ်မှန်စွာမေတ္တာသက်ဝင်မိတာမို့လို့ တို့ကိုလက်မလွှတ်လိုက်နဲ့နော်။" "တို႔ကိုတန္ဖိုးထားေနာ္ကေလး။ တို႔ကေဒစီပန္းေတြအားလုံးထက္ပိုၿပီး မင္းကိုျမ...
