Düşman Hattı

1.Bölüm| Aşk İçin Her Şey Mübahtır

Herkese merhaba! Burayı ne kadar çok özlediğimi anlatamam.. Özlem gidermek için yeni hikayemizin tanıtım bölümü karşınızda ^_^ Diğer birkaç bölümü de hemen yüklüyorumm
En az Teni Tenime hikayesinden aldığınız kadar keyif alacağınızdan eminim, iyi okumalarr❤️

***

"Firuze, gel şu işe tamam de artık, sonra dile benden ne dilersen!"

Firuze can dostum dediği kıza hayretle bakarken bir hışımla karşısına oturdu. "Canım, Şule'ciğim, akla mantığa uyan bir tarafı var mı senin şu istediğinin de tamam diyeyim?"

Mimarlık son sınıf öğrencileri Firuze İlhanlı ve Şule Güner'in son yarım saattir hareretle tartışıkları konu, final projeleri için hocalarının kendilerine uygun gördüğü mimarlık büroları hakkındaydı.

Firuze, abisi gibi başarılı bir mimar olup onunla ortak olmak için seçtiği bölümden bu sene mezun olacaktı. Final projesi ise en saygı duyduğu hocalarından birinin düzenlediği üzere, dönemindeki her öğrencinin, hocalarının eski öğrencilerinin kurduğu bir mimarlık bürosundan yardım alarak tamamlayacağı bir projeydi ve doğal olarak Firuze için abisinin bürosundan daha mantıklı bir seçenek olamazdı.

"Hadi ben kabul ettim diyelim, Serkan Hoca ne diyecek bu işe, herkesi o yerleştirdi projesini yapacağı yere?"

"Aman," dedi Şule gözlerini devirerek. "Dert ettiğin şeye bak, ben ikna ederim onu, yeter ki abinin yanında ben yapayım proje ödevimi.."

Firuze onun yalvaran bakışlarına dayanamayacak gibi olduğunda dudakları büzülüverdi. Yıllardır abisine platonik olan arkadaşı için her şeyi verirdi, abisinin bürosundaki yerini bile. Ama ne yazık ki iş aslında Şule'nin projesini yapacağı, Firuze ile değiştirmek istediği büroya gelince, o konuda pek de ufak sayılamayacak bir problem vardı.

"Ya bak, başka bir yer olsa girer miyim hiç abimle arana? Ama kimin yanında çalışmamı istediğinin farkında mısın?" diye sordu Firuze. Şule omuzlarını çökertti.

"Emi Ali Karalar."

"Ya," diyerek onayladı onu Firuze.

Abisinin baş düşmanı.

"Benim Çağatay İlhanlı'nın kardeşi olduğumu öğrenirse,"

"Tüm acısını senden çıkarır."

"Kabul de etmez zaten." diyerek kahvesinden bir yudum aldığında, Firuze arkadaşını sonunda mantıklı düşünmeye ikna ettiği için kendini tebrik etmişti.

"Hem zaten abim de müsaade etmez ki, mantıklı gelmez bir kere."

"Of Firuze ya, belki abinin dikkatini çekebilirdim sonunda.." Şule gözleri dolu dolu arkadaşına bakarken Firuze vicdanına yenik düşüp hızla yerinden kalktı.

"Tamam, bak şöyle yapalım. Ben abime çıtlatayım konuyu, ne alaka falan demezse gerisini bir şekilde hallederiz artık."

"Firu sen var ya," diyerek boynuna atlayarak sarılan arkadaşına karşılık verirken başına gelebilecekleri düşünmemeye çalıştı.

"Totem yapıyorum, eğer abim kabul eder gibi olursa o da sana karşı boş değildir."

Şule ellerini sevinçle çırptı. "Ayy hadi inşallah."

İkili kahkahalarla Firuze'nin abisi Çağatay'ın odasına inerken kapıya geldiklerinde ciddi kalmaya çalışıp cesaretlerini toplamaya çalışıyorlardı.

"Sen çal ben konuşayım,"

"Ya Firuze ilk okulda mıyız?"

"Of, kolaydı sanki!" Başını iki yana sallayıp kapıyı aralarında şifreleştikleri şekilde çalınca abisi içeriden seslendi.