Genius

Part 2

آهنگ پیشنهادی این پارت*

Light-KEUMJO

_راستی نگفتی اسمت چیه..؟

پسر مردد نگاهشو به چشمای جدی مرد داد .‌مشکلی نداشت اگه میگفت؟ چرا اینقدر به مردم شک داشت..
اون نجاتش داد عیبی نداشت که اسمشو بگه.

فقط اسمش..
تازه قرار نبود دوباره‌همو ببینن...

پس جواب داد

_هیونجین...هوانگ..هیونجین...

چان لبخند کوتاهی زد و سرش دنده ماشین و عوض کرد و حین‌حرکت کردن به سمت داروخونه با تردید لب زد

_اسمه..زیبایی داری..منم بنگ کریستوفر چانم..میتونی چان صدام کنی..

کاملا ناخوادگاه گفت از لحاظیم پشیمون نبود چون اگه نمیگفت قطعا خود خوری میکرد که چرا حسش و بیان نکرده.

همیشه همینجور بود باید چیزی که توی ذهنش رژه میرفت که البته به قلبشم ربط داشت و به زبون میاورد.

هیونجینم زیر لب خوشبختمی گفت و تو فکر فرو رفت.
کل مدت سعی میکرد دردش که توی تنش میپیچید رو با فشار دادن لباش روی هم دیگه تحمل کنه.
تقریبا به این قلدربازیا عادت داشت ولی این زیاد از حد بود. تازه دلیل منطقیم براشون پیدا نمیکرد.

توی مدرسه اش خیلی ساکت بود حتی با کسی حرف نمیزد و تنها کارش درس خوندن بود و گاهیم جواب دبیراش و موقع درس دادن میداد.

با اینکه زیاد با کسی ارتباط برقرار نمیکرد ولی محبوب دل معلما بود و وقتی میخواستن مثال دانش آموز نمونه رو بزنن اسم هیونجین مثل خورشیدی بینشون میدرخشید با اینکه تنها ۱۸* سالش بود و سال دومی به حساب میومد ولی توی مدرسه از همه حتی دوازدهمی هائم زرنگ تر بود‌.

ولی باز براش گرون تموم میشد.

خیلی از بچه بهش حسادت میکردن از درس گرفته تا به چهره اش و همونم خارج از مدرسه نشون میدادن.
هیونجین با اینکه قد بلند و بدن نسبتا خوبی داشت ولی بازم نمیتونست با سه پسر که هیکلی ترشن و البته سلاح سرد دستشونه مقابله کنه.
کی میدونست شاید زخمیش میکردن و گوشه ی یکی از کوچه ها ولش میکردن تا بمیره.

و هیونجینم..آدم ریسک پذیری نبود..ابدا نبود..

دنیای هیونجین رنگی نداشت اخرین باری که ازته دل شاد بود و بیاد نمیاورد شاید ۵ سالگی؟
مرگ پدرش هم هیونجین و هم مادرش و درهم شکست. بعد از اون چیشد؟
توی ۸ سالگی مادرش کنار پرورشگاه ولش کرد و گفت میاد دنبالش ولی از اون قضیه ۱۰ سال میگذره ولی خبری ازش نشد.

و امروز دقیقا همون روزی بود که مادرش ترکش کرد.
شاید تنها راه نجاتش و توی درس خوندن میدید..

حتی بخاطر هوش قویش بهش برای مسابقات فیلد جهانی ریاضی درخواست دادن اما از شانس بدش توانایی پرداخت هیچکدوم‌از هزینه ها رو‌نداشت. مگه دولت‌چقدر میتونست کمک کنه؟