I'm A Loser

R

"Son görev."

"Bunu Hyunjin yazmıştı, Minho Hyung bunu sen açmalısın." Görev sırası Seungmin'de olsa bile zarfı büyüğüne uzatmıştı, son görevdi bu. Hyunjin'in son isteği.

Minho zarfı yavaşça eline alıp açtı, içindeki kağıdı yavaşça çıkartıp sesli bir şekilde okudu.

"Son görev zarfı buzdolabının üstünde, umarım bana kızmazsınız. Sizi seviyorum"

Minho yavaşça ayağa kalkıp son zarfı almaya ilerledi.

Elini buzdolabının üzerine atıp zarfı aradı, zarftan ziyade ufak bi kutu vardı. İki eliyle küçük kutuyu elıp salona ilerledi, masaya küçük kutuyu bırakıp sandalyeye oturdu.

"Hani zarf?" Felix sorduğunda minho omzunu silkmişti.

Chan kutuyu açtığında içinden zarf, flash bellek ve bir de anahtar çıkmıştı. İçindeki zarfı alıp Minho'ya uzatıp bellek için bilgisayar çantasını açmaya gitmişti.

Minho herkesin duyması için sesli okuyacakken zarfı açtığında içinden bir çizim çıkmıştı. Hepsinin olduğu bir kara kalem çizimi.

"Burda bir video var, Ji odamda masanın üzerinde bir kablo olacak onu getirir misin?" Chan vidonun ne zaman çekildiğine bakarken konuşmuştu, Jisung'un getirdiği kabloyu televizyona bağlarken diğer ucunu bilgisayarına takmıştı. "O gece belleğe yüklenmiş ama iki gün önce çekilen bir video."

"Yani yoğun bakıma yatmadan önce çekmiş?"

"İyi de Jeongin, ben tüm gün yanınday- hayır değildim." Minho o gün sadece bir saat Hyunjin'i yalnız bırakmıştı.

"Nasıl yanında değildin? Minho sen hiç ayrılmazsın yanından hadi sen yoktun peki Chan?" Changbin'in kafası karışıktı ve bu onu sinirlendiriyordu. Daha videoyu açmadan aklına kötü şeyler gelmişti.

"Hyunjin istemişti. Minho hyung beni arayıp kendisi söyledi, o sevdiği dondurmadan canı çekmişti. Kışın da dondurma satan yer bulmak zor diye Chan hyung da çıkmıştı dondurma aramaya." Jeongin hatırladığı şeyleri tam hatırlayamasa da anlatmıştı.

"Videoyu aç artık." Changbin koltuğa oturunca Felix de hemen yanına oturmuştu. Herkes bir yere oturduğundaysa Chan videoyu başlatmıştı.

"..lütfen dikkatli ol. Ah son olarak, şu an bana dondurma arıyorsun sevgilim. Benim için bu kadar endişeleniyorsun ama ben karşılık olarak ölüyorum."

Hyunjin kırgın bir gülümsemeyle ekrana bakarken Jeongin de ona karşılık küfür ederek tekrar ağlamaya başlamıştı. "Çocuklar küfür etmez."

"Çocuklar küfür etmez."

Minho Hyunjin'le aynı anda konuşunca ufak bi gülümseme belirmişti dudaklarında.

"Herkese gerçekten teşekkür ederim, bugün ya da iki gün sonra ölsem bile size güzel anılarınız için bir hediye almak istedim. Her ne kadar ben olmasam da bu videoda burdayım. Burası bizim evimiz, ilk eşyamız da bu fotoğraf albümü yani bence güzel bir ilk. Her şeyimiz burda, her anımız. Bu evde ise boş olan sayfaları dolduracaksınız. Lütfen güzel anılar yaşayın, bol kahkahalar yankılansın bu evde. Mutfağı dağıtın beraber, heryer un olsun. Maçları bu salonda izleyin, mısırlar dağılsın yerlere ama Changbin lütfen çok içme, kusmuğunu istemiyorum evimizde."

Hyunjin kamerayı eline alıp ayağa kalkmış ve boş evdeki salonun ortasına bırakmıştı fotoğraf albümünü, kamerayı çevirip etrafını hızlıca göstermiş ve aniden hatırladığı şeyle hemen kendine çevirmişti.

"Çizdiğim resmi çerçeveletip asmayı sakın unutmayın, vallahi ruhum musallat olur size."

Hyunjin gülerken odadakiler de gülmeye başlamıştı ki Hyunjin'in öksürmesiyle herkes susmuştu. Minho televizyona biraz daha yaklaşıp endişeyle bakmıştı sevgilisine. Bu zamana kadar bir şeyi olmamıştı.

"Sanırım geri dönmem gerekiyor, kutunun içindeki anahtarı çoğaltmayı unutmayın ve adres çizdiğim resmin arkasında yazıyor." Hyunjin tekrar öksürdüğünde odadaki arkadaşları endişeyle bakıp ağlıyordu.

"Umarım sizinle görevleri yapabilirim, çok fazla kalacağımı düşünmüyorum ama bu evde sizinle yaşamayı istiyorum. Sizi çok seviyorum." Kameraya sarılıp bir süre öyle kalmıştı Hyunjin, kamera aniden uzaklaşınca gözlerinin dolu olmasına rağmen kaşları çatılıydı.

"Ah gördün mü Hyunjin bey, iyileştin ve bu videoyu boşuna kaydettin. Of tam bi aptalsın."

Video Hyunjin'in kahkahası ve yanağından düşen bir damla göz yaşıyla bitmişti.

O günden sonra yedi arkadaş Hyunjin'in evine taşınmış ve orda yaşamaya başlamıştı, ne kavga ne de bir damla yaş akmıştı. Çizilen resim çoğaltılmış ve herkese verilmişti, çizim ise evin en gözde yeri olan yere asılmıştı. Hyunjin'nin videoyu kaydettiği köşe.

"Sizinle birlikte yaşamak çok güzelmiş."
Ve gökyüzündeki yıldız yedi arkadaşı izlemeye devam etmişti. Sonsuza dek.

Son.

Eğer ağladıysanız minik göz yaşlarınızın her biri için özür dilerim <3
Umarım severek okuduğunuz bir fic olmuştur,
diğer ficlerde görüşmek üzere..
:')