" ေၾသာ္ ဟိုအစ္မပါလား "
အသံလာရာဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္လာတဲ့ သုဆက္သ်ွင္ေနွာင္းတစ္ေယာက္ မ်က္နွာအနည္းငယ္ပ်က္သြားသည္။ ဘာအေၾကာင္းအရင္းေၾကာင့္ဆိုတာမသိဘဲ ထိုမိန္းကေလးေရွ႕မွာ ဆိုးရြားတဲ့သူမပံုရိပ္ေတြကိုမေဖာ္ျပခ်င္သျဖင့္ စကားဝိုင္းကိုတိတ္ဆိတ္မိလိုက္သည္။ ငယ္ရြယ္တဲ့မ်က္နွာေလးက သူမကိုမနွစ္ျမိဳ႕သလိုျမင္ေနတာသိရေတာ့ ၾကိဳးစားကာျပံဳးျပရင္း။
" ခပ္စြာစြာေကာင္မေလးပဲ..... မဂၤလာပါ တို႔ေတြထပ္ဆံုၾကျပီ "
သုဆက္သ်ွင္ေနွာင္းအေျပာေၾကာင့္ နွင္းညျမဴမႈန္ ဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိျဖစ္သြားသည္။ ခပ္ေပါ့ေပါ့နိုင္ေသာအျပဳအမူေတြကို နွင္းညျမဴမႈန္သေဘာမက်တာမို႔ လက္ကမ္းေနေသာသုဆက္သ်ွင္ေနွာင္းအားမေဖာ္ေရြနိုင္ခဲ့။
အမဂၤလာပါ အစ္မ.....
" အဟား တို႔ရွက္ေတာင္လာျပီ "
" မင္းသမီး ကြ်န္ေတာ္တို႔ေၾကာ္ျငာကိစၥကို ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ ! ဒီတိုင္းဖ်က္ပစ္မွာလား "
ေၾကာ္ျငာရွင္ကလည္း သူ႔ေၾကာ္ျငာ႐ိုက္မည္မ႐ိုက္မည္ကိုသိခ်င္ေနျပီး သုဆက္သ်ွင္ေနွာင္းကိုေမးေနသည္။ စိတ္မရွည္ေသာမ်က္နွာထားေလးနွင့္ သူမတို႔ကိုၾကည့္ေနေသာမိန္းကေလးကလည္း သူမကိုဆိုအျမင္မၾကည္ပံုေပ။ အေရးေပးကာစိုက္ၾကည့္ေနျပီး စိတ္ပ်က္ေနေသာအမူအရာက ဖံုးဖိလို႔ထားသည္ဆိုဆို အနုပညာသမားကိုေတာ့လိမ္ညာလို႔မရတာအမွန္။
" အစ္မတို႔ အစ္ကိုတို႔ကိစၥကို သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ေျဖရွင္းၾကပါ..... ဒီအိမ္ရာမွာလူေတြေနတယ္ "
သုဆက္သ်ွင္ေနွာင္းတစ္ေယာက္ ရင့္သီးေသာစကားလံုးေတြအား ျပံဳးလ်က္သာရွိေနသည္။ အထင္အျမင္ေသးဟန္မ်က္ဝန္းေလးကို ေစ့ေစ့စိုက္ၾကည့္အကဲခတ္ရင္း ေနကာမ်က္မွန္ကိုအသာအယာခြ်တ္လိုက္သည္။ မ်က္ဝန္းခ်င္းစကားေျပာတယ္ဆိုတာ ကိုင္တြယ္ရခက္တဲ့လူေတြကိုသာ သုဆက္သ်ွင္ေနွာင္းအသံုးျပဳသည့္နည္းလမ္းျဖစ္သည္။
" ဒီကလူၾကီးမင္းလည္း ေၾကာ္ျငာ႐ိုက္မယ္ဆို အိမ္ရာအနီးမွာ႐ႈခင္းသာေနရာရွိပါတယ္..... အိမ္ရာဝင္းထဲေနသူအခ်င္းခ်င္း စိတ္အေနွာင့္အယွက္ျဖစ္မွာကိုဆင္ျခင္ေစခ်င္တယ္ "
" မိန္းကေလး မင္းကဘယ္သူလဲ ? ဒီအိမ္ရာကတာဝန္ရွိသူက ေကာင္းဆက္ပိုင္မင္းမဟုတ္လား "
" ဟုတ္ကဲ့ ကြ်န္မကဒါ႐ိုက္တာခ်ဳပ္နဲ႔အတူလိုက္လာတာပါ..... ကိုေကာင္းဆက္ပိုင္မင္းက အစည္းအေဝးထိုင္ရမွာမို႔ ကိုယ္စားတာဝန္ယူတဲ့သေဘာပါ "
" အိမ္ရာဝင္းအတြင္းက စည္းကမ္းခ်က္ေတြထဲမွာ ဆူညံျခင္းမျပဳရနဲ႔ အမ်ားျပည္သူအသံုးျပဳရာေနရာမွာ အခြင့္မရွိဘဲကိုယ့္သေဘာနဲ႔ လူစုေဝးျခင္းမျပဳရဆိုတာပါပါတယ္..... လူၾကီးမင္း အိမ္ရာသေဘာတူညီခ်က္စာခ်ဳပ္ကို ေသခ်ာျပန္ၾကည့္ေပးပါရွင္ "
မ်က္နွာကြက္ကနဲပ်က္သြားေသာေၾကာ္ျငာရွင္ကို သုဆက္သ်ွင္ေနွာင္းအာ႐ုံသိပ္မေရာက္နိုင္ေခ်။ သူမမ်က္ဝန္းကိုမနွစ္ျမိဳ႕ေသာအၾကည့္ပိုင္ရွင္ထံသာ ခဏခဏၾကည့္ျဖစ္ေနသည္။
" ညေကာင္းကင္အိမ္ရာရဲ႕စာခ်ဳပ္မွာ သေဘာတူညီခ်က္ေတြကိုေဖာက္ဖ်က္ရင္ ေလ်ာ္ေၾကးနဲ႔တကြအိမ္ရာကိုဆံုး႐ႈံးရမယ္လို႔ထည့္သြင္းထားပါတယ္ရွင့္..... တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္တဲ့အိမ္ရာအျဖစ္ လူတိုင္းေတာင့္တၾကပါတယ္ ဒီလိုပဲစည္းကမ္းလည္းလိုက္နာရပါမယ္ "
အေကာင္ေသးသေလာက္စြာလွေသာမိန္းကေလးအား သုဆက္သ်ွင္ေနွာင္းအာ႐ုံစိုက္မိေနျပီး မနွစ္ျမိဳ႕ဟန္ျပလာေသာအၾကည့္ကိုပင္ သေဘာတက်ရွိေနသည္။ ခပ္လွမ္းလွမ္းကမိုးျပာေရာင္ဆင္တူဝတ္စံုနွင့္လူေတြ သူမတို႔ရပ္ေနရာဆီလာေနတာကိုသတိထားမိေတာ့ နီရဲေသာႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးက ျပံဳးရယ္မိသြားေခ်သည္။
" ကြ်န္မျပန္ေတာ့မယ္..... ကိုေကာင္း ေၾကာ္ျငာ႐ိုက္ကြင္းပ်က္ျပီ ေလ်ာ္ေၾကးျပန္ေပးလိုက္ပါ "
" ျပီးေတာ့ ကေလးမ..... မင္းကိုေက်းဇူးတင္တယ္ေနာ္ တို႔ကိုကူညီလိုက္တဲ့အတြက္ "
လံုျခံဳေရးဆြဲေခၚနွင္ထုတ္တာခံရေအာင္ထိ သုဆက္သ်ွင္ေနွာင္းတို႔မတံုးအတာမို႔ အလိုက္မသိေသာမန္ေနဂ်ာကိုတာဝန္လႊဲခ်ျပီး ခပ္စြာစြာမိန္းကေလးကိုႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။ ႐ႈး႐ႈးရွားရွားျဖစ္က်န္ခဲ့မယ့္ေၾကာ္ျငာရွင္ရယ္ သူမရဲ႕မန္ေနဂ်ာရယ္ကိုအၾကည့္နွင့္ႏႈတ္ဆက္ျပီး ဝင္လာေသာလမ္းကေန သူမေျခေထာက္နွင့္သူမျပန္ထြက္လာခဲ့သည္။
ေနာက္ေက်ာဘက္ကမ်က္ဝန္းတစ္စံုကို ျပန္လွည့္ၾကည့္မေနဘဲသိနွင့္တာက သူမကိုမေျပာင္းမလဲမနွစ္ျမိဳ႕ျခင္းက ဆက္လက္ၾကာရွည္ေနဦးမည္ဆိုတာပင္။ ထိုသို႔ဆက္လက္အျမင္မၾကည္ခံရလို႔ နွစ္ျခိဳက္သလားဆိုလ်ွင္ သေဘာက်ေနျပီလို႔ဝန္ခံမည္။ သူမအမွန္တကယ္ ထိုအၾကည့္စူးစူးေတြကို မိုးရြာတဲ့ေန႔တစ္ေန႔မွာကတည္းက သေဘာက်ေနသည္ေလ။
...........................................................
လက္ထဲကစီးကရက္မီးေလးကေသကာ ျပာေတြျဖင့္ျငိမ္းလုေနေပမဲ့ မဖြာမ႐ႈိက္ျဖစ္ဘဲေငြလေငးငိုင္ေနသည္။ ကန္ေရျပင္ဆီရွပ္ေျပးသြားတဲ့ေလညင္းက လိႈင္းၾကက္ခြပ္ေလးေတြျဖစ္သြားေစတာကို မ်က္ေတာင္မခတ္ထိုင္ၾကည့္ေနမိသည္။ ထိုေနာက္ ကားကိုမွီထိုင္ထားရင္းကေန လက္ထဲကစီးကရက္တိုေလးကို ႏႈတ္ခမ္းနားေတ့ဖို႔ၾကိဳးစားၾကည့္သည္။
" ..... "
တိတ္ဆိတ္ေနေသာေနရာငယ္မွာ သက္ျပင္းငယ္တစ္ခုသာထြက္လာခဲ့ျပီး ေနာက္ဆံုးေသာစီးကရက္လိပ္ကိုလႊတ္ခ်ခဲ့သည္။ စိုစြတ္ေနေသာေျမျပင္ေပၚက်ေရာက္သြားေတာ့ အစိုဓာတ္ေတြေၾကာင့္စီးကရက္ဟာမီးျငိမ္းသြားေလသည္။ မိုးသားေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္ေသာ ေတြေတြေဝေဝမ်က္ဝန္းေလးက မ်က္ေတာင္ကိုညင္သာစြာခတ္လိုက္သည္။
ညေနေစာင္းအခ်ိန္အခါကိုေရာက္လာေပမဲ့ ျပန္စရာအိမ္တိတိပပမရွိသူတစ္ေယာက္အဖို႔ အထီးက်န္လွေသာကြန္ဒိုဆီကိုလည္းမျပန္ခ်င္ေသးေပ။ တိမ္စိုင္တိမ္သားေတာက္ပေနေသာ ျပာလြင္လြင္ေကာင္းကင္ကိုေငးရင္း လည္ပင္း၌ဆြဲထားေသာၾကိဳးေလးအား ေငြလယူၾကည့္မိသည္။ နီကိုဒင္းခ်င္းအတူတူ သူမေပးေသာအဆိပ္ေငြ႕ကိုေတာ့႐ႈ႐ႈိက္ခ်င္ျပီး သူမတားျမစ္ေသာအဆိပ္ေငြ႕ကိုေတာ့ စိတ္ကျငင္းပယ္ေနမိတာဘာေၾကာင့္လဲ။
" စီးကရက္နဲ႔ vapeက ဘာကြာျခားေနလို႔လဲ..... ရွင္ေျပာတဲ့အရာေတြကိုလိုက္နာေနမိတာ ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ မညသာယံသြန္း "
လက္ဖဝါးထဲကခရမ္းျပာေရာင္podေလးကို ေငြလမမိွတ္မသုန္စိုက္ၾကည့္ရင္း လက္ေလးကိုခပ္ဖြဖြဆုပ္လိုက္သည္။ မေန႔ကျဖစ္စဥ္အလြဲမွာ ေငြလစိတ္ေတြလြတ္ထြက္သြားေအာင္ထိ သူမကိုစြဲလမ္းဖို႔မသင့္ေတာ့ဘူးထင္သည္။ ၾကာလာလ်ွင္ ေငြလလိုလူတစ္ေယာက္အတြက္နွင့္ စိတ္ထားေကာင္းတဲ့သူမပံုရိပ္ကိုထိခိုက္မွာစိုးသည္။ အတုအေယာင္ေတြနွင့္အသားက်ေနျပီး ေရလိုက္ငါးလိုက္ေပ်ာ္ေမြ႕ေနတတ္တဲ့ေငြလနွင့္ ျပီးျပည့္စံုတဲ့သူမတို႔ၾကားမွာ ကြာဟခ်က္ေတြၾကီးမားလြန္းသည္မဟုတ္လား။
ရွင့္အနားကေနထြက္သြားရမလား ဆက္ေနရမလားမဆံုးျဖတ္နိုင္ေတာ့ဘူး.....
မသိမသာနာက်င္ရတဲ့စိတ္ကိုလြတ္ေျမာက္ဖို႔ ကန္ေရျပင္ထဲခုန္ခ်သင့္သလား ေငြလမသိေတာ့ေပ။ ေသျခင္းတရားကေနလွမ္းဆြဲခဲ့တဲ့သူမကို မွီခိုခ်င္လာမယ့္အထိ ေငြလစိတ္ေတြလဲျပိဳေနတာကိုမျဖစ္ခ်င္သလို သူမမရွိရင္မေနထိုင္တတ္တဲ့ပံုစံမ်ိဳးလည္း မလိုခ်င္ဘူး။ မေရရာတဲ့ဆက္ဆံေရးထဲမွာ သဘာဝမက်ျခင္းပါဒြန္တြဲပါလာကတည္းက ဒီခံစားခ်က္ေတြကို ဒီမွာတင္ရပ္ပစ္ဖို႔ဆံုးျဖတ္ရေတာ့မည္ထင္သည္။
" နာက်င္ရသလိုပဲ မညသာယံသြန္း "
အဝါနုေရာင္အေပၚထပ္အက်ႌအိပ္ကပ္ထဲမွာ ဖုန္းေလးကတုန္ခါလ်က္ရွိေနသည္။ စိုစြတ္ေနတဲ့မ်က္ေတာင္ကို ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ေနေသာ ေငြလမ်က္ဝန္းတစ္စံုက ဖုန္းေလးရွိေနမယ့္အိပ္ကပ္တစ္ေနရာသို႔ၾကည့္မိသည္။ ဖုန္းကိုင္ခ်င္စိတ္ျပင္းျပေနေသာ္လည္း အၾကည့္ေတြကိုေကာင္းကင္ဆီကိုသာျပန္ပို႔လိုက္ခဲ့သည္။
တုန္ခါေနတဲ့ဖုန္းေလးျငိမ္သက္သြားေတာ့ ထပ္ေခၚေလမလားဆိုတဲ့ ေမ်ွာ္လင့္ေနတဲ့စိတ္ေလးက ေလွာင္ရယ္ျပံဳးတဝက္နွင့္အဆံုးသတ္သြားသည္။ ေငြလအဖို႔ အတုအေယာင္ေလာကထဲမွာေပ်ာ္ေမြ႕ေနျပီးမွ မတူညီတဲ့ကမာၻဆီေရာက္ဖူးခ်င္ေသာစိတ္ဟာ အလြန္ရယ္ခ်င္ဖြယ္ရာေကာင္းေလသည္။ ကိုယ့္စိတ္ကိုျပန္ေလွာင္ရယ္ရင္း ဘယ္လက္သြယ္သြယ္ေလးက အက်ႌအိပ္ကပ္ထဲမွဖုန္းအားစမ္းမိသည္။
အမွတ္မရွိေသာစိတ္ရယ္ပါ
အခ်စ္ဆိုတာမရွိမွန္းသိေပမဲ့
ဒီလူသားထံကေနေတာ့
အမွန္တကယ္ေမ်ွာ္လင့္မိပါရဲ႕
ေႏြးေထြးတဲ့အၾကည့္ကိုေရာေပါ့။
* တို႔ရဲ႕ပထမဆံုးအနမ္းကို တာဝန္မယူဘဲေရွာင္ေျပးတာလား *
ဖုန္းကိုထုတ္ယူျပီးၾကည့္မိခ်ိန္မွာ စာတိုေလးတစ္ေစာင္ကတိုက္ဆိုင္စြာဝင္လာသည္။ ေငြလရဲ႕မ်က္ဝန္းမိႈင္းေလးက ယံယံဆိုေသာအမည္နာမထံမွ စာတိုေလးတစ္ေစာင္ေၾကာင့္ မယံုနိုင္စရာေတာက္ပသြားခဲ့သည္။
* ယာယာ အေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္ေပးနိုင္မလား *
ေနာက္ထပ္ဝင္လာေသာစာတိုတစ္ေစာင္က ေငြလေက်ာေလးကိုမတ္သြားေစကာ အေနာက္သို႔လည္းလည္ျပန္လွည့္ၾကည့္မိေလသည္။ တိတ္ဆိတ္သြားေသာပတ္ဝန္းက်င္၌ လွပကာေႏြးေထြးေသာေနေရာင္ျခည္ငယ္ကို ေငြလျမင္ေတြ႕လိုက္ရတာလား။ လူနွစ္ေယာက္ကိုကားတစ္စီးကျခားထားေပမဲ့ ေငြလျမင္ကြင္းထဲမွာေတာ့ သူမကိုရွင္းလင္းစြာျမင္ေနရေပသည္။
" ရွင္ဘယ္လိုအလုပ္ရွင္လဲ မညသာယံသြန္း ေငြလေနာက္ကိုေျခရာခံလိုက္ေနေတာ့မွာလားရွင့္ "
ညာလက္ဖဝါးထဲpodကိုဆုပ္ကိုင္ထားတာကို သူမအားမျမင္ေစလိုသျဖင့္ အက်ႌအိပ္ကပ္ထဲလက္အသာထည့္လိုက္သည္။ ေငြလစကားကိုအျပံဳးျဖင့္နားစြင့္ေနတဲ့ သူမရဲ႕ေျခလွမ္းေတြကေတာ့ နီးကပ္သထက္နီးလာေနခဲ့သည္။ တိုးတိတ္ေသာေနရာငယ္ေလးထိတိုင္ သူမကလိုက္ရွာနိုင္လိမ့္မယ္လို႔ တကယ္ထင္မထားမိခဲ့ေလ။
ေျခလွမ္းက်ဲေတြျဖင့္လွမ္းလာေနတဲ့သူမကိုၾကည့္ရင္း တူညီစြာေလ်ွာက္ေနမိေသာေငြလအျဖစ္ဟာ ေနာက္လည္းမဆုတ္သာေရွ႕လည္းမတိုးသာပင္။ သင့္ေတာ္ေသာအကြာအေဝးလို႔ထင္ရမည့္ေျခလွမ္းမွာ ေငြလရပ္တန္႔ေနလိုက္ေပမဲ့ ဆက္တိုးလာေနေသာသူမေျခလွမ္းေတြဟာ ေျခတစ္လွမ္းအကြာေရာက္မွရပ္ေလသည္။ ေသသပ္ကာပါးလ်ေသာႏႈတ္ခမ္းပါးရဲရဲေလးက ေငြလကိုျပံဳးျပလာေသာ္လည္း မျပံဳးျပဘဲမ်က္နွာလႊဲမိလိုက္သည္။
" မလြတ္လပ္တဲ့ပံုစံေတြကို မလိုခ်င္ဘူးဆိုတာ "
" တို႔သိပါတယ္..... ဒါေပမဲ့ တို႔ေမာ္ဒယ္က တို႔ဆီကေနအဖိုးအခမေပးဘဲယူသြားတာရွိလို႔ "
ေငြလစကားကိုျဖတ္ေျပာလာေသာ သူမစကားသံခ်ိဳခ်ိဳေလးေအာက္မွာ ေက်ာက္႐ုပ္လိုျငိမ္သက္ေငးငိုင္မိသြားသည္။ ဖုန္းကိုဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ဘယ္လက္ေလးက ခံျပင္းေနလို႔မဟုတ္ဘဲ လက္သီးေလးကိုတင္းတင္းဆုပ္ကာ သူမထံကေနေငြလအၾကည့္လႊဲလိုက္ရသည္။ ႏူးည့ံေသာစကားကိုၾကားေလ ေငြလစိတ္ေတြကမတည္ျငိမ္ေလဆိုတာ သူမကိုရွင္းျပေနရဦးမွာလား။
ေျဖဆိုစရာမဲ့ေနေသာႏႈတ္ခမ္းေလးက ေယာင္နနပင္ရယ္ေမာရင္း ပတ္ဝန္းက်င္ကိုမ်က္လံုးကစားကာ အတန္ၾကာေတာ့မွသူမထံအၾကည့္ပို႔လာသည္။ ထိုမ်က္ဝန္းအိမ္ေတြထဲမွာ ေပ်ာ့ည့ံျခင္းေတြမပါဝင္ေအာင္ ေငြလသ႐ုပ္ေဆာင္ေကာင္းရမည္ထင္ရဲ႕။ ဒီထက္မာေၾကာနိုင္စရာမရွိေအာင္ ႏူးည့ံတဲ့အၾကည့္ေတြနွင့္မ႐ိုက္ခ်ဖို႔ သူမကိုအႏူးအညြတ္ေတာင္းဆိုမွျဖစ္ေခ်ေတာ့မည္။
" အဲဒီအတြက္ ဒီေနရာကိုတို႔ေရာက္လာခဲ့တာ..... အေလ်ာ္အစားေပးရမယ့္အဖိုးအခက ယာယာဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ပဲလိုအပ္တယ္ "
" စြဲလမ္းေစတဲ့အရာေတြကအတူတူပဲဆိုတာ သိလိုက္ရျပီ "
" နီကိုဒင္းေရာ ရွင္ကိုယ္တိုင္ေရာက vapeနဲ႔စီးကရက္လိုပဲဘာမွမကြာျခားဘူး "
" တို႔အတြက္ကထူးျခားပါတယ္ ယာယာဆိုတာ တို႔ေပ်ာက္ဆံုးေနခဲ့တဲ့နႎဗၺာန္ငယ္ေလးျဖစ္ေနလို႔..... ေတြ႕ေအာင္ရွာေဖြခဲ့တယ္ "
" လွပတဲ့ေလာကငယ္တစ္ခုကို တို႔လက္ထဲမွာပဲထားခ်င္တဲ့အတၱက နည္းနည္းေတာ့ဆိုးပါတယ္ ဒါေပမဲ့..... အဲဒီ ဒါေပမဲ့ရဲ႕ေနာက္မွာ ျမတ္နိုးျခင္းေတြရွိတယ္ ယာယာ "
ေငြလတိတ္ဆိတ္စြာပင္ သူမစကားေတြကိုနားေထာင္ရင္း ေတြေဝစြာၾကည့္ေနမိသည္။ ေလဟာနယ္ကလည္း လတ္ဆတ္ျခင္းမရွိဘဲ မြန္းက်ပ္လာေစသေယာင္။
" တို႔လွမ္းလာတဲ့အကြာအေဝးအတိုင္း ေနာက္ဆုတ္မသြားဘဲ ရပ္ေနေပးနိုင္မလား..... ယာေလး "
မမ ယာေလးဆီကိုျပန္လာျပီ.....
သူမစကားလံုးေတြကိုသာၾကားရျပီး သူမစိတ္ထဲကစကားကိုေတာ့ ေငြလမၾကားေယာင္နိုင္ေပ။ ပခံုးနွစ္ဖက္ကေနဆြဲယူျပီးေပြ႕ဖက္လိုက္တဲ့ သူမရဲ႕အထိအေတြ႕တိုင္းက ေငြလကိုျငင္းဆန္ဖို႔ခက္ေစသည္။ လက္ေတြ႕မက်ေသာခံစားခ်က္ေတြကို ၾကာရွည္စြာခ်ိဳးနိွမ္ထားဖို႔အတြက္ ခြန္အားတစံုတရာပင္မရွိေတာ့ေလ။ ေမ်ွာ္လင့္ေနခဲ့ဖူးေသာေႏြးေထြးမႈကို သူမဆီကေနရွာေဖြေတြ႕ရွိျပီးခ်ိန္ကစလို႔ ထိုခံစားခ်က္ေလးေတြကိုစြဲလမ္းေနမိျပီ။ မေရာက္လာရင္ေမ်ွာ္ေနတတ္ေသာ သူမထံကဂ႐ုစိုက္မႈေတြက ေငြလကိုတကယ္ေႏြးေထြးေစခဲ့သည္ထင္ပါရဲ႕။
" ထပ္ျပီးမထြက္သြားေတာ့ပါဘူး..... တို႔ကတိေပးပါတယ္ "
ေက်ာက္႐ုပ္သဖြယ္ျငိမ္သက္ေနတဲ့ ေငြလကိုယ္ေလးကို သူမႏူးည့ံစြာေပြ႕ဖက္ထားေပးသည္။ စကားေတြတဖြဖြေျပာဆိုျပီး ကေလးေတြကိုေခ်ာ့ျမွဴသလိုမ်ိဳး သူမႏႈတ္ဖ်ားေလးကစကားသံခ်ိဳခ်ိဳေတြထြက္လာလ်ွင္ ေငြလစိတ္ေတြျပိဳလဲရသည္။ ငယ္စဥ္ကမရခဲ့ေသာေမတၱာေတြကို သူမထံကေနေတြ႕ရွိလိုက္တာေၾကာင့္မ်ား သူစိမ္းတစ္ေယာက္အေပၚျငိတြယ္သြားခဲ့ေလသလား။
" မညသာယံသြန္း "
ေတြေဝတုန္လႈပ္ေနေသာစိတ္ကို စကားသံ၌မပီျပင္ေအာင္ဖံုးဖိရတာက ေငြလတတ္နိုင္ေသာဟန္ေဆာင္ျခင္းအတတ္ပညာတစ္ခုပင္။ တြန္းဖယ္ျခင္းမျပဳေသာ္လည္း အလိုက္သင့္ဖက္တြယ္ထားျခင္းမရွိေသာ ျဖဴသြယ္သြယ္လက္တစ္စံုက ေပြ႕ဖက္ဖို႔ကိုတြန္႔ဆုတ္ေနေလသည္။ ေလဟာနယ္ထဲမွာရပ္တန္႔ေနတဲ့လက္တစ္စံုဟာ သူမေက်ာျပင္နားမွာတဝဲလည္လည္ျဖစ္ေနရွာသည္။
အဆံုးထိတာဝန္မယူနိုင္ရင္ အစလာမေပးေစခ်င္ဘူး မညသာယံသြန္း.....
" အသက္႐ႈက်ပ္တယ္ ဖယ္ေပးပါ "
တကယ္တမ္းထြက္လာေသာစကားတစ္ခြန္းက ႐ိုးရွင္းေသာအလိမ္အညာမ်ွသာျဖစ္ေနခဲ့သည္။ ေငြလသာယာႏႈတ္ဖ်ားကေန စိတ္နွင့္ထပ္တူက်မယ့္စကားလံုးေတြ ညသာယံသြန္းကိုေျပာဖို႔ထက္ အလိမ္အညာေတြျဖင့္သာဖံုးဖိေနလိမ့္မည္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကိုလက္သင့္ခံနိုင္ဖို႔အတြက္ ေငြလသာယာစိတ္ေတြဟာ ယံုၾကည္မႈကင္းမဲ့ေနလို႔ဆိုတာ ကာယကံရွင္သာသိနိုင္သည္။
........................................................
ESTÁS LEYENDO
အချစ်ဆိုတာ ( Z + U )
De Todoေပးဆပ္ျခင္းရဲ႕ေနာက္မွာ လွပတဲ့နွလံုးသားတစ္စံုတည္ရွိတယ္။ ပေးဆပ်ခြင်းရဲ့နောက်မှာ လှပတဲ့နှလုံးသားတစ်စုံတည်ရှိတယ်။
