အျပင္ကတံခါးေခါက္သံတိုးတိုးေလးေၾကာင့္ အရင္ရက္ေတြကလက္ခံထားတဲ့ဇာတ္ညြန္းအသစ္ကို ေငြလဖတ္ေနရင္းကေန ေျခလွမ္းေတြကတံခါးဆီကိုလွမ္းသြားမိသည္။ တံခါးအဖြင့္မွာတင္ျမင္ရေသာအၾကည့္ေလးဟာ ကတိတည္ေၾကာင္းသိသာေစတာမို႔ လူတစ္ေယာက္ကိုယံုၾကည္နိုင္ဖို႔ ေငြလသတၱိေတြရွိလာသည္။ လွည့္ၾကည့္လိုက္လ်ွင္ရွိေနမယ့္ျဖစ္တည္မႈက စိတ္ကိုအမွန္တကယ္ေႏြးေထြးရေစသည္ဆိုတာ ေငြလနားလည္လိုက္ျပီ။
" ေနာက္က်ေနျပီ ဘာလာလုပ္တာလဲ "
ေက်နပ္ေနေသာစိတ္ေလးကိုဖံုးကြယ္ျပီး ေငြလပံုစံအတိုင္း အခ်ိဳးမေျပစြာေမးလိုက္သည္။ ျပံဳးရယ္သြားေသာမ်က္နွာေလးအား မ်က္ေတာင္မခတ္မိဘဲေငးၾကည့္ရင္း ေပြ႕ဖက္ထားခ်င္စိတ္ကိုခ်ဳပ္တည္းမိသည္။
ထုတ္ျပဖို႔မသင့္ေသးဘူး ေငြလသာယာ.....
ကိုယ့္စိတ္ကိုျပန္သတိေပးလိုက္ျပီး တံခါးေပါက္ေရွ႕ကေနဖယ္ေပးလိုက္ေတာ့ သူမကအခန္းထဲကိုဝင္လာသည္။ ကုမၸဏီကေနျပန္လာကာစပင္ရွိေသးမွန္း သူမကိုယ္ေပၚကေခြ်းကြက္ေလးေတြက သက္ေသထူေနသည္။ ေရေမႊးနံ႔ေလးေတြေရာေနေသာကိုယ္သင္းနံ႔ေလးက သူမဆီကျဖစ္တည္လာတာမို႔ ေငြလစြဲလမ္းသည္။
" ထမင္းစားခဲ့လား "
သူမအတြက္ဆိုျပီး ဟင္းေတြၾကိဳးစားခ်က္ထားတာကို ခြ်ဲႏြဲ႕ျပီးေျပာတတ္ခ်င္သည္။ မာနေတြတင္းခံေနတာမို႔ ေငြလႏႈတ္ဖ်ားကေနဝန္မခံခ်င္သလို ဒူးေထာက္မေပ်ာ့ည့ံျပခ်င္ေပ။
" မစားရေသးဘူး..... အတူထမင္းစားခ်င္လို႔ "
ေခါင္းေလးငံု႔ကာဝန္ခံရဲေသာသူမကို ေငြလအတန္ၾကာေငးၾကည့္မိေနသည္။ အခ်စ္ဆိုတာဘာမွန္း ေရေရရာရာနားမလည္တဲ့ေငြလစိတ္ထဲ ေက်နပ္သလိုခံစားမိသည္။ မ်က္နွာမွာမေဖာ္ျပတတ္ေတာ့ေပမဲ့ ေငြလဝဲဘက္ျခမ္းေလးက အလြန္လႈပ္ရွားေနခဲ့သည္။
စကားတစ္ခြန္းမွျပန္မေျပာဆိုဘဲ ထမင္းစားခန္းဘက္ကိုထြက္လာခဲ့ျပီး ခ်က္ထားတဲ့ဟင္းေတြကိုျပန္ေႏႊးလိုက္သည္။ ခဲျပာေရာင္ေဘာင္းဘီရွည္ကိုမွ အဝါနုနုလက္ရွည္အက်ႌနွင့္ဝတ္ထားေသာ ေငြလပံုစံက ေနာက္ေက်ာကၾကည့္လ်ွင္ေအးစက္စက္နိုင္လွသည္။ မျမင္နိုင္ေသာမ်က္ဝန္းအၾကည့္ေတြထဲမွာေတာ့ ကတိေတြတည္ေပးခဲ့တဲ့သူမေၾကာင့္ မ်က္ရည္ဝဲေနေပသည္။
" ဟင္းခ်က္ေနတာလား..... ဘာကူေပးရမလဲ "
" ဟင္းက်န္ကိုျပန္ေႏႊး႐ုံပဲ အဲဒီခံုမွာခဏေစာင့္ "
ေနာက္ေက်ာဘက္ကိုလွည့္မၾကည့္နွင့္ဘဲ ေထာင့္မက်ိဳးေသာစကားလံုးေတြသာ ေငြလေျပာလာသည္။ ဟင္းေႏႊးျပီးေတာ့ အဆင္ေျပမယ့္ပန္းကန္ေတြကိုယူလိုက္ျပီး ဟင္းေတြကိုခပ္ထည့္ေနလိုက္သည္။ ငါးရံ႕ဟင္းဆီျပန္ရယ္ မုန္လာခ်ဥ္သုပ္နွင့္ ၾကက္႐ုိးခ်ဥ္စပ္အရည္ေသာက္ကို စားပြဲေပၚမွာျပင္ဆင္ျပီးေတာ့ ေႏြးေနေသးေသာထမင္းကိုပန္းကန္ထဲခပ္ထည့္သည္။
" ဟင္းေတြစံုေနတာပဲ "
" အင္း မစားျဖစ္တဲ့ဟင္းက်န္ေတြ "
ေငြလထမင္းပန္းကန္ခ်ေပးရင္းေျဖေတာ့ သူမဆီကျပံဳးေယာင္ေယာင္အၾကည့္ကိုျမင္ေတြ႕ရသည္။ မ်က္ခံုးကိုအသာတြန္႔ခ်ိဳးလိုက္ျပီး ထမင္းစားခန္းထဲမွာ တစ္စံုစာဝယ္ကတည္းကရွိေနေသာခံုမွာ မ်က္နွာတည္တည္ျဖင့္ထိုင္လိုက္သည္။ ငါးဆိုလ်ွင္အ႐ိုးပါတာမစားတတ္၍ အသားသက္သက္ခ်က္ထားကာ ဆီျပန္ေလးျဖစ္ေအာင္ဆီပိုထည့္ကာခ်က္ထားသည္။ အဆီေရွာင္ေသာေငြလက သူမမစားတတ္မွာစိုး၍ဆိုကာ ေစတနာေတြပိုထားတာကိုေတြးမိလ်ွင္ ကိုယ့္လိပ္ျပာကိုယ္မလံုသလိုပင္။
" မုန္လာခ်ဥ္မစားတတ္တာလား "
တစ္ခြက္တည္းဖယ္က်ဥ္ခံေနရတဲ့ဟင္းခြက္အားၾကည့္ရင္း သူမမ်က္နွာကိုလွမ္းၾကည့္ကာေမးလိုက္သည္။ ေငြလကိုျပံဳးသာျပံဳးျပေနျပီး မုန္လာခ်ဥ္သုပ္ပန္းကန္ဆီ သူမလက္လွမ္းဖို႔ၾကိဳးစားသည္။ ျမန္ဆန္ေသာေငြလလက္က ထိုမုန္လာခ်ဥ္သုပ္ပန္းကန္ကို သူမထက္ဦးေအာင္ဆြဲဖယ္ျပီး။
" မစားနဲ႔ေတာ့ ! "
မုန္လာခ်ဥ္သုပ္ပန္းကန္ကို ေငြလထမင္းပန္းကန္ေဘးမွာ ဆြဲယူထားလိုက္ျပီးေတာ့ ထမင္းကိုေအးေဆးဆက္စားေနသည္။ ညေနစာကိုမစားတတ္ေပမဲ့ လူတစ္ေယာက္ကအနားမွာရွိျပီး အေဖာ္ျပဳကာစားရတဲ့ခံစားခ်က္ကိုသေဘာက်သည္။ တစ္ေယာက္တည္းေနတတ္ေနက်ဒီေနရာမွာ လူတစ္ေယာက္နွင့္အတူ အခ်ိန္ခဏေလးျဖစ္ျဖစ္ကုန္ဆံုးရတာက သေဘာက်စရာေကာင္းသည္။
" စိတ္ဆိုးေနတာလား..... "
" ဟင္ "
တိတ္ဆိတ္စြာထမင္းစားေနရင္း ႐ုတ္တရပ္စကားစလာေသာသူမေၾကာင့္ ေငြလေခါင္းေထာင္ကာၾကည့္မိသည္။ သူမဘာကိုေမးလိုက္သလဲဆိုတာ ခ်က္ခ်င္းမို႔သေဘာမေပါက္မိဘဲ ခဏေတာ့ေၾကာင္အသြားသည္။ သေဘာေပါက္မိတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ခံစားခ်က္ကထူးထူးျခားျခားေလး ေႏြးေထြးလိႈက္ဖိုခဲ့ေပသည္။
" စိတ္ဆိုးသြားတာလား ယာယာ..... "
" ဘာကိုေမးတာလဲမသိဘူးရွင့္ "
လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ေလးေတြက စားလက္စဇြန္းခက္ရင္းကိုအသာခ်လာျပီး သူမကိုခပ္တည္တည္ၾကည့္လိုက္သည္။
" အသုပ္ေလ..... မုန္လာခ်ဥ္သုပ္မစားလို႔ စိတ္ဆိုးသြားတာလား "
" စိတ္ဆိုးေနတယ္ထင္တယ္ေပါ့ "
" တိတ္ဆိတ္ေနတာေတာ့ သိတယ္ "
ေငြလရဲ႕ပန္းေရာင္ႏႈတ္ခမ္းေလးက စိတ္လိုလက္ရျပံဳးမိသြားသည္။ နဂိုကတိတ္ဆိတ္ေနတတ္သူမို႔ အက်င့္ျဖစ္ျပီးတိတ္ဆိတ္ေနတာကို အေလးအနက္ထားေပးေနသည္ပဲ။
" ဒါဆို စားေပးေလ "
မုန္လာခ်ဥ္သုပ္ပန္းကန္ကို သူမေရွ႕ခပ္သာသာပို႔ျပီး ေငြလမ်က္ဝန္းေတြက သူမကိုၾကည့္လ်က္ဆိုလာသည္။
" ယာယာ စိတ္ဆိုးေျပေပးမယ္မလား..... "
သူမႏႈတ္ခမ္းပါးရဲရဲေလးက ေငြလကိုျပံဳးျပကာေတာင္းဆိုေနျပီး ပန္းကန္ကိုလွမ္းယူသည္။ အလ်င္စလိုေငြလဘက္ကျပန္ဆြဲယူေတာ့ ပန္းကန္ကိုမထိမိဘဲ သူမလက္ဖမိုးေလးကိုထိကိုင္မိတဲ့အတြက္ မလႊတ္ေပးဘဲဆက္ဆုပ္ကိုင္မိသည္။ ညိွဳ႕ယူခံထားရသလိုမ်ိဳး ေငြလအၾကည့္ေတြကလည္း သူမလက္ကိုဆုပ္ကိုင္ထားမိတဲ့အေနအထားကိုသာ မေရွာင္လႊဲနိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနသည္။
" ယာယာ ယာယာ..... "
ဆတ္ကနဲေခါင္းေလးလႈပ္ရွားသြားျပီး အသံလာရာဘက္ကိုျဖည္းညင္စြာၾကည့္လိုက္သည္။ ေငြလျမင္ေနရတာက မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ေငြလလိုမ်ိဳးတူမိန္းကေလးတစ္ေယာက္။ သူမဆီမွာထူးျခားေနတာလည္းမရွိသလို ကြာျခားေနျခင္းကလည္း မိုးနဲ႔ေျမလိုမရွိေပ။ ဒါဆိုရင္ဘာေၾကာင့္မ်ား ျငိတြယ္စြဲလမ္းမိရတာလဲ။
" ရွင္သိပ္႐ိုးသားလြန္းတာလား မညသာယံသြန္း "
ေငြလ၏ဘယ္လက္ဖဝါးေအာက္မွာ သူမညာလက္ေလးရွိေနျပီး ေငြလေမးခြန္းကိုနားမလည္တဲ့ သူမမ်က္ဝန္းေတြက႐ိုးသားေနသည္။ ေႏြးေထြးေသာလက္ေလးအား ေငြလဆုပ္ကိုင္ထားရတာကို လႊတ္ေပးခ်င္စိတ္မရွိေနဘူး။ သူမမ်က္ဝန္းကို အခုအေနအထားထက္ အေပၚစီးကေနၾကည့္ရတာကိုလိုလားသည္။ အခ်ိန္ျပည့္ျပံဳးရယ္တတ္တဲ့ႏႈတ္ခမ္းကို စေတာ္ဘယ္ရီတစ္လံုးလိုသတ္မွတ္ျပီး ကိုက္စားခ်င္သည္။
ေသစမ္း ! စိတ္ထိန္းစမ္း ေငြလသာယာ အခုထမင္းစားခန္းမွာ.....
" သန္႔စင္ခန္းသြားဦးမယ္ ! ျပီးေအာင္စားထား "
ဆတ္ကနဲထရပ္ျပီး သူမကိုမၾကည့္ဘဲေျပာလိုက္ေသာ ေငြလအျပဳအမူေတြကထူးဆန္းေနနိုင္သည္။ ထမင္းစားခန္းကေနထြက္လာေသာ ေငြလတစ္ေယာက္ လက္သီးခပ္တင္းတင္းဆုပ္ထားျခင္းဟာ သန္႔စင္ခန္းတက္လိုေၾကာင္းမဟုတ္တာေတာ့ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာသူမကနားလည္နိုင္မွာမဟုတ္ေလ။ တစ္ခုခုကိုသတိရမိျပန္ေတာ့ ေငြလေျခလွမ္းေတြက ထမင္းစားခန္းဘက္ကိုခဏလွည့္ရျပန္သည္။
" ရွင္ ! မုန္လာခ်ဥ္သုပ္ကိုမစားနဲ႔ "
.........................................................
သန္႔စင္ခန္းဆိုျပီးထြက္လာခဲ့ေပမဲ့ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကိုေရာက္ေနကာ လူကလည္းေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္ျဖင့္ လက္ကိုပိုက္ျပီးလက္မကိုကိုက္ေနမိသည္။ ေရခ်ိဳးလိုက္ရင္ေကာင္းမလားေတြးမိျပီးမွ သူမရွိေနေသာအသိက အသည္းအသန္တားျမစ္ေနတာမို႔ ေငြလတစ္ေယာက္တည္း ဦးေဏွာက္ကိုအလုပ္ေပးေနရသည္။
သူမမေရာက္လာခင္ကဖတ္ထားေသာ ဇာတ္ညြန္းစာအုပ္ထဲက ဒိုင္ယာေလာ့ခ္တခ်ိဳ႕ကိုျပန္စဥ္းစားျပီး စိတ္ထဲလိုက္က်က္ၾကည့္ေပမဲ့ သူမမ်က္နွာသာေပၚလာသည္။ ေၾကြေရစိမ္ကန္ေဘာင္ေပၚထိုင္လိုက္ျပီး စိတ္ျငိမ္ေအာင္ထားၾကည့္ေသာ္လည္း လိင္တူတစ္ေယာက္၏အလွကေန ေငြလမလြတ္ေျမာက္နိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနသည္။ မ်က္လံုးထဲျပန္လည္ျမင္ေယာင္ေနတာက သူမဧည့္ခန္းမွာျဖစ္ပ်က္သြားတဲ့ ေငြလဘက္ကစတင္တဲ့အနမ္းေတြနွင့္ လွပတဲ့လည္တိုင္ေလးရယ္သာ။
" ယာယာ..... ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာလား ဘာျဖစ္ေနတာလဲ "
အျပင္ကေနေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကိုထုျပီး လွမ္းေခၚေနေသာသူမစကားသံကိုနားစြင့္ရင္း ေငြလလက္နွစ္ဖက္ကိုဆုပ္လိုက္မိသည္။ ေခါင္းကိုငံု႔ကာ စကားတစ္ခြန္းတိုးတိုးကိုလည္း ေငြလတီးတိုးဆိုလိုက္သည္။
" ရွင္ဘာျဖစ္ခ်င္ေနတာလဲ "
" ယာယာ ယာယာ..... ဗိုက္ေအာင့္ေနတာလား ေနမေကာင္းတာလား ယာယာ ! အသံေလးျပန္ေပးပါဦး "
" ရွင္ကိုယ္က်ိဳးနည္းခ်င္လို႔လား "
" ယာယာ !! မမေခၚေနတယ္ ယာေလး ဘာျဖစ္ေနတာလဲ..... ယာယာ ယာ ! "
ခ်က္ဆိုေသာအသံနွင့္တံခါးပြင့္သြားျပီး အက်ႌစကိုလွမ္းဆြဲကာ သူမလည္တိုင္ကိုနမ္းလိုက္သည္။ သိပ္ကိုနားပူစရာေကာင္းေသာ စိတ္ပူသံေလးက ေငြလစိတ္ကိုလာလာဆြေနသည္မဟုတ္လား။ တီးတိုးေလးေျပာေနေသာအသံနွင့္ စိတ္ပူေနေသာေအာ္ေခၚသံေတြက အိပ္ခန္းနွင့္ေရခ်ိဳးခန္းစပ္ၾကားမွာ တိတ္ဆိတ္သြားခဲ့ေခ်ျပီ။
လည္တိုင္နွင့္ပင္မရပ္တန္႔နိုင္ဘဲ တျဖည္းျဖည္းတက္လာေသာအနမ္းေတြက သူမပါးျပင္နားကေနက်ီစယ္ကာ ႏႈတ္ခမ္းသားရဲရဲေလးဆီေရာက္နွင့္လာသည္။ ေငြလေျခလွမ္းေတြကေရွ႕တိုးေနျပီး သူမေျခလွမ္းေတြကေနာက္ဆုတ္ေနကာ တျဖည္းျဖည္းနွင့္အိပ္ရာဆီကိုေရာက္လာရင္း ေငြလရဲ႕အၾကည့္ေတြကေျပာင္းလဲသြားသည္။ အနမ္းေတြကိုမရပ္လိုက္ဘဲ အိပ္ရာေပၚကိုသူမအားတြန္းလွဲရင္း အေပၚစီးကေနေငြလေနရာယူထားသည္။
" ဘာလို႔မ႐ုန္းတာလဲ "
အိပ္ရာခင္းကိုခပ္တင္းတင္းဆုပ္ထားတဲ့ ေငြလလက္ေခ်ာင္းေလးေတြက သူမႏႈတ္ခမ္းေလးကိုၾကည့္မိလ်ွင္ ေသြးေၾကာထင္းေအာင္တင္းသြားသည္။ အေပၚစီးကေနၾကည့္ျပီးေမးေတာ့ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေပါက္သြားတာကိုပင္ သူမဘက္ကရယ္ျပေနနိုင္ေသးသည္။ ပိုင္စိုးပိုင္နင္းအျပဳအမူကို သေဘာထားၾကီးစြာျပံဳးျပျပီး သူမညာလက္ေလးက ေငြလဘယ္ဘက္ပါးျပင္ကိုလာေရာက္ထိေတြ႕သည္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဖြဖြေလးထိေတြ႕ေနတာက ေငြလလက္ေခ်ာင္းေတြကိုပိုတင္းက်ပ္ေစျပီး အိပ္ရာခင္းစကိုအထိနာေစတာကို သူမမသိဘူးလား။
" စိတ္ပူလိုက္ရတာ တစ္ခုခုျဖစ္ေနျပီထင္တာ..... ယာယာ သိပ္ဆိုးတယ္ "
စကားေလးတစ္ခြန္းက အလြန္တရာေႏြးေထြးေနျပီး မ်က္ရည္စေတြခပ္လြယ္လြယ္ရစ္ဝဲေစသည္။ ဂ႐ုတစိုက္ဆိုေနတဲ့စကားေတြက မုသားမဟုတ္မွန္းသိေတာ့ ေပ်ာက္ရွသြားမွာကိုစိုးေၾကာက္လာသည္။ မထင္မွတ္ထားေသာေႏြးေထြးမႈေတြကို သူစိမ္းတစ္ေယာက္ဆီမွာ ေငြလရွာေတြ႕ခဲ့ျပီထင္သည္။
" သိပ္ဆိုးမွန္းသိလ်က္ ဘာလို႔တိုးဝင္ခဲ့တာလဲ "
ခပ္ဝါးဝါးေလးျမင္ရတဲ့သူမမ်က္နွာကိုၾကည့္ကာ ေငြလခပ္တိုးတိုးေလးေမးလိုက္သည္။ သိပ္ကိုေပ်ာ့ညံ့သြားနိုင္မလားမသိေသာ္လည္း မ်က္ဝန္းအိမ္ထဲကမ်က္ရည္ၾကည္စေတြကို ေငြလမသုတ္ဖယ္ခ်င္ေတာ့ေပ။ တစ္ခါတေလ ကိုယ္ရွာေတြ႕လိုက္တဲ့ရပ္ဝန္းမွာ မ်က္ရည္ေလးဝဲခြင့္ေတာ့ရွိခ်င္သည္။
" သိပ္ဆိုးမွန္းသိလို႔ေလ သိပ္ဆိုးေပမဲ့..... ခ်စ္တယ္ "
" အင္း ဒီညမျပန္နဲ႔ေတာ့ အတူအိပ္ေပး "
ေငြလဘက္က သူစိမ္းတစ္ေယာက္အေပၚ ပထမဆံုးေတာင္းဆိုမိတဲ့စကားတစ္ခြန္း။ ထိုစကားလံုးထဲမွာ ေမ်ွာ္လင့္လိုေပမဲ့ မဝ့ံမရဲျခင္းေတြလည္းေရာပါေနသည္။ ျငင္းဆန္လိုက္လ်ွင္ဆိုတဲ့အေတြးက ေငြလစိတ္ကိုကသိကေအာက္ျဖစ္ေစသည္။
" ဟုတ္ကဲ့ "
သူမဆီကအျပံဳးလွလွနွင့္အေျဖေၾကာင့္ ေငြလမ်က္ဝန္းေလးဝိုင္းစက္သြားသည္။ ခဏၾကာေတာ့ မ်က္ဝန္းေလးေမွးပိတ္ကာ ျမင္ကြင္းကိုကာပိတ္ထားတဲ့မ်က္ရည္ၾကည္တို႔အား စီးဆင္းခြင့္ျပဳလိုက္သည္။ သူမေရွ႕မွာေပ်ာ့ည့ံေနမွာစိုးလို႔ မငိုခ်မိေအာင္သူမကိုေပြ႕ဖက္ျပီး ေငြလစကားျပန္ေျပာခဲ့သည္။
" ရွင္လက္မခံရင္ အဓမၼက်င့္ပစ္ေတာ့မလို႔ ရွင္ကံေကာင္းသြားတယ္ မညသာယံသြန္း "
" ဒါဆို ျငိမ္ျငိမ္ေလးေနေပးမယ္ေလ..... သက္သက္ညွာညွာေလးလုပ္ေပးမလား "
" ရွင္မေၾကာက္မလန္႔နဲ႔ ! "
အတင္း႐ုန္းထကာရန္ေတြ႕ဖို႔လုပ္ေပမဲ့ ဖြဖြေလးဖက္ထားေသာလက္တစ္ဖက္ကို ေငြလမျငင္းဆန္နိုင္ေခ်။ ေက်ာေပၚကခပ္ဖြဖြအထိအေတြ႕က ကေလးကိုေခ်ာ့ျမွဴသလို တစ္ခ်က္ခ်င္းပုတ္ေပးေနသည္။ သူမကိုယ္ေပၚမွာထပ္လ်က္အေနအထားအတိုင္း သူမပခံုးေပၚမွီအိပ္ရင္းရယ္သံလြင္လြင္ကိုနားဆင္ကာ ေငြလမ်က္ဝန္းေတြေမွးပိတ္ထားလိုက္သည္။
ဒီညေတာ့ ရွင့္ေၾကာင့္ေကာင္းေကာင္းအိပ္ေပ်ာ္လိမ့္မယ္ထင္တယ္.....
.........................................................
ESTÁS LEYENDO
အချစ်ဆိုတာ ( Z + U )
De Todoေပးဆပ္ျခင္းရဲ႕ေနာက္မွာ လွပတဲ့နွလံုးသားတစ္စံုတည္ရွိတယ္။ ပေးဆပ်ခြင်းရဲ့နောက်မှာ လှပတဲ့နှလုံးသားတစ်စုံတည်ရှိတယ်။
