Taking One Step Closer

Fifth Part

Fifth Part

Regrets

Nang mga sumunod na araw, hindi ko na nakita si Enzo sa school. Hinanap ko siya sa mga classmate niya pero hindi rin nila alam kung saan siya nagpunta. Para na akong mababaliw dahil hindi man lang ako nakapagexplain sa kanya nang gabing 'yon.

After that incident I tried to call him, pero laging operator 'yung sumasagot sa akin. Kinausap ko rin si Sheryl kahit na hindi ko naman siya close at sinabi niya namang hindi sila nakakapagusap ni Enzo ngayon.

I feel so helpless and irritated. Hindi ko na sana pa naisipang tanggapin ang alok ni Roiland, if only I knew I would do the right thing and I know that the right thing is, Enzo.

Palabas na ako ng classroom dahil kakatapos lang ng Bmath ko nang biglang mahagip ng mata ko si Enzo na naglalakad. Thisnis the first tims I saw him after nang nangyari sa amin, goodness. It's been two weeks!

Mabilis ang lakad niya at ang likod niya lang ang nakikita ko pero hindi ako pwedeng magkamali. I know everything about his physical feature at likod niya palang ay alam ko na.

Tinawag ko siya pero hindi siya lumingon sa akin. Alam ko malakas 'yung boses ko kaya hindi ko alam kung hindi niya ba ako narinig o talagamg ayaw niya akong lingunin.

Tumakbo ako ag hinabol ko siya hanggang sa makapasok siya sa isang classroom. Hindi ako nagdalawang isip at pumasok din ako sa room na 'yun kahit alam kong hindi ko kilala ang mga nanduon sa loob. I looked desperate and I am really desperate.

Napatingin sa akin 'yung tatlong tao duon sa loob ng classroom, nanlalaki ang mata nila at mukhang nagulat sila sa pagpasok ko. Confusion is written on their faces, napapikit ako at tinuon ang atensyon ko kay Enzo na nanatiling nakatalikod sa akin.

"Enzo, please let's talk" mahina kong sabi pero alam kong rinig niya iyon.

It's like a cue for the three person inside the room para lumabas ng classroom.

Nang marinig kong magsara ang pinto ay nagsalita si Enzo, "Ano pa bang paguusapan na 'tin?" pain is obvious in his voice and a sudden feeling stirred up inside of me.

I bit my lips and closed my eyes, I shouldn't be weak. I should tell him everything. 

"That night hindi ko alam na nanduon ka, Enzo" I paused and swallowed a lumped in my throat, "It's supposed to be our date pero Roi..."

"Hindi mo na kailangan pang magexplain Kristel" aniya bago humarap sa akin. Napamulat ako at sana pinili ko nalang hindi buksan ang mata ko dahil nakita ko nanaman 'yung matang 'yun ni Enzo. 'Yung mata niyang nasasaktan.

He bitterly smiled at me, "No need to explain everything. Alam ko naman ang lahat eh"

Duon ay hindi ko na napigilan ang sarili ko, "Why can't you hear me first Enzo! Why can't you just listen to my explanation. Is it really damn hard!?"

"Yes it's damn hard, Kristel! Because I knew everything! I knew you still love Roiland!" he said in a rage voice.

I stepped aback at pakiramdam ko tinatambol ang puso ko, then he started walking towards me but his expression is still the same. Pain. Sadness. Betrayal.

"Why Kristel? Why do I need to hear your explanations? Kaya ba nung ibalik lahat? Mababago ba nun lahat? Kaya bang ibalik nun 'yung nasayang na date na'ting dalawa? Kapag ba nagexplain ka sa 'kin mamahalin mo ako kahit alam mong nandiyan uli si Roiland para sa 'yo?" aniya na punung-puno ng hinagpis.

I felt stunned with those questions. I didn't even know how to answer those. I am looking at him pero wala akong maisagot sa kanyang mga tanong. I tried to open my big mouth but I can't utter a word.