Yüzyüzeyken konuşuruz-Sen varsın diye
"Seni bir kere görsem belki rahatlar içim
Yıllar oldu görmedim, belki de biraz özledim"
2 ay sonra
☆
"Paylaşmayı öğrenmen gerek Sakura."
"Ben tek çocuğum, paylaşmak ne demek bilmiyorum babacım."
"Ne yalan söyleyeyim, ben de hiç sevmezdim eşyalarımı paylaşmayı. Sen böyle devam et."
Genzo, kıkırdadı. Kızı, kendisinin minik bi' kopyası gibiydi sanki. Aslında öyleydi desek yeridir. Antremandan sonra babasının iş yerine de gitmesi gerekmişti. Böyle olunca da, Sakura, anaokulundan sonra kuzeninin evine gelmişti.
Şimdi de arabayla evlerine dönüyorlardı. Güneş batarken, hava da kararıyordu gittikçe. Genzo, yolu görebilmek için arabasının farlarını yakmıştı. Sakura, arabanın camından yolu izlerken bi' adamın rahattsız ettiği kadını fark etti. Küçük kız, hava karanlık olsa bile öğretmenini tanımakta zorlanmamıştı.
"Baba! Şuraya bak hemen!"
"N'oluyor Sakura?!"
"Şu adam Liya öğretmenimi rahatsız ediyor!"
Genzo, arabayı sağa çekerek kızının gösterdiği yere baktı önce. Sonrasında arabadan inerek Sakura'ya beklemesini söyledi. Gitmeden önce her ihtimale karşı arabayı kilitledi.
Etrafta neredeyse kimse yoktu. Hareketlerinden sarhoş olduğunu tahmin ettiği adam, zorla Liya'yı kendisiyle götürmeye çalışıyordu. Genzo, hiç beklemeden Liya'yı adamdan kurtararak önüne geçti.
"Genzo! İyiki geldin. Bu adamı tanımıyorum ama rahat bırakmıyor beni!"
Genzo, sinirle bakan gözlerini adama dikti. "Onu rahatsız etmeye utanmıyor musun sen?!"
"Sadece tanışmak istemiştim." Adam tekrar Liya'nın kolundan tutmak istediğinde, Genzo engel oldu. Ama adam aynı hareketi tekrarlayınca iyice öfkelenen Genzo, yumruk atmak için kolunu kaldırdığında karşısındakinin daha ayakta bile zar zor durduğunu gördü.
"Daha ayakta bile duramıyorsun. Elimden bir kaza çıkmadan kaybol buradan." Dedi dişlerini sıkarak.
Sarhoş adam nihayet yanlarından uzaklaştığında, Genzo arkasında duran Liya'ya doğru döndü.
"İyi misin Liya?"
"Çok korktum." Liya'nın sesi titremişti.
"Korkmana gerek yok. Buradayım ben." Genzo'nun güven veren sesi, genç kadını rahatlatmıştı. Hafifce başını salladı Liya.
"Gel hadi. Seni evine bırakayım."
"Gidemem. Yani gidebileceğim bi' evim yok artık." Diyerek gözlerini kaçırdı.
Bu sırada, Genzo kadının hemen yanında duran çantayı fark etti. Eşyaları vardı büyük ihtimalle. Genç adam, çantayı eline alarak diğer eliyle de Liya'nın kolundan tuttu hafifce.
"Bu gece Sakura ve benimle kal. Tek başına bırakamam seni. Hem, evde anlatırsın olanları." Liya'nın cevabını beklemeden arabaya doğru yürümeye başladı. Liya da itiraz etmeden adamı takip etti zaten.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gökyüzünü Tutamam~Genzo Wakabayashi
Romance"Seveceğim Liya! Sen beni bu güne kadar sevmişsin, ben de bundan sonra seni seveceğim. Söz veriyorum!" Diyerek genç kadının yüzünü ellerinin arasına aldı. "Ve ben tutamayacağım sözler vermem."
