Save me From Myself ~a.i~

7. betrapt

Ik kreunde zachtjes van de pijn in mijn rug. 'wie the fuck is die gast ?' vroeg ashton. 'wat gaat jou dat aan.' snauwde ik. Zijn grip rond me werd strakker. 'laat me los.' siste ik. 'dat ga ik nu eens niet doen slet.' riep hij. Ik keek hem woedend aan. 'wat bedoel je daar nu weer mee.' 'eerst kus je mij en dan ga je wat klef beginnen doen met die gast.' Ik lachte luid in zijn gezicht. 'Ik had het toch meer dan duidelijk gemaakt dat het voor een spel was ik zou nooit met zo een egoïstische gemene gesloten zak als jou zoenen.' 'lieve ella binnenkort is dat al wat je nog wilt doen.' grijnsde hij. 'Waarom interesseert het je zelf zo, je geeft toch niet om me?' vroeg ik hem spottend. 'klopt maar Laten we zeggen dat hij je mag hebben wanneer ik klaar met je ben wanneer je gebroken en compleet voor me gevallen bent.' antwoordde hij me. 'wel laten we ook zeggen dat dat nooit zal gebeuren o en ja dat ik degene zal zijn die jou breek.' snauwde ik. Hij keek me uitdagend aan 'Hoe ben je dat van plan prinses ?' Ik bracht mijn gezicht dichter naar het zijne. Onze lippen waren millimeters van elkaar verwijderd. 'Ik ga elk duister geheim dat je verborgen houd te weten komen.'

Hij bracht zijn lippen naar mijn nek. 'gaat niet gebeuren.' zei hij terwijl hij lichte kusjes op mijn nek plaatste.

Nadat ashton weg was zuchtte ik en begon verder te zoeken in het bos.

Voor ik het wist ging er een luid fluitsignaal af.Ik keerde terug naar de plek waar sara het spel had uitgelegd en zag hoe romy en haar ouders trots een pak lintjes in de lucht hielden. Ik glimlachte naar haar en stapte naar james toe die net aankwam. 'verloren?' vroeg hij me. Ik knikte. Plots zag ik hoe ashton tegen een boom geleund stond en me heel nauwlettend bekeek. Ik had plots een idee. Als hij al zo kwaad was voor dat gekietel van james zou hij nu echt over de rooie gaan. Ik nam james gezicht in mijn handen en drukte mijn lippen op de zijne. Het duurde niet lang voor ik hem terug voelde kussen. Na een tijd trok ik weg en zag hoe james me vragend aankeek. 'speel nu gewoon mee.' fluisterde ik. Hij knikte lichtjes en nam mijn hand in de zijne. Toen ik terug naar ashton keek werd ik lichtjes bang van zijn gezichtsuitdrukking. Hij keek wel aslof hij iemand in het gezicht zou slaan. 'Probeer je die gast jaloers te maken ?' vroeg james me. 'nee niet echt.' antwoordde ik hem.

Toen de dag tot zijn einde kwam zei ik snel gedag tegen james en mijn ouders en ging daarna richting de hoofdingang. Aan de balie vroeg ik aan dezelfde vrouw als de week ervoor waar ashton's kamer was. 'kamer 345' antwoordde ze me met hese stem. Ik bedankte haar snel voor ik de trappen opliep. De lift duurde me immers te lang. Na een paar minuten in de gang te zoeken vond ik de kamer. Ik duwde de deur voorzichtig open en begon te zoeken naar zijn laptop. Ik vond hem uiteindelijk verstopt onder zijn bed. 'laten we eens zien wat jij te verbergen hebt.' mompelde ik tegen mezelf. Ik schrok op toen ik ashton's stem hoorde. 'Wel wel kijk eens wie we hier hebben.' Ik slikte en keek hem bang aan. Ik was betrapt en wist niet hoe ik het zou moeten uitleggen. 'Hij kwam met trage passen naar me toegelopen. 'Het zal je zo niet lukken prinses.''

Er gaan weer langere updates komen ,maar ik wil wel dat jullie stemmen en reageren want ik zie dat het verhaal wel gelezen word, maar dat dat het dan ook is wat het niet echt leuk maakt om door te schrijven. x- amber