Save me From Myself ~a.i~

8. niemand mag

Nadat ashton me had betrapt liep ik met grote passen naar mijn kamer. Ik was woedend. Even dacht ik dat ik hem daar een klap in het gezicht zou geven. Wat ik gelukkig niet had gedaan. Eenmaal ik in mijn kamer was sloeg ik de deur dicht en zette me neer op mijn bed. 'eikel.' mompelde ik. Ik schrok op wanneer ik plots iemand hoorde lachen. 'vind je dat nu echt ?' zei een stem die ik meteen herkende. In een ruk draaide ik me om. Ik keek recht in tyler's ijskoude blauwe ogen. Voorzichtig nam ik een paar stappen naar hem toe. Ik wou hem aanraken ik wou weten of ik gek aan het worden was of niet . Ik bracht mijn hand dichter naar zijn gezicht. Er ging een angstig gevoel door me heen toen mijn vingertoppen typer's kaaklijn aanraakten. Ik voelde hem. Ik liep van hem weg en sloot mijn ogen. 'wat is er ella ?' vroeg hij me emotieloos. 'Jij bent tyler niet.' zei ik. Mijn stem brak wat af op het einde. 'doe je ogen open ella dan zie je dat ik echt ben.' 'Jij bent niet echt!' schreeuwde ik. De tranen rolden over mijn wangen. Ik voelde hem dichter komen. 'Kijk me aan ella' . Ik schudde hevig met mijn hoofd. 'Kijk me aan!' Zijn toon was dreigend. Angstig deed ik mijn ogen open. Tyler was weg net zoals de vorige keer dat ik me hem had ingebeeld. Ik kon het niet meer ontkennen. Ik was compleet gek geworden.

Het was al de tweede keer dat ik hem zag, en ik zweerde dat ik hem kon ruiken kon horen kon voelen, maar dat was onmogelijk tyler was dood. Mijn hersens speelden een spel met me. Ze lieten me hallucineren. Al wat ik zag zat gewoon in mijn hoofd. Dat wist ik maar al te goed, maar één ding snapte ik niet. Hoe kon het dat ik me tyler zo koud inbeeldde. Hij was namelijk nooit zo . Heel zijn leven was hij opgewekt ondanks zijn depressie. Niemand kon het zien. Ik herinner me nog de woorden die hij tegen me zei de dag voordat hij zelfmoord pleegde. 'niemand mag het zien niemand mag het weten niemand mag me breken.'

De volgende ochtend voelde ik een brandende pijn in mijn rug. Ik zuchtte geïrriteerd en liep naar de badkamer. Voorzichtig hield ik mijn topje wat omhoog en zag een blauwe plek die net naast mijn ruggengraat liep. 'facking ashton.' mompelde ik. 'ella waar ben je ?' hoorde ik romy vragen. 'in de badkamer.' antwoordde ik haar. Eenmaal ze in de badkamer was keek ze me vragend aan 'wow hoe heb je dat gedaan ?' 'ashton heeft me tegen een boom geduwd gisteren.' mompelde ik. Ze keek me geschokt aan. 'oh my god gaat het ?' ik knikte. 'ik voel me eigenlijk niet zo goed room, ga jij maar al gaan eten en naar de sessies.' 'ella je moet mee .' zei ze me. 'Ik voel me echt niet goed zeg gewoon dat ik ziek ben.' vertelde ik haar. 'je hebt wel die privé sessie remember.' zuchtte ze. Ik keek haar vermoeid aan. 'Die zal dan moeten wachten.

Nadat romy weg was wreef ik een soort zalf over de blauwe plek en slenterde ik terug naar mijn bed. Ik loog namelijk niet tegen romy toen ik zei dat ik me niet goed voelde. Ik had die nacht namelijk geen oog dicht gedaan. Elke keer als ik iets hoorde dacht ik dat tyler weer in mijn kamer stond en de hele nacht had ik ook een raar gevoel. Alsof ik door iemand bekeken werd.

Eenmaal ik comfortabel onder de dekens lag nam ik mijn de afstandsbediening van de televisie. Ik zapte net zolang totdat ik iets interessants gevonden had. Ik stopte toen ik de opening van the walking dead zag. Ik had de serie al een paar keer helemaal bekeken, maar dat kon me op dat moment niet zo veel schelen eerlijk gezegd. Na een tijdje naar de serie te kijken voelde ik hoe mijn ogen zwaarder en zwaarder aan begonnen te voelen.

ik stond in een klein donker steegje. Een paar flikkerende straatlampen zorgden voor wat licht. In de verte zag ik een lange gestalte van een man. Ik zag hoe de man dichter naar me toe kwam, maar ondanks de straatlampen was het te donker om te zien hoe de persoon eruit zag. Na een paar klungelige stappen te nemen bleef de gestalte staan. Plots voelde ik iets koud tegen mijn nek aangedrukt. En nog geen vijf seconden later kwam de metallische geur van bloed mijn neusgaten binnengekropen. Ik voelde hoe het leven me verliet, maar nog voor ik stierf zag ik twee paar ogen en een warrige bos krullen.

stem, reageer en volg x-amber