Tutsak olduğu ömrünün senelerini Sarya olarak geçirdi. Peki neydi Sarya isminin anlamı? Özgürlüktü...
Ailem dediği insanlar ve küçük kız Sarya'nın çocukluğunu çalan bir cani yüzünden tutsak kalarak, özgürlüğün ne demek olduğunu bilmeden büyümüştü...
Yıldıza basıp, satır arası yorum yaparak düşüncelerinizi belirtirseniz çok sevinirim inci taneleri :)
▪︎İnstagram,Tiktok, Twitter: niselfesya
▪︎Duyurlardan haberdar olmak için niselfesya basarak takip edebilirsiniz <3
{Sınır dolmadan bölüm gelmeyecek!}
Oy: 666 Yorum: 1111
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-RUHEFZA-
Deva'nın Ağzından;
Neredeyse bir hafta on gün geçmişti. Öylesine hızlı geçiyordu ki zaman toparlanma sürecime bile yetişemiyordum. Bir hafta olmasına rağmen çok hızlı toparlanmıştım.
Odanın ısısı mıydı birden düşen yoksa benim vücut ısım mıydı henüz anlayamazken üzerimdeki battaniyeyi kafama kadar çekmiştim. Hava birazdan aydınlanacaktı neredeyse fakat benim gözüme bir türlü uyku girmiyordu. Tekrar uyumayı denemek için gözlerimi kapatmışken kapı açıldı birden.
Etraf karanlık olduğu için geleni göremiyordum ama kokusu alenen 'ben geldim, buradayım' diyordu. Sessizce yatağıma yaklaşıp yanıma uzandı. Aramıza ise bir yastık girecek kadar mesafe bırakmıştı. Sağa dönük olan bedenimi ona yani sola doğru döndürdüm. O sırt üstü uzanmış karanlık tavanla bakışırken ben ise sadece ay ışığı vuran okyanus gözlerine odaklanmıştım.
"Sebebini de hissettin mi peki?" Biraz daha geriye doğru çektim bedenimi.
"Hissettim Deva onu da hissettim." Yorgunca bir nefes çekti içine. "Düşüncelerin... Çok düşünüyorsun."
"Neyi düşünüyorum bu kadar çok biliyor musun?" Başını iki yana salladı, bildiği halde bilmediğini iddia ederek. "Hayatımın merkezine koyduğum insanların ihanetleri." Birkaç saniye duraksadım. "Daha önce hiç ruhum bu kadar acımadı çünkü." Derince yutkundum bu kez. "Ama yemin ediyorum ki canımı da ruhumu da en çok sen acıttın Özgür... Ben seni anneme anlatmışken sen bir saniye bile düşünmeden beni yalnız bir başıma bırakıp terk ettin. Ne için peki?" Fısıltılarımın ağırlığı bir bir battı içime.
"Aklım, fikrim, zikrim senken benim seni terk etmem o kadar kolay mıydı Deva?" Devam etmesine izin vermedim.
"Sakın Özgür! Sakın bir daha aynı şeyleri yapma. Unutma, ardında bırakıp gittiğin o küçük kız yok. Sözlerine güvenimi sen kendinle götürdün. Sen geldin ama güvenim asla..." Gözleri hala tavandaydı, gözlerim okyanus gözlerindeyken.
