Querencia • Jikook

"Gidebilir miyim?"

Selaam~

İyi okumalar:"

°°°°°

Yazarın Ağzından

Jimin kapıdan gelen hafif gıcırtıyla uyandığında hava henüz yeni aydınlanıyordu.

Neden uyandığını anlamaya çalışırken merdivenden duyduğu seslerle yattığı yerden doğrulup kendine gelmeye çalıştı.

Evde sadece Jungkook ve kendisi vardı. Başka biri girmiş olabilir miydi?

Jungkook'un gece geç geldiği için bu saatte uyanmayacağını düşünerek yavaşça yataktan kalktı.

Az önce uyanmasına sebep olan sesin bir kapı sesi olduğuna emindi.

Sessizce kapıyı açtığında aşağıdan çok da yüksek olmayan konuşma sesleri geliyordu.

Jimin bu saatte ne olabilir diye düşünerek merdivenin başına adımladığında Seokjin'in de burada olduğunu anlamıştı.

Yakınlaştığında konuşulanları daha iyi duyuyordu.

"Ne dediğinin farkında mısın sen hyung?!"

Jungkook'un sinirle ama çok da yüksek tonda olmayan sesiyle konuşmasına Jin de aynı tonda cevap verdi,

"Evet Jungkook. Adamların elinden kaçmış ve yakalanmak üzere olduğunu anlayınca intihar etmiş."

Jungkook sinirle volta atmaya başlayıp elini saçlarından geçirdi.

"Silahı nereden buldu bu adam?! Tanrı aşkına nasıl bu kadar dikkatsiz olabilirler?"

"Muhtemelem adamlarından birinin silahıydı. Buna neden bu kadar sinirlendiğini anlamıyorum zaten ona yapacağın şey bu değil miydi?"

Jimin duyduklarıyla iyice meraklanmıştı. Ne oluyordu?

"Lanet olsun o sikiğin ilk fırsatta bunu yapacağı belliydi."

"Peki çocuk ne olacak? Zaten ona çok kötü davrandığını biliyorduk. Senin yanından alma çabasına bile girmedi."

"Yaşayan başka bir akrabası yok. Ne yapacağım bilmiyorum."

"Onu artık bırakabilirsin Jungkook. Zaten hiçbir şeyden haberdar olmadığını bilmiyoruz."

Jungkook oflayarak kendini koltuğa attığında Seokjin de kısa bir görüşürüz mırıldanıp evi terk etti.

Gecenin köründe uyanmıştı ve fazlasıyla yorgundu.

O sırada Jimin olduğu yerde donmuş duyduklarını anlamlandırmaya çalışıyordu.

Amcası ölmüş müydü?

Daha kötüsü gerçekten hiç mi umursamamıştı onun tehlikeli bir adam tarafından alıkoyulmasını?

Bu düşünceyle kendini ilk defa hiç olmadığı kadar yalnız hissetmişti.

Sanki amcasının öldüğünü öğrenince değil de onun için gerçekten değersiz olduğunu öğrenince kendini gerçekten kimsesiz hissetmişti.

Onun hiçbir zaman kimsesi olmamıştı.

Yaşadığı şokla yerinden oynayamazken gözlerinden akan yaşların farkında değildi. Sanki gözünün önünde bir perde vardı ve ilerisini görmesi engellenmişti.

Ne yapacağını bilmeyen Jungkook dışarı çıkmaya karar verip sinirle oturduğu yerden kalkıp arkasına döndüğünde merdivenin başındaki bedeni gördü.