Bir fırtına!
Kopan yalnız ben...
Okyanusun siyaha döndüğü yerde,
Güneşin saçlarına tutundum...
Boşlukta, sıfır nefes!
Buz tutan bedenim...
Ayın sakladığı karanlık yüzünde,
Kızıl gökyüzü, limanım oldu...
Hissizlik!
Ayak ucundan alnıma...
Beyazdan beyaz kar üstünde,
Yanan sayfaların ateşinde ısındım...
Duyuyorum!
Şelale sesi, öyle hiddetli...
Alev alev kumların üstünde,
Suyun, ölüm serinliğine serap oldum...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalb-i Mahzun (şiirler) ---TAMAMLANDI---
PoetryBir konserde yırtarcasına boğazı, Dağ ötesine duyuracak şarkıyı. Nakaratında düğümlenen ses ile, ''Nereden bilirdim sevenler ağlarmış"...
