Gece öyle bir mucize ki, kimi huzurla umuda, kimi çaresizlikle kedere sarılır. Kimi sevgi ile aya, kimi korku ile karanlığa. Kimi dertten, kimi duadan kaleme sarılır.
Mucize gecede midir yoksa yalnızlıkta mı? İnsanı kendisi ile baş başa bırakan yalnızlık. Karanlıkta işini yapamadığı için mi gece uyudu insanoğlu, yoksa kendisi ile olan savaştan kaçtığı için mi?
Uyumak her türlü savaştan kaçmanın en kolay yolu değil mi zaten?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalb-i Mahzun (şiirler) ---TAMAMLANDI---
PoesiaBir konserde yırtarcasına boğazı, Dağ ötesine duyuracak şarkıyı. Nakaratında düğümlenen ses ile, ''Nereden bilirdim sevenler ağlarmış"...
