AĞANIN KÜÇÜK KARISI🥀

34 bölüm

Arin'den...

Hepimiz kahvaltı sofrasına oturmuştuk.
Tabiki cihan'la sevgiliside.
Hepimiz sesizdik.
Eskiler aklıma geldi bu avluda hepimizin gülerek oynaması.
Büşra annenin düşeriz korkusuyla peşimizden koşması babamla ciwan babanın terastan bizi izlemesi.

Çocukken herşey daha güzeldi.
Büyünce acılarımızda büyüdü.

Düşüncelerimi bölen telefon sesiydi.

- kusura bakmayın baba izninizle açayayım mı?.

+ aç kızım ne sorarsın.

- tamam.

Masadan kalkıp hemen telefonu açmıştım cihanın gözü bendeydi.
Ama neden?
Hemen telefonu açmıştım arayan cemal abimdi.

..Efendim abi.

Sesi titriyordu.

.. Arin,gü-l

..abi ne oldu gül yengem'e

..merdivenlerden yuvarlandı bir şey olmaz dimi ona arin.

Abim ağlayacak gibiydi.

..abi merak etme bir şey olmaz ben hemen oraya geliyorum tamam mı?
Bekle beni.

..tamam ama çabuk ol.

..tamam.

Hemen masaya doğru gitmiştim
Bu durumu nasıl açıklayacaktım ki

Yanlarına vardığımda ciwan baba soru sormuştu.

-kızım ne oldu?

+ baba...şey olmuş gül.

-Ne olmuş kızım Gül'e.

+ Ne oldu? Kızım güle söyle.

+ arin söylesene ne oldu.

Cihanda dayanamayıp bana soru sorunca bende hemen söylemiştim.

- gül bayılmış.
Aniden ağzımdan çıkmıştı.

- Ne diyorsun kızım tamam kalkın

Herkez yemek sofrasından kalkmıştı çok endişeliydim lütfen bir şey olmasın kardeşime.

"Ağlama iydir o gül güçlü kızdır"
Cihan söyleyene kadar ağladığımın bile farkında değildim sadece başımı salamakla yetişmiştim. oysa ben ne çok şey için yetinmiştim.

Herkez arabaya bindiğinde boran abi konuşmuştu.

"Oda mi gelecek? cihan karının ailesinin yanına "

Yapmaz değil mi? O kadını ailemin içine kadar getirmez değil mi?

"Rojin sen in biz 2 saat'e geliriz"demişti Cihan.

Yapmadı.

Rojin ağzını yayarak konuşmuştu.

"Yaa ama bende gelsem ne olur ki".

Çok şey olurdu.söyleyemedim zaten kimsede dinlemezdi.

" uzatma işte gelme diyorsam gelme karımın ailesinin yanına seni götürmem".

Sahi hatırlamışmıydı karısı olduğumu?.
Çok geç değilmiydi.

"Aman iyi be".diyip kapıyı çarpıp konağa girmişti.

Ben cihan bide boran abi bir arabaya binmiştik.

"Nasıl olmuş gül iyi mi?" Diye sordu boran abi.
Aynadan cihanla göz göze geldik bana ait olmayan o müptelası olduğum kahvelikler.

"Bilmiyorum abi hastaneyiz gelin dedi cemal abim."

Arabayı bu sözlerden sonra bir sessizlik kaplamıştı.

Hastaneye varmıştık.
Arabadan indiğimde boran abi önden gitmişti.

Elimin üstünde bir bası hisetiğimde oraya döndüm.
Cihan elimi tutuyordu.

Tutamazdı.

Sevmediği karısının elini tutamazdı.

Elimi hemen ondan çekmiştim kim bilir o ellerle kimin tenine dokunmuştu o eller haramdı.

Asansöre bindiğimizde hala sesizdik bu benim için iyi bir şeydi en azından sesi
Bana o kadar etki etmezdi.

Boran abi bize mesaj yoluyla oda numarasını atmışı bizde hemen oraya doğru gittik.

Odaya girdiğimde cemal abim gülüyordu gül yengem ise ağlıyordu bu ne çelişki arkadaş.

"Yenge iyimisin? Ne oldu?"Diye sordum.

Bana dönüp gülümsedi.

"Teyze oluyorsun arin"
Dedi.

Ordan cemal abim söze girdi.

"Ne teyzesi o hala olucak"

Onlar kendi aralarında kavga ederken ben sadece biriyle göz göze gelmiştim.
Oda cihandı.
Ağlıyormuydu o
İlk kez kocam Ağlıyordu.

Çünkü dayı olmuştu.

Ben ise hala olmuştum teyzede diyebiliriz tabiki.

Cihan bana doğru tam döndüğünde birden  bana sarıldı.

Kocam bana sarılıyordu.

Kocam ilk kez bana kendi isteğiyle sarılıyordu.

Yigenim gelmeden mutluluk getirmişti...