AĞANIN KÜÇÜK KARISI🥀

38 bölüm.

Artık eskisi gibi olmayacaktı hiç bir şey eskisi gibi olmayacaktı.
Planım işe yararsa en kısa zamanda hem cihandan hemde o kadından kurtulacaktım.

Boran ağabeyin odasından dışarı çıktığımda cihan sinirli bir şekilde eskiden bizim odamiz olan şimdiki benim odama giriyordu.

Giremezdi.

Hangi hakla girmeye cüret edebiliyor anlamıyordum.

Hemen odaya doğru seri adımlarla yürümeye başladım.
İçeri girdiğimde dolapta kasanın şifresini giriyordu.

Benim odamda kasa mi? Vardı.

Kızmayın görmemiş olabilirim canım çok doğal..neyse.

"Neden buradasın cihan ağa"
Bana dönmeden cevap vermişti.
Haspam çok önemlisin de sanki.

" bir belge var onu arıyorum arin ki odama girerken sana soracak değilim"
Bu kendini ne sanıyordu tabikide soracaktı,burası onun odası değildi bu hakkı bir çok sey yaparak kaybetmişti zaten.
" soracaksın cihan ağa burası benim odam giremesin, girmiceksin ha olurda işin oldu benden izin alacaksın"
Ayağa kalkmış ters ters bana bakıyordu yüzünde en son alaycı bir sırıtıma belirdi. Gereksiz.

" eskiden bu odaya gelmem için ağlayan arin'e ne oldu gelinağam"
Yok oldu,yok ettin...
" tarih oldu ağam tarih bir daha seni odamda görmeyecem cihan ağa .nede olsa misafir konumundayim Artık ben gidince sevgiline nikah kıyar bu odaya getirirsin"
Bunları söylerken gözünün içine bakıyordum.
Derince yutkundu ve gözlerini benden kaçırmaya çalışıyordu.

" ya gidemesen arin, burda kalırsan o zaman ne yapacaksın?"
İlk kez bana karşı bu kadar ılımlı bir cümle kurmuştu.ses tonu bile farklıydı ama kimin umurunda bir düşüneyim... hiç kimsenin tabiki.
" Bu odada tek başıma çürür yine sana boyun eğmem cihan ağa ki, böyle bir ihtimal olmayacağı için düşünüp kendimi yoramaycağim. şimdi odamdan çıkarsan sevinirim. sevgilinin sesini duymak isticeğim son şey bilde değil".
Yavaş adımlarla kapıya doğru ilerlemişti ama ben bu sözleri söylerken omuzları düşmüştü ve gözlerindeki hüzün beli oluyordu. kesin dahada oynamak istediği ve kırmak istediği için üzülüyordu.başka türlüsü imkansızdı zaten, benim zannımca.

Odama bir kaç saniye daha göz gezdirirken sonra dolabın kapağını kapatıp aşağı inmek için kapıya yöneldim.

Aşağı doğru indiğimde avluda bir kız vardı ama tam göremiyordum bu rojin değildi.
Yüzünü bana dönmesiyle bunun Esra olduğunu anladım.
Gülümsüyordu bana doğru koşup hemen sarıldı. bende tebessümle ona karşılık verdim.kendi derdimin arasında onu nasıl unutmuştum aptal kafam nasıl aklımdan çıkmıştı ki.

" iyimisin Esra özür dilerim seni kurtaramadım" söylediği şey afalamama sebep olmuştu.

" ağam kurtardı beni Allah ikinizdende razı olsun gelinağam"
Cihan mi? Yardım etmişti.
Bu konuyu sonra öğrenirdim şu an önemli olan esra'nın kurtulmuş olmasıydı.

" gelinağam, cihan ağam dedi ki artık konakta kalacakmışım seninde izinin varımdır?"
Neden olmasaydım ki hem bu konakta çok yalnızdım Esra yalnızlığıma ilaç gibi gelirdi.

" bir şartla evet derim bana gelinağam deme arin de abla de ne bilim bir şey de ama gelinağam deme olur mu?"
Kara gözlerindeki mutluluk görülmeye değerdi Allah hiç bir kızı ailesiyle sınamasın inşallah.

" tamam geli- abla" elleriyle oynuyordu daha küçüktü kıyamazdım ki ben sana güzel kız.
" ha şöyle şimdi gel bakalım ilk önce benim odamın yanındaki odayı sana hazırlatayım sonra beraber alışverişe gideriz olur mu? güzelim"