CSP#1: Behind That Mask

Chapter 5

Chapter 5: 𝙿𝚘𝚕𝚊𝚛𝚘𝚒𝚍

Tiningnan ko ulit ang bagay na binigay niya sa akin. It's a Polaroid... Picture ko iyon at ni Lucas na nakatingin sa isa't isa habang inaalalayan niya ako.

Kuha iyon sa beach kanina nang mamanhid ang paa ko. Ang ganda ng pagkakakuha niya, parang pinagplanuhan talagang ishoot.

Kita pa yung sunset sa likod namin. We look like a Couple- Hey! Why are you smiling huh?

"Bye! don't let Kuya see it. Panigurado kukunin niya 'yan. 'Yan na ata ang pinakamagandang kuha ko kaya ingatan mo." saad niya saka tumalikod at umalis. Pinakamagandang shoot mo pala edi sana tinago mo nalang diba? But infairness, ang fanda naman talaga ng kuha niya. Magpho-photography ba siya?

"Ohmm." I smiled awkwardly.

"Oo... Ganda ng background, sunset." I faked a smile once more. It was so awkward that I'm talking alone now that Aena left! Geez!

The fact na nagsasalita ako mag-isa ay nakakuha ng atensyon ng ibang tao na dumadaan. I stopped when Lucas approached me when Aena left.

"What's that? What did she gave?" Nagulat ako ng bigla nalang siyang magsalita sa likuran ko.

Agad kong tinago yung picture na kuha ng kapatid niya sa bulsa ko. Nginitian ko siya na parang walang nangyari.

"Wala naman." He raised an eyebrow.

"Bakla ka ba?" tanong ko. Taray kasi siya ng taray. 'Di ba siya nahihilo kakatirik sa mata niya? Tapos ang sungit-sungit niya pa kaya mapagkakamalan talaga siyang bakla.

"Excuse me?" he said sarcastically.

"Dadaan ka?" Pamimilosopo ko naman rito. I pressed my lips together when I said my thoughts outloud.

"Tss." tugon niya naman saka umirap ulit. Napanguso nalang ako. Nagsimula na siyang maglakad.

"Let's go." saad niya.

"Saan tayo pupunta? Akin na 'yong bag ko. Uuwi na ako." saad ko.

"Ihahatid na kita. Baka sabihin mo niyaya ka namin tapos hindi ka man lang mahatid." saad niya.

"Hindi naman ako gan'yan mag-isip." saad ko at sinabayan siyang maglakad.

I appreciate that his making a small steps para intayin ako. I smiled.

He looked at me. Curious.

"Why are you smiling?" tanong niya. Umiling nalang ako at sinabing may naalala lang. Baka sabihin niya pang assumera akong sinasabayan niya ako maglakad.

Nakarating kami sa bandang puro buhangin na at dagat nalang ang makikita.

May path walk naman pero nagpumilit siyang dito nalang daw sa buhangin. Since naputol ang pagmumuni ko raw kanina.

"I guess... Magkatabi lang tayo ng unit?"

Patanong kong sabi sa kanya. Siya kasi yung nakita ko kanina na lumabas sa isang unit roon.

"What?" tanong niya.

"Watawat," pabulong kong sabi.

"Can you please be serious?" saad niya na para bang naiinis na kaya naman nanlaki ang mata ko. Nasabi ko pala ng malakas. Nakagat ko ang labi ko sa kahihiyan. Anong ginawa mo?

"Sorry," I said awkwardly. Saka ngumiti rin ng awkward.

"I said... Magkatabi lang tayo ng unit." ulit ko.

"Yeah I gue-sss " bigla siyang nahinto dahil sa isang ibon na dumapo sa balikat niya.

"What the hell is this?" kunot noong tanong niya. Kinuha ko iyong ibon sa balikat niya. It's Green!