CSP#1: Behind That Mask

Chapter 12

Chapter 12: 𝙸 𝚕𝚘𝚟𝚎 𝚢𝚘𝚞 𝚝𝚘𝚘

He still insist to cook me a pasta at nandito kami ngayon sa kitchen nila. May tingi nito sa ibang grocery store eh. Yung ready to cook nalang na pasta.

Kinuha ko ang tinidor at kumain nalang dahil nagugutom na talaga ako kanina pa. Nawala lang ata yung gutom ko dahil sa mga nangyari kanina.

"Uhmm..." rinig kong panimula nito mula sa kabilang bahagi ng lamesa. Nag-angat ako ng tingin at nakita siyang naka sandal ang mga kamay sa lamesa at nakatingin sa akin.

"I'm really sorry for what happend earlier." saad nito. Tumango lang ako at hindi na nagsalita pa dahil pahahabain ko lang yung conversation pero ang kulit niya at hindi ako makakain ng maayos.

"Hey... Are you mad?" malumanay na saad nito.

"I'm not mad... But I'm hungry." saad ko. Nagbabanta. He bit his lower lip and nod.

I continued eating my food at hindi na naman na ako nito inabala pa. I saw him sit on the chair in front of me saka nangalumbaba.

"Sorry." saad nito. Kinunutan ko ito ng noo saka sinamaan ng tingin.

"What?" inis na tanong ko dahil kumakain eh nang-iistorbo. Ayoko talaga ng iniistorbo ako habang kumakain lalo na kung gutom ako. Kahit sa inyo pa galing yung pagkain basta gutom ako eh magkakaroon talaga ng giyera.

"Sorry." saad muli nito. Mas lalong nangunot ang noo ko sa mga pinagsasasabi nito.

"Stop it." I warned. 

"Sorry," he repeated. I groaned inside of my head in annoyance. I sighed heavily before speaking. 

"Lucas... " pagbabanta ko.

"Sorry." he said again... Onti nalang masasapok ko na to.

"Babe..." I said. 

"Sor-" napangisi ako nang matigilan ito. Nagtaas ito ng kilay saka mapaglarong ngumisi.

"What?" he asked. 

"Sorry." I said apologetically. Like I didn't mean it.

"Say it again," he commanded. Ano ka gold?

"Sorry?" I said mocking him.

"Princess..." he said. 

"Sorry." I said and laughed at his reaction when it was almost crumbled. I continued eating.

"What's your problem ba kasi? Sorry ka ng sorry," inis na sambit ko.

"You look mad, furious, irritated, annoyed, and... Hungry." he said. Binangit lahat ng salitang pwedeng magfescribe sa akin ngayon. Kinunutan ko siya ng noo at tinarayan.

"At the same time... Cute and pretty," he added. Mas lalong nangunot ang noo ko sa mga dinagdag niya. Pero deep inside gusto ko nang magwala sa kilig. Kung hindi lang ako nakakapag pigil ay baka nalaglag na ako sa upuan na to.

"Manahimik ka nga. Kumakain yung tao eh" inis na saad ko. He just chuckle... Ito nanaman tayo sa hagikhik niyang nakakaakit ang datingan. Tama kana Lucas, sumosobra kana.

"Can I court you?" Seryosong tanong nito. Doon na ako muntik mahulog sa kinauupuan ko. Nabulunan pa ako kaya naman nagpakuha ako rito ng tubig na siya namang agad nitong ibinigay sa akin. 

I took a big sip on it and calm myself. I looked at him annoyingly. 

"Isn't it too fast? We just met this month." natatawang saad ko ngunit hindi ito tumawa kaya tumikhim ako. 

"That's if... It's okay with you. I can wait Steph." he said.

"Ano yan? Love at first sight? Sus walang ganon." saad ko pa. 

"This isn't love at first sight... " seryosong saad niya kaaya naman napaseryoso rin ako. 

"I like you for almost 5 years..." pag-amin nito na ikinataka at the same time ay ikinabigla ko. 5 years?

"5 years?" he nod.

"So... You knew me all this time?" tanong ko. He nod again. Dapat na ba akong kabahan dahil may stalker ako? Wait stalker ba siya? Kilala niya ako matagal na pero hindi ko siya kilala?

"H-How?" tanong ko rito. Bigla naman itong natigilan sa tanong ko. 

"This is not the right time to talk about it. Mahal kita, iyon ang mahalaga." saad nito. Para naman kaming highschool nito... 

"Stalker?" tanong ko saka sumubong muli. 

He nod. 

"Creepy Stalker then," puna ko rito. 

"So I have a handsome Stalker huh?" I said out of nowhere. I saw him hid his grin behind his smile. He has this perfect and kissable lips, parang gusto ko tuloy iyong kagatin. Hindi na pala ako aasa... Kasi may pag-asa pala. I admit, I did hoped that destiny will give me— Us a chance. I admit it also that I started liking him too but, isn't it just too fast?

"Matatakot na ba ako nito?" saad ko. Ganito kasi yung napaoanood ko sa TV... Mag kakaroon ng stalker si girl tapos pag di sumama papatayin siya no'ng lalaki. 'Wag po! Bata pa po ako! 

"Let's get to know each other first... " saad ko.

"It'll be unfair if you know me but I don't know you yet..." saad ko. Bigla naman itong natigilan saka tumango-tango. Bakit? May tinatago ka ba huh? 

"Are you okay?" saad ko. He just nod and gave me a half smile. 

When I finished eating ay inihatid niya ako sa harap ng pinto namin. 

"Can I steal a kiss?" paalam nito na ikinakunot ng noo ko. Naiiling ko itong tiningnan. 

"Why?" he pouted.

"Nakakita ka naba ng magnanakaw na nagpaalam?" asik ko rito. He swayed his head as a sign of NO.

I gave him a smack and smiled. 

"Ganon dapat magnakaw!" pagtuturo ko rito. Bad influence Steph. Saad ko sa isip ko at umiling. 

Tumaas ang kilay nito sa akin at binigyan rin ang ng halik na nagtagal ng limang segundo. My eyes widened as I look at him. 

"At karapatan ko rin na bawiin kung anong nanakaw sa'kin, hindi ba?" saad nito. Napakagat nalang ako sa aking ibabang labi dahil madali niyang nakuha yung logic ko. Matalino. Sigurado akong magiging matalino rin ang magiging anak nami-este niya. Argh!

"Papasok na nga ako Lucas! Ang dami mong daldal," inis saad ko.

"Really? Am I really the one who's 'madaldal' here?" sarkastiko nitong tanong. 

"Ewan ko sayo!" saad ko at akmang papasok na nang yakapin niya ako patalikod.

"I love you." sabi niya na nakapagpawala ng mga 'Mariposa'(paro-paro) sa aking tiyan. 

Humiwalay ito kaya naman hinarap ko itong muli.

Hinalikan niya ang templo ng aking ulo saka ngumiti. 

"See you tommorow My lady, I love you." saad nito. Ehe... Enebe. I love you ka agad... Pero sige. I LOVE YOU TOO. 

❤︎ᴥ︎︎︎❤︎