CSP#1: Behind That Mask

Chapter 9

Chapter 9: 𝙵𝚒𝚛𝚜𝚝 𝙺𝚒𝚜𝚜

"I'll pay with it." saad ni lucas na kakapasok lang sa loob ng girls comfort room. Oh My Gosh! Hindi ba siya nahihiya? 

Bigla namang napatingin sa kan'ya ang babae. Nanlalaki ang mata nitong tumingin sa kan'ya. 

"G-Gavin..." seryosong saad nito.

"Magkano ba?" saad nito. 

"Lucas 'wag n-" 

"Two Million pa ang kulang. Kaya mo ba?" panghahamon nito. So, magkakilala sila? 

"It's just a coin for me," nakangising saad niya. 

"I'll just send it to your bank account. In case you forgotten that I'm wealthier than you. Better think again." saad niya saka hinatak ako palabas. Maraming tao ang kunot noo at may pang-aakusang tingin sa amin nang makalabas kami ng comfort room pero hindi ko na sila pinansin hanggang sa makarating kami ni lucas sa parking lot. 

"Get inside," seryosong saad nito. Natakot naman ako sa ekspresiyon ng mukha niya kaya dali-dali akong pumasok at umupo sa passenger seat. Pumasok rin siya sa sasakyan at may dinial. Nang sumagot ang nasa kabilang linya ay nagsalita na ito. 

"Transfer 3 Million on Lindsay's Bank account as soon as possible." saad niya at ibinaba ang tawag. Nanlalaki ang mata ko siyang tiningnan. 

"Lucas! Hindi mo na dapat ginawa iyon!" iritadong saad ko. Hindi ko na rin naiwasan ang pagtaas ng boses ko.

"Tsaka bakit Three Million? Eh 2Million lang ang utang ko?" singhal ko pa rito.

"Lang huh?" he mocked. He sighed before speaking again. 

"Abuloy ko sa kanya 'yong isang million. Besides that's just a like 25 scents for me." saad niya na sinasabing dalawampu't limang sentimo lang ito sa kanya. 

"Oo nga at 25 scents lang iyon sayo! Pero hindi mo naman ako responsibilidad kaya dapat hindi mo na ginawa iyon!" kalmado pero iritado ko paring saad. Nakatitig lang siya sa akin at nakaawang ang bibig.

"I just wanted to help you." saad nito saka bumuntong hininga. 

"Help me? Tingin mo ba nakatulong ka?" saad ko nang may pag-iingat at mahinhin na boses.

"Hindi ba ako nakatulong Stephanie?" saad nito. Parang may ilang libong boltahe ang dumaloy sa katawan ko nang tinawag niya ang pangalan ko. Ito ang unang beses na tinawag niya ako sa pangalan ko. 

"Why can't you just thank me? A simple thank you will do, My love... But instead of thanking me your throwing rants on me. I just want to hear you thanking me, Stephanie." saad nito na nakapag palambot sa puso ko. Nagsimulang magbadya ang mga luha ko kaya nag-iwas ako ng tingin. 

Sheettt! Ano raw? My love? Tinamaan ka ng lintik, sa lahat ng pwedeng mapansin iyon pa ang napansin ko. 

"Sorry," tanging nasabi ko na lamang. Sinimulan niyang paandarin ang sasakyan at dumiretso na kami sa resort.

Malalim na ang gabi at napag desisyonan naming magpahangin muna sa tabing dagat. It's calming and soothing here. 

I'm sitting on the sand and tracing a heart on it with a wodden stick I bought somewhere. While Lucas was just sitting beside me.

"Sorry about earlier. I should've asked for your permission." saad nito dahilan para maoatingin ako sa kanya.

"H-Ha?" tanong ko. Mahina akong napatawa dahil siya ang nag so-sorry imbes na ako.

"I'm the one who should say sorry Lucas... Sorry If I got mad earlier, I know you just want to help pero problema ko iyon, hindi mo iyon problema. Tsaka baka magalit iyong parents mo. Sabihin palang bago palang tayong magkakilala eh hinihingian na agad kita ng pera diba?" saad ko.