Sevgili Orion
Ailemiz artık yok...
Sen yoksun, Regulus yok, Sirius Azkaban'da ben buradayım. Hiçbir şey yapamıyorum. Sessizce burada oturuyorum ve ölümü düşünüyorum. Çünkü hayatı düşünmeyenler bunu yaparlar.
Değiştirebilseydim bir çok şeyi değiştirirdim.
Ancak şimdi bu son mektubumda buradayız ve artık yapabileceğim hiçbir şey yok.
Cygnus ile berbat bir tartışma yaşadım Orion bana destek olması gerekirken nasıl beni ittiğini görmeliydin. Ailesini kaybettiğini söyledi. Bende ona "bende tüm ailemi kaybettim bunu unuttun mu" diye sordum. Cevap vermedi. Yanıma yaklaşmadı. Kardeşlerin olduğunda onları korursun değil mi? Sanırım bu bizim için geçerli değildi.
Druella bile ondan daha iyi bir kardeş gibi davranıyor. Onu itmeme rağmen gelmeyi sürdürüyor. Sanırım beni anlıyor Orion. Yada ben buna çaresizce inanmak istiyorum. Buraya gelmesini istemiyorum Orion. Buraya kimseyi istemiyorum.
Sadece yok olmak istiyorum. Aynı isimlerimizin geldiği yıldızlar ve yıldız takımları gibi... Yanarak yok olmak. Eskiden olsa bu kadar acınası bir düşünceye sahip olduğum için kendime kızardım. Şimdi ise aklımda başka hiçbir şey yok.
İnanmıyorum Orion yaşananlara inanmıyorum. Dün bir fincan çay ile birlikte odama gidiyordum. Sonra onun sesini duydum Sirius'un "anne sorun mu var? Beni neden farketmedin" diye sordu. Orion ne kadar özlediğimi o an anladım. Oradaydı bana bakıyordu. Eski hali gibiydi. Sonra birden kayboldu. Onun peşinden koştum ama yoktu hiçbir yerde yoktu.
Hepinizi parmaklarımın ucundan kayıp gittiniz ve ben hiçbir şey yapamadım. Regulus'un mezarını ziyaret etmek dışında dışarıyada hiç çıkmıyorum. Burası benim son kez nefesimi verdiğim yer olacak ve ben bu anı iple çekiyorum.
Söylediğim her sözü ve her bakışı hatırlıyorum. Yaptığım her hatayı, her seçimi, kaybettiklerimi hepsini hatırlıyorum. Ama düzeltemiyorum.
Kaybettiklerimi geri kazanamıyorum. Artık bunu istemiyorum. Bu dünyadan ayrılma vaktim çoktan geldi. Biliyorum ki tüm bu ev ve servet bir gün Sirius'un olacak ve onun küçük kızının şimdilik bu kadarı yeterli. Önemli olan bu. Çektirdiğim tüm o acılar için kefaret olamaz ama belkide işe yarar.
Sirius'a inanıyorum Orion onun suçsuz olduğuna. Bir gün o lanet olası yerden çıkacak ve kızına kavuşacak. Mutlu olacak buna tüm kalbimle inanıyorum. Sadece ben o zamanı göremeyeceğim. Bu sorun değil. Zaten ben bunu haketmiyorum. Belkide burada o hakettikleri hayatı yaşarlar. Mutlu olurlar...
Gökyüzünde ki yıldızlara, derin bir yara olmasına rağmen hala atan kalbime yemin olsun ki sizi sevdim. Seviyorum ve seveceğim.
Hoşçakal Orion belki yeniden görüşürüz.
Walburga Black
13.01.1985
