AşK SaTıN AlıNıR Mı?

4. Bölüm

Merhabalar Arkadaşlar. Hikaye yazasım gelmiyor çünkü hikaye okuma, oy, yorum çok az. Lütfen okuyun, oy verin ve yorum yapın. Elinize yapışmaz. Her şey bedava

~~~~~~

Göz altları mosmor olan Aslı bütün gece uyuyamamıştı. Gözleri kapansa bile ruhu hala uyanık kalıyordu. Saat 6 olurken hava yavaş yavaş aydınlanıyordu.

Sattlerce oturup düşünmekten sıkılmamıştı. Birsüre oturdu öylece. Annesinin seslerini duyunca yerinden kalktı. Kahvaltı hazırladı. Annesi ile göz göze gelmemeye çalışıtı. Kahvaltıda iken dayanamadı ve konuştu.

" Anne. Lütfen beni sevmediğim bir adama verme. " Yalvaran bakışlarıyla annesine bakıyordu fakat annesi onu umursamıyordu. " Sen beni anlamazsan kim beni anlayabilir ? Anne. " Annesi sessiz bir şekilde kahvaltı yapmaya devam etti.

Onun bu davranışlarına sinirlendi Aslı. Birden ayağa kalktı. Sinirli ve sert biş sekilde baktı ve konuştu. " Ben o adamla evlenmek istemiyorum. " Sesi duygulu çıkmıştı. " Aslı otur. " Bunu duyan Aslı fenâ halde sinirlenmişti.

" Oturmayacağım. " Annesinin sinirden gözüken damarı belli oluyordu! " Aslı otur. " Tekrar aynı sözü söyledi. Aslı kafayı yedi. Bağırarak konuşmaya başladı.

" Ya sen ne biçim bir annesin! Kızını büyütüp şerefsiz birine satıyorsun! " Annesi bir şey söylemedi." 9 ay beni karnında taşıdın anne. Sokaktan bulmadın ki beni. Neden bana kötü davranıyorsunuz? "

Aslı 'nın sözü biter bitmez annesi öfkeyle sandalyesinden kalktı. Kızının yanına hızlı bir şekilde vardı. Kızının bileğini sertçe tuttu ve kızına baktı. Sinirden belirginleşmiş damarlar Aslı 'nın korkusunu arttırmıştı.

" Bana bak. Bir daha sözümün dışına çıkarsan seni mahvederim. " Bileğini çeken ama kurtaramayan Aslı korkmuş gözlerle annesine baktı. Aniden kendine gelen cesurluk hissi ile annesinin elinden bileğini kurtarmıştı.

Bu sefer çok yüksek sesle bağırarak konuştu. " Ben o adamla ev-len-me-ye-ce-ğim. Bu kadaar! " Annesi duyduğu sesle kulaklarını kapatmıştı. Aniden odaya babasının girmesiyle ikilinin gözü ona kaydı

Bu sefer cidden korkmuştu Aslı. Babası sert,hızlı ve ses çıkararak kızının önünde durdu. Pat! Kızına sert bir tokat attı. Bu tokatla göz yaşı gözünden firar etmişti. Gözlerinden akan yaşlarla beraber babasına döndü.

Birden babası kolunu tuttu ve sert bir şekilde yürümeye başladı. " Nereye Bey? " Annesi bile panikledi. Yaman Bey kızını çekiştirirek mutfaktan çıktı. " Bırak beni. " Kızı sadece çığlık çığlığa konuştu.

Kapının önünde duran baba kapının kilidini açararak kızını içeriye fırlattı. Ardından içeriye girdi ve kızının kolunu tutarak onu götürdü. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordu Aslı. Kim bilir babası ona ne yapacaktı?

Zindan vardı bildiğiniz. Kapıyı açan baba hiç acımadan kızını fırlattı zindana. Hala ağlayan kız bir taraftan da babasının kolunu tutarak bağırdı. " Bir gün hayatın benim elimde olacak ve bana yalvaracaksın! " Kolunu çekerek kurtaran baba zindanın kapısını kilitledi.

Kızına sinirliydi ama sırıtarak baktı. " Boş hayallere girme Aslı. Sende bende biliyoruz böyle bir şey olamayacağını. " Duyduğu sözlerle sanki başından kaynar su dökülmüş gibi hissetti Aslı. Yaman Bey depodan çıktı ve kapıyı kilitledi.

Aslı zindanın içinde gezinerek kendi kendine konuşmaya başladı. " Neden böyle iğrenç bir babam ile annem var? Neden neden nedeen? " Gözleri yaşlarla doldu ve aktı. Hıçkırmaya başladı yine. Göz yaşlarını sildi. İzin vermiyordu akmalarına ama akıyorlardı hâla.

" Ne olacak şimdi Bey? " Dedi kocasına. Kocası sinirle oturdu sandalyesine. Dimdik duvara bakarak bir şey düşünüyordu. Ayakta olan karısı ise onun arkasına geçerek kocasının sırtına masaj yapmaya başladı. " Yarına kadar kilitli kalsın orada. Yemek ile su vermeyin. Vermeyin ki aklı başına gelsin. "

Karısı gülümsedi. Kızına karşı gram sevgi hissetmiyordu. " Sen nasıl istersen öyle olsun. " Kocası gözlerini kısarak düşünmeye devam etti. Bir an sırıttı. Çünkü zengin olacağını düşünüyordu. Kocasının sırrıtığını gören Meral Hanım 'da sırıttı.

Evin iki büyük salonu vardı. Bir tarafta erkekler diğer tarafta da kızlar eğleniyordu. Aslı ise saatlerce zindanın içinde bağırmış, çağırmış, oturmuş, düşünmüş ve uyuya kalmıştı. Uyandığında evden çalgı sesleri geliyordu. Sadece çalgı değil bunun yanında eğlenen insanların sesleri de geliyordu.

Dansözlerin ortada oynamasıyla alkışlıyordu erkekler. Savaş ise çok heyecanlıydı çünkü ertesi gün evlenecekti. Müzik ile ortada oynayan kadınlarda mutluydu. Burada sadece eğlenmeyen Aslı idi. Onun dışında evdeki herkes gülüyor, oynuyor, kahkaha atıyordu.

Saatlerce ağzından tek lokma bile geçmemiş olan genç kızın başı ve midesi ağrıyordu. Yerdeki minderin üzerine uzanmış kıvranıyordu. Aynı zamanda su içmemişti. " Su " diye sayıklıyordu.

Bir anda kilit sesi duyunca yerinden kalkıp oturdu ve kapının açılmasını seyretti. İçeriye giren kişi onu görmesin diye kapıyı kapattı. Aslı şaşırdı. " Kimsin sen? " Etrafta ses duyulmadı. Ayağa kalkan genç kız zindandaki demirliklere tutundu ve karanlığa baktı.

" Sana diyorum. " Hala ses duyulmadı. " Kimsin bilmiyorum ama lütfen beni buradan kurtar! " Yine ses duyulmadı. Aslı sinirlendi. " Cevap versene! Lütfeen. Bana yardım et! " Birden konuşma sesi duydu Aslı.

" Seni kurtaracağım Aslı. Merak etme. " Bu bir erkek sesiydi. Aslı şaşırdı. Bir an bu kişinin Savaş olduğunu düşündü ama Savaşın sesi böyle olmadığı için düşünmekten vazgeçti.