A new story

Chapter 3

Medyo naguguluhan ako doon sa sinabi ni kuya ah. Pero hind ko na lang siya pinakinggan, dinala ko parin yung babae sa clinic.

Mga labing limang minuto lang ang lumipas ng buksan ng nurse ang pinto at papasukin ako.

Tiningnan ko agad yung kamay nung girl at muka namang maayos na.

"Kumusta? Ayos na ba? Di ba masakit?" Alalang tanong ko sa kanya. Nakahiga lamang siya sa kama.

She nodded but i notice a fear from her eyes.

"Is there a problem? Ahm.... I know its not my problem but i want to know what is the cause that accident?" Mahinahong tanong ko sa kanya.

Kita ko ang pagiwas niya ng tingin sakin. Napalingon ako sa pintuan ng makita si Max na palapit sakin. Nginitian ko lang siya at itunuon ko lang ulit ang atensyon sa pasyente.

"Its okay if you're not comfortable. But from now on, you can open-up to me. Im willing to listen. And remembered this day that im your new friend. Its okay for me like that.." Lumapit ako habang hinahawakan  amg kanyang kamay.

I nodded to her as an answer that no one will harm her. She nodded also and tapped my shoulder.

I faced her again. I saw a hesitation in her face, either I really really want to ask her. But I keep my mouth shut. She need rest, so maybe later.

Pinayagan na rin siya ng nurse na umalis kasama namin dahil mababaw lang yung sugat niya. Sabay-sabay kaming tatlo na lumabas. Ako, si Max at si? Di ko pa pala naitatanong yung name ni ate gurl.

"Ahm?..... May I know your name first? Hehe.. I already said to you that I'm your friend but even your name I dont know." Tanong ko sa kanya habang naglalakad.

"Its okay. I am Yellowbelle Lincoln." She simply said.

Ang lakas maka-social ng name ni ate gurl. Flower na,  pang americana pa ang apelyido. Ganern.

Ang ganda ng name niya actually. Nalaman ko rin na classmate pala namin siya. Siya pala yung transferre samin. Absent kasi ako nung nagpakilala siya di naman sinabi ng bruhilda kong frieny.

Binilisan na namin ang lakad dahil malapit na ang next period namin. Lakad-takbo ang ginawa namin dahil malayo ang clinic sa room namin.

Mabilis ang takbo nung dalawa habang ako ay nahuhuli dahil sa liit ng biyas ko. Malayo ang distansya ko sa dalawa ng may humila saakin.

Tinakpan agad niya yung bibig ko at dinala ako sa dilim. I dont know exactly my location dahil madilim talaga.

Wala na akong nakikitang liwanag ng bitawan ako ng humila saakin.

Shit ano ba toh?! Tegiboom boom na ba? Agad-agad? Wala naman akong kasalan ah para kidnapin eh.

Napaupo ako sa sahig ng bigla na lang akong itulak. Nanginginig ako sa takot dahil hindi ko talaga siya kilala at baka kung anong gawin niya sakin.

Marami pa akong kailangang gawin sa mundo. Baka naman, walang ganyanan. Gusto ko pa makapag-tapos  ng pagaaral, makapagtrabaho, successful at syempre magka-jowa at mg mga junakis noh.

Narinig ko yung mga yapak na papalapit sakin. Hinawakan niya yung kamay ko. Sunod ay hinaplos-haplos yung buhok ko. Ganon din sa mukha.

Napaka-lambot ng kanyang kamay, parang babae ba? Wait? Type ako ng kapwa ko?! Oh my?! Talaga?!

Parang di ko ata likey ito. Mga sis di ako talò sa kapwa ko. Jusko!, di pwede, kikidnapin ako para lang galawin? Ng kapwa ko BABAE?! Oh my talaga.

He cleared his throat. And i guess, his not a girl. Malalalim at may pagkahusky yung pag-ubo niya. Mabango pa siya. Parang familiar nga sakin pero di ko alam kung saan ko na naamoy.

"You forgot me already. Nakakatampo ka? Hindi pa naman ako natanggap ng ibang klaseng sorry. Gusto ko yung kakaibang sorry. Yung tipong two letters pa lang, mapapa-" apology accepted" ganon dapat." He whispered in my ear. With matching smelling my neck up to hair.

Kaloka ang frogie. Grabe di ko kinaya si kuya. Dagdag pa ang ganda ng boses niya. Malaglag panty talaga.

Alam mo yung tipong gusto mo na lang matulog at kalimutang kinidnap ka. Ang ganda ng boses niya, pang-ringtone na.

And bakit may pa "ibang klaseng sorry lng ang tinatanggap ko" eh sorry lang naman ang alam ko. Maliban lang kung tagalog. Eh ano naman kaya yun noh.

"S-sino ka b-ba h-ha? Ano ang kailangan mo? Wala naman akong kasalanan sayo? Bakit?" I asked that person who still smelling my hair  in the back.

Tumigil siya sa ginagwa niya. Naglakad siya sa kung saan at nakarinig ako ng silya. At tumapat sa harap ko.

Mukang umupo ang mukong. Inangat niya yung mukha ko. Wala parin akong makita kung sino iyon. At panigurado ako na hinahanap naako nila Max.

"You know me love, but try to think and captured me in your memory. I been miss you so much my misis.... Collins. I really miss you so much. Can i kiss you right now?" He said before standing and pull out the chair.  I even heared his foot step away from me.

I guess he going to left me here. I dont know what to do. I need to escape here. At kung sino mang kinginang kumag yan humanda siya sakin. Babalatan ko siya ng buhay(kahit pogi siya char).

"Hoy gago! Anong i know you, eh di nga kita kilala talga. At may pa Misis pa ang peg ha. As you wish that im going to marry you." Pasigaw kong sabi sa kanya habng paalis.

Aba mga sis ang lakas ng amats niya. Misis agad? Eh di konga kita yung pogi-appeal niya.pero pwede narin siguro. Hehe

Tumayo nalang ako at tumakbo na palabas. Buti na lang at mukang hindi kalayuan sa room. Tapos na yung subject nang abutan ko yun. Palabas na ng room si teacher. Agad naman akong tumabi doon sa dalawa.

"Ms. Ramos, why are you late? Tapos na discussion namin. Para makahabol ka, sumunod ka sakin sa faculty doon na lang kita pagte-take ng exam." Tawag sakin ng guro.

Kasalanan mo toh asshole. Kung di mo lang ako dinammpot di sana ako late. Bwisit ka talga!!!! Humanda ka kapag nakita ko yang mukha mo basag yan sakin,

Eto ang ayaw ko eh, exam sa faculty. Wala pa akong review-review niyan. Di ako pwedeng bumagasak. Kingina talaga niya. Bwisit yang gago na yan.kaasar sobra!!!