Zomer.. MAROKKO

Hoofdstuk 9

Al snel kwamen mijn ouders, ik lag naast mijn broertje en mijn zusje in het zand. Amira voelde zich elhamdoelilah helemaal weer goed, al gaf ze soms wel over. Maar dat is logisch denk ik door al dat zoute zeewater. Mijn moeder keek bezorgd naar het been van Soufyen. "wat is er gebeurd?" Vroeg ze. Ik legde haar het uit, ik zag dat ze het heel erg vond maar ze kon het me niet kwalijk nemen. Al had ik bijna mijn zusje laten verdrinken.. Doordat Soufyen& Amira beide niet zo lekker waren, besloten we maar om naar huis te gaan. Mijn moeder zei in de auto dat het al laat was dus konden we maar beter avondeten gaan kopen, want het was te laat om te gaan koken.. Onderweg stopte we bij een pizzeria, ik stapte samen met mijn vader uit. de jongen achter de balie had zo een bekend gezicht. Maar ik had geen idee waarvan. Oh god ik weet het weer.. Die JONGEN.. die haar had geslagen op de markt. Hij had mooie blauwe ogen en was duidelijk geen marokkaan. Ik wilde naar buiten toe rennen voordat hij me weer zou aanvallen.. Maar mijn voeten werkte niet mee.. Maar aan de andere kant ik was met mijn vader dus wat kan me nou gebeuren.. ik was wel erg bang en bij elke beweging die hij maakte schrok ik. Mijn vader keek argwanend mijn kant op, maar ik negeerde zijn blik. We deden onze bestelling en we moesten wel erg lang wachten.. Die enge jongen vroeg aan MIJ welke pizza IK wilde.. Stotterend antwoordde ik mozzarella. Hij keek met een vieze grijns op z'n gezicht en liep de keuken in.. Ik zag hem lachen met een jongen die mijn pizza aan het klaarmaken was. De chef deed er een soort groen water bij.. dit voelde niet goed.. wil hij me nou vergiftigen?!
Eindelijk waren de pizza's klaar mijn vader rekende af en ik ging met de pizza's alvast naar de auto. Al snel kwam mijn vader en we reden naar huis. Eenmaal thuis moest ik gelijk de tafel dekken, en we gingen al snel aan tafel.. Ik bleef maar staren naar mijn pizza, en mijn moeder zei dat ik gewoon moest eten. Ik was zo bang.. Terwijl ik mijn familieleden heerlijk zag smullen van hun pizza, durfde ik niets in mijn mond te stoppen.. Ik Zei dat ik mijn gebeden nog moest bidden en dat ik dat even eerst ga doen. Ik liep naar mijn badkamer deed wodoe ( rituele wassing) bad mijn gebaden, en ik ging een beetje spelen met mijn make-up. Al snel bonkte mijn moeder op de deur, en dat ik moest komen eten. Ik had totaal geen zin, maar ik kwam toch. Ik deed de deur open, en mijn moeder keek me geschokt aan.. Ik was helemaal vergeten dat ik aan het spelen was met mijn make-up, en dat ik het er niet af had gehaald.. Mijn moeder bleef maar kijken.. Na ongeveer een minuut of 2 zei ze eindelijk iets. "Ga onmiddellijk je gezicht wassen" zei ze. Ik deed wat ze vroeg. Later kwam ik naar beneden, en iedereen was al uitgegeten. Ik gooide mijn pizza in de prullenbak, normaal gooi ik nooit eten weg, maar nu had ik gewoon geen keus. Ik wil het risico niet lopen dat ik vergiftigd word...