Artemis Krallığı Efsanesi (Mini Seri)

Bölüm 2 (Natalia Rogers 1)

Natalia, geçide çekildikten sonra kendisini hayatında ilk defa gördüğü bir odada bulmuştu. Neler olduğunu anlamaya çalışırken hızla etrafa göz gezdirdi. En son hatırladığı şey kristali korumak için Lluvia'nın üzerine atladığı andı. Müdür Cassen kristalin ne işe yaradığından kısaca bahsetmişti. Bu bilgileri yavaş yavaş hatırladığında ise artık başka bir boyutta olduğunu anladı. Buradayken birilerine görünmesi tehlikeli olabilirdi, odadan çıkmak için kapıya doğru yöneldiğinde ise tanıdık bir sesin mırıldanarak kendisine doğru geldiğini duydu. Hızla kapının yanındaki boşluğa geçip gelecek kişiyi beklemeye başladı. İlk işi onu etkisiz hale getirmek olacaktı. Birkaç saniye sonra kapı açıldı, içeri giren kız herhangi bir tepki veremeden onun ağzını kapattı ve boşta kalan kolunu onun göğsüne dayayıp duvara yasladı. Kız onu gördüğü an çığlığı bassa da ağzı kapalı olduğu için sesi boğuk çıkmıştı. Can havliyle ağzına bastırılan eli ısırdı. Natalia bunu beklemiyordu, küçük bir çığlık atarken hızla elini çekti. Tekrar onu tutacaktı ki kız, var gücüyle savurduğu yumruğunu Natalia'nın suratına geçirdi. Kontrolsüz bir vuruş olduğu için elindeki kemikler sızlamaya başlamıştı, acının geçmesi için elini salladı ve tekrar vurmaya yeltendi. Natalia da bunu tahmin etmişti, onun kolunu havada yakaladı ve önünde kalan bedene omzuyla vurup geriye ittirdi. Dağılan saçları sürekli yüzüne geldiği için karşısındaki kişiye doğru düzgün bakamamıştı. Saçlarını hızla geriye doğru savurup kıza baktığında ise şok geçirdi. Kız da ondan farklı bir durumda değildi. İkisi birbirine kitlenmiş halde kalakaldıklarında ilk tepki kızdan geldi.

- '' Hassiktir...'' Natalia onun sesinin neden tanıdık geldiğini ise kızı gördüğü an anlamıştı. Ses kendisine aitti, konuşan kız Natalia'nın farklı bir boyuttaki versiyonuydu. Yaşadığı aydınlanma sonrasında sonunda mantığına ulaşabilmişti.

- '' D-dur, sana saldırdığım için özür dilerim, panik oldum.'' Kız ise usulca kapıya doğru kayarken konuştu.

- '' N-nesin sen?'' Natalia onun içgüdüsel olarak hareket ettiğini anlamıştı. Cevap vermeden hızla onun önüne geçti ve kapıyı kapatıp önünde durdu.

- '' Söz veriyorum her şeyi anlatacağım, çıkardığımız gürültüden sonra buraya kimse gelmediğine göre şu an yalnızsın?'' Kız korktuğunu belli etmek istemedi, sadece omuz silkmekle yetindi. Bunu görünce Natalia daha dostane yaklaşmayı denedi.

- '' Aklında yüzlerce soru olduğunu biliyorum, ben de aynı durumdayım fakat kim olduğumu ve buraya nasıl geldiğimi öğrenmek istiyorsan beni dinlemek zorundasın.'' Karşısındaki kız tam konuşacaktı ki telefonu çalmaya başladı. Natalia'nın gözleri dehşetle açılınca kız hızlı bir açıklama yaptı.

- '' Dur! Arkadaşımla buluşacaktık, benden haber bekliyordu. Açmazsam evime kadar gelir, izin ver gelemeyeceğimi söyleyeyim.'' Telefon ısrarla çalmaya devam edince Natalia onaylar anlamında başını salladı. Kız, arkadaşına hızlıca acil bir işini çıktığını ve gelemeyeceğini söyleyip soru sormamasını, her şeyi daha sonra açıklayacağını söyledi. Telefonu kapattıktan sonra ise sorgular gözlerle Natalia'ya döndü. Az önceki haline göre daha sakin görünüyordu. Natalia ise resmi olarak tanışmak için elini uzattı.

- '' Natalia.'' Kız da kendisine uzatılan eli sıktı ve ismini söyledi.

- Rüveyda.