Artemis Krallığı Efsanesi (Mini Seri)

Bölüm 23 (Luna Airots 2)

Luna'nın Aylin'i ikna etmesi oldukça uzun sürmüştü. Onun ilk şoku atlatmasına izin verdikten sonra ona neler olduğunu hızlıca özet geçti. Aylin ise onun da bir eğitimci olduğunu öğrendiği ana kadar hiç tepki vermemişti.

- '' Ay yok artık! Sen de mi öğretmensin?'' Luna bu tepki üzerine gülümseyerek devam etti.

- '' Evet, hatta inanmayacaksın ama branşım da tarih. Bizim boyutun tarihi sizinkinden biraz daha farklıdır ama sonuçta tarih, tarihtir.'' Aylin bu kadarının fazla olduğunu düşünüyordu, bir anda ayağa kalktı.

- '' Bunlar doğru olamaz, nasıl bir şey yaşıyorum ben böyle!'' Kendi kendine söylenerek sınıfta volta atmaya başlayınca Luna daha fazla dayanamadı.

- '' Sana daha nasıl ispatlayabilirim bilmiyorum ama bizzat buradayım! Ben gelmeden hemen önce sınıftan çıkan öğrencilerin kadar da gerçeğim! Hatta büyük bir ihtimalle benim öğrencilerim de bu boyuta çekildiler ve ne yaptıklarına dair hiçbir fikrim yok! Beni buraya seninle ilgili bir şeyin çektiğine de eminim! Benim yüzümden zarar görürlerse ne yapacağımı da bilmiyorum! Bu yüzden lütfen biraz sakin ol ve inanmasan bile en azından dinle beni!'' Luna'nın bu çıkışını beklememişti Aylin. Öğrencileri hakkında endişelenmesi, onu etkilemişti. Ona söyleneni yaptı ve bir şey demeden az önce kalktığı yere oturdu.

- '' Öğrencilerinin de burada olduğunu bilmiyordum.'' Luna da karşısında otururken cevap verdi.

- '' Hepsi değil ama çok değer verdiğim birkaç öğrencimle aynı anda çekildik geçide. Burada olduklarından da yüzde yüz emin değilim, benimki sadece bir tahmin. Umarım iyidirler.'' Sesindeki hüzün dolu geçiş, içten içe neler hissettiğini belli ediyordu.

- '' Onlarla güçlü bir bağın var sanırım?'' Luna buruk bir şekilde gülümsedi.

- '' Birlikte çok şey atlattık, farkında olmadan çok bağlandım onlara. Yerleri bende çok ayrıdır. Senin öğrencilerinle aran nasıl? Var mı senin de böyle öğrencilerin?'' Benzer bir gülümsemeyle cevap verme sırası Aylin'e geçmişti. Tek fark onun sesi endişe değil, özlem doluydu.

- '' Ah, var tabii ki. Yani şu anda resmi olarak öğrencim değil, mezun oldu birkaç yıl önce ama yine de hiç kopmadık. Farklı bir şehirde okuluna devam ettiği için eskisi kadar görüşemesek de varlığını hep hissediyorum.'' Modunun değişiminden anlamıştı Luna ona ne kadar değer verdiğini.

- Belli ki sen de destek olmuşsun ona, o da bunu karşılıksız bırakmamış.

- '' Başımın tatlı belası da diyebiliriz aslında.'' Luna, Aylin konuşurken onun parmağındaki alyansı fark etmişti. Tam yeni konu açacaktı ki aniden hissettiği ağrıyla kasılıp kaldı. Ellerini başına koyarken Aylin de ona neler olduğunu anlamaya çalışıyordu. Ortam yine aniden gerilmişti. Ağrı dayanılmaz bir boyuta ulaştığı anda, zihninde Najwa'nın sesini duydu Luna. İlk defa buna sevinmişti. Artık eve dönme vaktiydi, Aylin'e döndü.

- '' İletişim kurmaya çalışıyorlarmış, geçidi açabileceklerini söylediler!'' Aylin daha ilk şaşkınlığını atlatamadan kızıl geçit gözünün önünde birden açılıverince şoktan ayakta duramadı ve usulca sıraya yaslandı.

- '' Bahsettiğin geçit bu mu?'' Luna müthiş bir rahatlıkla konuştu.

- '' Evet, sohbet için çok teşekkür ederim. Umarım öğrencinle olan bağınız, uzun yıllar devam eder!'' Cümlesi bitince gülümsedi ve geçide yöneldi.

- '' Umarım öğrencilerin iyidir ve ben de teşekkür ederim. Tabii gerçeksen!'' Aylin son cümlesinde gülümsemiş ve refleksle el sallamıştı. Luna son kez gülümseyip geçide girer girmez geçit kapandı. Boş sınıfta yalnız kaldığında birkaç saniyeliğine gözlerini kapattı. Bu yaşadıklarına inanacak tek bir kişi vardı hayatında ve buluştuklarında ona anlatacağı ilk şey, yaşadığı bu deneyim olacaktı...