Artemis Krallığı Efsanesi (Mini Seri)

Bölüm 15 (Lucia Murillo 2)

Lucia ve Yeliz, kendi aralarında gülüşürken ikisi de nasıl bu seviyeye geldiklerini anlayamamıştı. Yeliz'in sakinleşmesiyle Lucia da rahatlamıştı. Buraya nasıl ve nereden geldiğini açıklamış, Yeliz buna inanmayınca da güçlerini kullanarak bunu ona ispatlamıştı. Şahit olduğu kısa süreli göz rengi değişikliği ise ona inanmaktan başka çare bırakmamıştı Yeliz'e. İkisi konuşurken Lucia'nın gözü Yeliz'in turuncu saçlarına takıldı.

- '' Bu arada konuyu değiştiriyor gibi olacağım ama söylemeden de duramam asla. Turuncu aşırı yakışmış saçlarına. Belki Artemis'e dönünce ben de turuncuya dönebilirim.'' Bu iltifat üzerine hafifçe kızarırken başını öne eğdi Yeliz.

- '' Güzel sözlerin için teşekkür ederim ama bence yeşille devam etmelisin. Göz rengin değiştiğinde muhteşem uyumlu oluyor saçlarınla. Çok kısa bir an görebilmiş olsam da hafızama kazıdım o harika görüntüyü.'' Esprili bir şekilde Lucia'ya dönerken göz kırpmış ve samimi bir gülümseme göndermişti. Lucia da altta kalmamış ve başını öne eğerek bakışlarını ondan kaçırmıştı. Yeliz onun utandığını görünce konuyu değiştirdi.

- '' Artemis'te bir kolejde okuduğunu söylemiştin, Cassen Koleji'ydi yanlış hatırlamıyorsam. Orası hakkında neredeyse hiç detay vermedin, sanki oradan hoşlanmıyor gibisin.'' Lucia bu soruyla birlikte ilgiyle ona döndü.

- '' Cassen gibi bir yerde okuyorsan orayı sevmemen imkânsızdır. Krallığın en iyi okulu olduğunu kimse inkr edemez. Yine de en iyi yanı içinde arkadaşlarımın olması. Biraz bela çeker oldukları için genelde arkalarını toplamak bana kalıyor ama olsun. Biraz anaç biri olduğum için buna engel olamıyorum.'' Yeliz son cümle üzerinde kıkırdadı.

- '' Bilmez miyim, bende de var birkaç tane onlardan. Sürekli müdahale etmem gerekiyor olay çıkarmasınlar diye. '' Biraz duraksadıktan sonra Lucia'nın gözlerinin içine bakarak devam etti.

- '' Sana bir arkadaş tavsiyesi verebilir miyim? Bu şekilde devam edersen dayanılmaz bir yorgunluk hissetmeye başlayacaksın bu yüzden biraz da kendini düşünmeye başlamalısın. Bırak diğer insanlar istediklerini yapsınlar, günün sonunda seni sadece senin yaptıkların ilgilendirsin. Bunu yapmazsan nasıl biri olduğunun bir önemi kalmayacak, devam edemeyecek kadar yorulmuş olacaksın.'' Lucia böyle bir şey duymayı beklemiyordu. Genç kızın müthiş bir yaşanmışlıkla kurduğu cümleler onu derinden etkilemişti.

- '' Sanırım benzerliğimiz sadece fiziksel olarak değil.'' Tam konuşmaya devam edecekti ki kafasının içinde müthiş bir baskı hissetmeye başladı. Hızla başını tutarken dayanamadı ve öne doğru eğildi. Birisinin zihnine girdiğinden emindi. Nitekim birkaç saniye sonra o tanıdık, otoriter sesi duymuştu. Geçit tekrardan açılacaktı. Hissettiği acını etkisi yavaş yavaş geçerken hızlı olması gerektiğinin farkındaydı. Şok içinde kendisine bakan Yeliz'e döndü.

- '' Benim artık gitmem gerekiyor Yeliz, arkadaşlığın için teşekkürler!'' İki genç kız birbirine sarılırken geçit de açılmıştı. Lucia geçitte kaybolmadan önce son kez Yeliz'e baktı ve kocaman gülümsedikten sonra gözden kayboldu.