Home | Jikook ✓

Chapter 04

හුළං හමන සද්දෙයි ගස් වල කොළ හෙලවෙන විදිහයි සීතල කාලගුණය ගැන ආයෙ ආයෙත් මතක් කරලා දුන්නත් ජිමින් ඒ වෙද්දිත් සීතල නොතකා වතුරට බැහැලයි හිටියේ. එයා ඇස් දෙකත් වහගෙන වතුර ඇතුළට බැස්සම තියෙන සනීපය හොඳින් විඳින ගමන් හිටියේ. ඒත් එයාගේ එහා පැත්තෙන් තව කෙනෙක් වතුරට බහින සද්දෙ ඇහෙද්දි එයා ඇස් ඇරියේ එයාගේ තොල් වලට හීනි හිනාවක් එද්දි.

"මේ සීතල ඇඟට හරි සනීපයි නේද ?"

අඳුරු වළාකුළුන් බර වෙච්ච අහස දිහා බලාගෙන ජිමින් ඇහුවා.

"හ්ම්ම්"

ජන්කුක් උත්තර දුන්නේ එයාගේ ඉස්සරහ ඉන්න සුර දූතයාගෙන් ඇස් අහකට ගන්නේ නැතුවම. එයා ජිමින් ළඟට පීනගෙන යද්දී ජිමින් එයාගේ බෙල්ල වටේට අත් යවන ගමන් එයාව පිළිගත්තා. එයාලගේ උණුසුම් සුසුම් එකට එක යා වුණේ එයාලා ඇස් දෙක වහගෙන එයාලගේ තුරුලේ තියෙන සැනසිල්ල විඳිද්දී.

ජන්කුක්ගේ හිතේ සිතුවිලි ගොඩක් එහෙ මෙහෙ ගියා. එයා ඇස් අරිද්දී එයාට පේන්න තිබුනේ ජිමින් ඒ වෙද්දිත් එයා දිහා බලාගෙන ඉන්න විදිහ. එයාගේ ජීවිතේ එකම ආදරේ.

ජන්කුක් කල්පනා කළා එයා ජීවත කාලෙම හෙව්වේ මේක නෙවෙයි ද කියලා. ජිමින් කියන්නේ එයාගේ ගමනාන්තය. සමාජය එක්ක , එයාගේ දෙමාපියන් එක්ක කරපු හැම සටනක්ම එයා කළේ එයාගේ අත් අතර ඉන්න කෙනා වෙනුවෙන්. එයා සදහටම ජන්කුක්ගේ අත් අතර පරිස්සමෙන් ඉදි. ජන්කුක්ගේ හදවතට හැමදාමත් වගේ ඕනේ කළේ මේක. එයාගේ හිතේ අලුත් බලාපොරොත්තුවක් හට අරගෙන තිබුණේ එයාව එයා විදිහටම පිළිගන්න කෙනෙක් එයා ළඟ ඉන්න නිසා.

අවුරුදු තුනකට කලින් ජන්කුක්ට ජිමින්ව මුණ ගැහෙද්දි එයාට ජිමින්ව දැනුනේ එයාගේ ආත්මයම සනසන ලස්සන කවියක් විදිහට. එයාලගේ ප්‍රථම මුණ ගැහීම ටිකක් කලබලකාරී එකක් වුණා , ඒත් ඔයාලා ජන්කුක්ගෙන් ඇහුවොත් එයා කියයි එදා එයාට හුස්ම ගන්නත් අමතක වෙලා ගියා කියලා.එයා ඉස්සරහ හිටගෙන හිටපු සුර දූතයා දකිද්දී ජන්කුක්ට හිතාගන්න බැරි වුණා එයා ජීවතුන් අතර ද නැත්තම් මැරිලා ද කියලා. එදා තමයි එයා එයාගේ ආදරණීයයා හොයාගත්තේ , හරියට නිකන් ඉබාගාතේ ඇවිදින සංචාරකයෙක්ට ගෙයක් හම්බුනා වගේ. එයාගේ ජිමින් , එයාගේ ගෙදර එයාට හම්බුනේ ඒ විදිහට.

"තව චුට්ටකින් වහින්න වගේ යන්නේ"

ජන්කුක්ගේ තොල් වලට ළං වෙලා ජිමින් මුමුණද්දි ජන්කුක් පියවි සිහියට ආවා. ඒ වෙද්දි වටපිටාව තිබුණට වඩා කළුවර වෙලා. ජිමින් හිටියේ එයාගේ ඉණ වටේට කකුල් දාලා එයාව පුළුවන් තරම් තදට බදාගෙන.

"ඔව්-"

ජන්කුක් කියන්න ගිය එක කියන්නත් කලින් එයාගේ කම්මුලක් උඩට පළවෙනි වතුර බිංදුව වැටුණා. එකින් එක වතුර බිංදු එයාලව තෙමන්න පටන් ගත්තා. ඒක ලොකු වැස්සක් නෙවෙයි. ඒක නිකන් හරියට එයාලගේ ආදරේට ආශිර්වාද කරන්න වැටෙන පිනි වැස්සක් වගේ.

ජිමින් ජන්කුක්ව සිප ගනිද්දී ඒ තරම්ම වුවමනාවකින් ජන්කුක් එයාවත් සිප ගත්තා. ඒක රාගයෙන් මත් වෙච්ච සිප ගැනීමක් නෙවෙයි. ඒක ආත්ම දෙකක් එකක් වෙන සිප ගැනීමක්. ඒකෙන් අනිත් කෙනා වෙනුවෙන් එයාලගේ හිතේ තියෙන ආදරේ ඒ දෙන්නට හොඳින්ම දැනුනා. පුංචි පුංචි වතුර බිංදු එක දෙක එයාලගේ ඇඟට වැටෙද්දි එයාලා පොකුණ මැද එයාලගේ තුරුලේ ආදරණීය සිප ගැනීමක හිටියේ.

එයාලගේ ආදරේ ඒ තරම් සුන්දරයි.

                                      ***