𝟏𝟏𝟕𝟔 𝐦𝐢𝐥𝐞𝐬 𝐚𝐰𝐚𝐲

6

                                   *
AUTHOR POV

Ditet kalonin dhe ai nuk ishte shfaqur me, as telefonit te saj nuk i kishte rene. Ama Alea nuk e mbante veten me shpresa, e dinte qe ai nuk do kthehej me dhe skishte ndermend ta mbante mendjen tek ai. Ne fund te fundit ai as qe diti ta vleresonte.

Kujtonte gjithe heret kur ai e kishte shar e ofenduar ne sy te shoqeve te saj e te shoket te tij, e ajo e kishte falur se e dinte qe ai e donte. Po a quhet dashuri kjo?

I kishte falur atij veten dhe cdo ndjenj te paster qe kishte brenda saj. I kishte falur dhe tradhetin disa here pasi ai justifikohej qe ishin fillimet e tyre e ai skish pas ndjenja per te. Ai mund te mos kishte pas por ajo po. Ajo e kishte ushqyer veten me dashuri ndaj atij qe diten e pare kur ishte ndeshur ne syt e tij.

Ja pra qe dashuria te verbon, te ben te harrosh cdo gje pervec personit qe ta ka mar zemren. E keshtu ndodhi dhe me Alean harroj cdo gje dhe iu gjunjezua ndjenjave ndaj Kristjanit.

Por tani nuk do te ndodhte me. Sic mundi ta harronte me pare do mundej dhe tani. Ndjenjat do i fshihet me mire se heren e par e zemres do i vinte kycin. Nuk e kishte te veshtire ta bente, thjesht nuk ishte mesuar te hiqte dore nga gjerat qe donte.

*

Kishte dal me Anjan dhe Xhenin ne lokalin e tyre te preferuar. Nuk ishin frekuentuese te jetes se nates dhe as te lokaleve te njohur te Tiranes.

Ishin ulur ne nje kafe ne qender dhe po bisedonin te treja kur nje dore ne supin e Aleas i beri ta ndalonin biseden. Ktheu koken dhe pa qe ishte Kristjani.

Kristjan: Ckemi goca- foli qete.

Alea: Cfare do ti ketu?

Kristjan: Dua te flasim pak.

Alea: Nuk kam asgje per te folur me ty- thashe duke i kthyer kurrizin.

U ul ne karrigen ngjitur me mua, u afruar aq afer fytyres sime sa arrija tja ndjeja frymemarrjen e renduar nga nervat dhe me pa me inat ne sy.

Kristjan: Kur une te them dua te flasim, do flasim.

Alea: Kur une te them nuk dua, nuk dua.

Kristjan: Cohu vet mos te ngre une.

Alea: Ik me ler rehat.

Ja kishte ngritur mjaftueshem nervat. Ai u ngrit e kapi nga krahu me force dhe e terhoqi pas vetes. Shoqet e saj u munduan ta ndalonin por ai sdonte tja dinte per njeri.

E futi ne makin Alean dhe u nis me shpejtesi per te dal nga qyteti. Nuk i ben pershtypje fare te bertiturat e saj. Ishin jashte Tiranes tashme dhe ai ndaloj makinen.

Kristjan: Zbrit- e ajo e degjoj.

Ndodheshin te dy perballe njeri-tjetrit. Kristjani nxori nje cigare nga paketa e tij dhe e ndezi, ndersa ajo thjesht e shikonte ne sy. U mendua te kuptonte ndonje gje nga syt e tij por ishin te ftohte e pa ndjenja.

Kristjan: Pse nuk je ber e gjalle gjithe keto dite?

Alea: Nuk kisha asnje arsye.

Kristjan: A nuk mjaftojn une si arsye?

Alea: Tani jo me.

Kristjan: Me thuaj te verteten Alea... me do me?

Syt nuk ja ndanin njeri-tjetrit as edhe nje sekond.

Alea: U be kohe qe kam hequr dore nga ty Kristjan.

Qeshi.

Kristjan: Nuk te besoj.

Alea: Nuk me intereson beson apo jo ti une po te them te verteten.

Hodhi cigaren ne toke dhe e fiku me kemb. U afrua afer saj i vendosi doren ne qafe dhe e puthi. Dhe ajo ja ktheu puthjen ama ndryshe nga ai. Kristjani e puthi sikur donte te mos e leshonte kurre kurse Alea e puthi sikur ti thoshte largohu. U shkeputen dhe vazhdonin te shikoheshin ne sy.

Kristjan: Ti nuk me do me.

Ne zerin i tij mund te dalloje qarte nota trishtimi. Zemra e saj u drodh nga fjalet e tij, i dhembi shpirti kur pa nje shkelqim nga lotet ne syte e tij. Dora e tij akoma ndodhej ne qafen e saj e skishte ndermend ta hiqte.

Kristjan: Si arritem deri ketu ne?

Alea: Duhet ta kerkosh tek vetja pergjigjen e kesaj pyetje.

Kristjan: Pra ti po me le? Pergjithmon?

Alea: Nuk po te le une, keshtu paska qen e shkruajtur.

Syt e tij ishin te mbushur me lot ndersa ajo edhe pse ishte e thyer nuk e dha veten. Duhej te tregohej gjakftoht ose ndryshe do te vazhdonte ti zvarriste gjerat sic bente gjithmon. I vinte keq per Kristjanin, ishte njeru qe i kishte mesuar se cishte dashuria, por kishte ardhur momenti te mendonte per veten.

Alea: Me co ne shtepi- tha dhe beri disa hapa pas.

Ai thjesht aprovoj me koke dhe te dy hipen ne makine. Nuk folen gjithe rruges, Alea shikonte nga dritarja sepse sdonte te ndeshej me shikimin e tij.

Kur arriti poshte pallatit mori guximin te kthehej nga ai. Kristjani shikonte vetem para nuk e ktheu asnje moment koken nga ajo as kur ajo e puthi ne faqe nuk beri asnje reagim.

Alea doli nga makina dhe u nis drejt hyrjes se pallatit. Ktheu koken pas te shikonte Kristjanin dhe ne ate moment ai i dha gas makines e ne erresiren e nates u zhduk.

E dinte qe ai sdo kthehej me tek ajo, ajo dashuri e madhe u shua, u zhduk si makina e Kristjanit ne erresire. Dy shpirtra u ndan pergjithmon ate nate. Nga premtimi i tyre "pergjithmon bashke" , tani ishte nje premtim i ri... "pergjithmon te ndare".

***

Mos harroni te beni:
Like
Comment
Share
❤️‍🔥